Pierwsza rakieta wydrukowana w 3D pomyślnie wystartowała, ale nie osiągnęła orbity

Po tym, jak dwa poprzednie testy zostały odwołane w ostatniej chwili, pierwsza wydrukowana w 3D rakieta z Kalifornijskiej Przestrzeni Względności wystartowała w środę z Przylądka Canaveral, ale nie dotarła na orbitę z powodu „anomalii”.

Trzecia porażka. Pierwsza rakieta wydrukowana w 3D była w stanie wystartować wczoraj z Przylądka Canaveral na Florydzie (USA), ale nie osiągnęła swojej orbity po „anomalii” napotkanej podczas rozdzielania drugiego etapu.

Po oddzieleniu się pierwszego członu rakiety Terran 1, drugi człon miał kontynuować swoją drogę aż do osiągnięcia orbity okołoziemskiej, osiem minut po starcie. Osiągnięcie tego etapu byłoby pierwszym tego rodzaju na świecie.

Pierwsze dwie próby zostały anulowane

To nowe niepowodzenie misji „Powodzenia, miłej zabawy” (po francusku powodzenia) następuje po dwóch poprzednich testach, które zostały odwołane w ostatniej chwili z powodu problemów technicznych.

8 marca problem z temperaturą paliwa zmusił inżynierów do przełożenia startu.

Następnie, 11 marca, start został dwukrotnie odwołany w ostatnich sekundach odliczania, najpierw z powodu problemu z automatyką, a następnie z powodu obaw o ciśnienie paliwa.

Zaprojektowany przez kalifornijską firmę Relativity Space, Terran 1, który mierzy 33,5 metra wysokości i nieco ponad 2 metry średnicy, musi zebrać dane i udowodnić, że wydrukowana w 3D rakieta może wytrzymać starty i loty w przestrzeni.

Obecnie 85% masy pocisku jest drukowane w 3D. Firma chce jeszcze bardziej przesuwać granice, zwiększając tę ​​liczbę do 95% w przyszłości.

Według startupu druk 3D ma wiele zalet. Proces produkcyjny i koszty są zmniejszone. Według Relativity Space odcisk umożliwia podzielenie liczby części przez 100 w porównaniu z konwencjonalną rakietą.

Ponadto metoda znacznie oszczędza czas. Od surowców do gotowego produktu, zbudowanie Terran 1 zajmuje 60 dni.

Planowana jest już kolejna rakieta, znacznie większa

Ostatecznie celem Terran 1 jest umieszczenie do 1250 kg na niskiej orbicie okołoziemskiej (na przykład mini-satelity), co czyni go fotoniczną platformą startową.

A jeśli w tej chwili nie będzie sukcesu, wszystkie dane zebrane przez Terran 1 zostaną wykorzystane do opracowania jego starszej siostry, Terran R. Ta większa rakieta, również opracowana przez Relativity Space, powinna być w stanie przenieść 20 000 kg na niską orbitę.