„UE stała się niepokojącą gałęzią globalizacji”

Czy Polska zagra jako arbitralny akcelerator eskalacji kryzysów politycznych, gospodarczych i społecznych, które dręczą Unię od ponad dekady? Wstępne porozumienie w sprawie popularnego europejskiego programu naprawczego, wciąż znajdującego się w stanie wielkiego oporu, stara się ukryć to, czym jest dzisiaj UE: nieporozumienia i niepokojące różnice gospodarcze.

Podsumowując te kontrowersje, szybko można stwierdzić, że ataki na praworządność w Polsce nasilają się, a jej Konstytucja podważyła hierarchię zasad Unii, która kocha unijne prawo, z niedawnym orzeczeniem Trybunału. To ostatnie ma charakter bardziej pierwotny niż prawo krajowe.

W rezultacie, i według niektórych, ta walka stworzy, słowami George’a Busha juniora, państwo, które stało się bardziej „państwo zbójeckie” w obronie sprawiedliwości przeciwko UE niż kiedykolwiek wcześniej. I znowu, niemożliwa debata jest uwikłana w Europie i istnieje podwójna logika między rzekomą suwerennością tożsamości w obliczu demokratycznej logiki bronionej przez Unię.

„Broń finansowa i gospodarcza stała się narzędziem wykorzystywanym z różnym nasileniem do zmiany polityki gospodarczej wyznaczanej przez państwa narodowe”.

Polska sprawa zasługuje na spojrzenie z innej perspektywy, głęboko kwestionując jedną z kluczowych sprzeczności UE. Chce chronić praworządność i uczynić z niej filar wejścia państwa do UE. Ponadto poszanowanie praworządności znajdowało się w centrum negocjacji dotyczących zgodności z warunkami finansowania, podczas negocjacji europejskiego planu naprawy. Bez interwencji Niemiec w celu wyzwolenia zarówno stanowisk europejskich, jak i stanowisk Węgier i Polski, przyszłość projektu byłaby w dużej mierze zagrożona.

Czytaj więcej:„Po raz kolejny Niemcy wiedzą, jak inwestować w europejskie firmy dla własnych korzyści”.

Jednak wraz z atakami na demokrację i uzurpacją władzy decydowania o obywatelach ich kraju i kontrolowania ich, od ponad dekady ta ochrona praworządności odnosi się tylko do tego horyzontu czasowego. Chodźże. Broń finansowo-gospodarcza stała się narzędziem wykorzystywanym z różnym nasileniem do zmiany polityki gospodarczej wyznaczanej przez państwa narodowe lub do działania przy tworzeniu rządów. Polska sprawa wyjaśnia to, ponieważ Polska jest obecnie karana za nieprzestrzeganie prawa europejskiego, a ponadto finansowanie tego państwa jest obecnie zawieszone w ramach europejskiego planu naprawy.

Ponieważ Polska nie jest członkiem strefy euro, nie można ograniczać dostępu do przepływów pieniężnych wyłącznie kanałem alarmowym i angażować się w działania policyjne, jak zrobił to Europejski Bank Centralny przeciwko greckiej wiośnie w 2015 roku. Podobnie jak w przypadku rządu Silvio Berlusconiego w 2011 roku, włoski dług pozostawał w chaosie aż do przybycia Mario Montiego.

Pomyśl też o wyborze Alexisa Tsiprasa, którego powitało niespodziewane odsunięcie byłego szefa Komisji Europejskiej: „Nie ma demokratycznego wyboru przeciwko europejskim porozumieniom”.

„Musimy pamiętać, jak trudno było stworzyć większość na Południu w 2011 roku, ponieważ wybory obywateli nie były zgodne z europejskimi przepisami”.

Oczywiste jest, że UE, która chce być wzorem dla praworządności, zabiega o szacunek krajów europejskich w celu uzyskania członkostwa lub finansowania w ramach swojego planu naprawy. Ale jednocześnie nie waha się opróżnić demokracji od wewnątrz ani skomplikować ćwiczenia.

Czytaj więcej:„UE nigdy nie przestanie być użytecznym głupcem globalizacji”

Należy pamiętać, jak trudno było stworzyć większość na Południu w 2011 roku i latach następnych, ponieważ wybory obywateli nie są zgodne z europejskimi regułami. Czy pamiętamy trudny sojusz Sojuszu Lewicy w Portugalii, niedawne funkcjonowanie demokracji hiszpańskiej uwikłanej w problemy europejskie, a nawet nowe role włoskich prezydentów, takich jak Napolitano czy Maderella, kluczowych urzędników europejskich rządów w Europie? Pierwszy rząd Conte. Te tak zwane rządy technologiczne we Włoszech, takie jak Monty czy Mario Tragi, rozpoczęły serię reform, które dogłębnie zmieniły rynek pracy i zabezpieczenia społeczne bez żadnej legitymacji. Unia Europejska bardziej niż kiedykolwiek spełnia swoją podstawową funkcję, to znaczy wdrażanie dyscypliny rynkowej jest bardziej niż kiedykolwiek aktywne przeciwko demokracji.

Tak zwany niedawny kryzys zadłużenia państwowego wzmocnił to, co Covid, politolog, słusznie nazwał „rządem poza murami”, stworzonym przez przedstawicieli skarbów i administracji finansowych różnych krajów członkowskich Eurolandu. Do tego dochodzi waga europejskiego banku centralnego, w którym państwa mają prawo do monetyzacji pieniądza, a umowy są traktowane jako jedyny obowiązek walki z inflacją.

„Obywatele raczej nie będą głosować nad ich treścią w krajowej debacie parlamentarnej lub nawet lepszej narodowej debacie”.

Stworzony w ten sposób aparat europejski, oprócz różnych porozumień dotyczących regulacji budżetowych, umożliwia objęcie państw członkowskich stałym nadzorem, jak pokazał kryzys zadłużeniowy, oraz duszenie ich w przypadku Cypru i Grecji. Pod względem finansowym każda siła wynikająca z demokratycznych przemian musi porzucić wszelkie środki ograniczania rynku, aby przywrócić swoje usługi publiczne do konkurencyjnego sektora, aby uniemożliwić mu uchylanie się od obowiązku wydatkowania środków publicznych.

Europejski Program Odzyskiwania rozszerzył ten ruch usuwania, ponieważ krajowe programy, które nie są już zatwierdzone przez UE w celu otrzymywania funduszy na to urządzenie, zostały w dużej mierze przekazane instytucjom finansowym powiązanym z Komisją Europejską. Obywatele nie mają możliwości głosowania nad swoimi treściami w ramach krajowej debaty parlamentarnej lub nawet lepszej debaty krajowej.

We Włoszech rząd Mario Draghiego został powołany, aby zapewnić spełnienie oczekiwań UE, m.in. kwestionowania działań społecznych pierwszego rządu Contego w zakresie emerytur.

„Jeśli konstrukcja europejska chciała być polityczna, była naprawdę zorganizowana przeciwko polityce. Było to pytanie, które go zdezorientowało, ponieważ był nacjonalistą i na równi z wojną”.

Kiedy UE chce być zagorzałym zwolennikiem wielkiej własności swoich obywateli, jaka jest wartość przestrzegania rządów prawa? Nic więc dziwnego, że nową platformą konkurencji staje się prawo, które ujawnia jeden z ośrodków suwerenności, czyli określania dla siebie i dla siebie. W szczególności gospodarka i prawo są maszynami europejskiej konstrukcji, nieprzychylnej polityce. Tutaj znowu pojawia się nowy paradoks, ponieważ jeśli konstrukcja europejska chciała być polityczna, to w rzeczywistości była zorganizowana przeciwko polityce. To było pytanie, które go zdezorientowało, ponieważ był odpowiednikiem nacjonalizmu i wojny.

Funkcją prawa europejskiego jest jego uregulowanie, uregulowanie i uczynienie wolności gospodarczych ważniejszymi w sprawach gospodarczych niż prawa socjalne. Nieokiełznana i niezakłócona konkurencja stała się federalnym zespołem prawnym. Tak więc teraz, w obliczu nudnej polityki, sprowadzenie demokratycznych ćwiczeń do skóry żalu i odzyskanie suwerenności idzie drogą prawa i utwierdza się w formie troski i tożsamości. Pilne jest przywrócenie suwerenności politycznej i społecznej.

Działania polskiego rządu, naszym zdaniem, obnażają postępującą dezintegrację całości prawnej, politycznej i gospodarczej, UE de facto nie ma kierunku i stała się niepokojącą gałęzią globalizacji.

Czytaj więcej: „Mówienie o UE to nic innego jak uprzejma, rozmowna i nudna konferencja”.