23 000-letnie ludzkie ślady przepisują historię osadnictwa w Ameryce

W południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych odkryto ślady stóp sprzed 23 000 lat, Ujawnia badanie opublikowane w czwartek, 23 września, wskazując, że osadnictwo ludzkie w Ameryce Północnej rozpoczęło się już na długo przed końcem ostatniej epoki lodowcowej, prawdopodobnie umożliwiając tę ​​migrację. Te ślady pozostawiono w tamtym czasie w błocie na brzegu wyschniętego już jeziora. Ustąpiła miejsca białej gipsowej pustyni znajdującej się w Nowym Meksyku, w Parku Narodowym White Sands.

Z biegiem czasu osady wypełniły luki i zastygły, chroniąc je do czasu erozji, po raz kolejny ujawniły te świadectwa przeszłości, ku uciesze naukowców. „Wiele efektów wydaje się dotyczyć nastolatków i dzieci; duże odciski stóp dorosłych występują rzadziej”Autorzy badania opublikowanego w American Journal of Nauki ścisłe. Zidentyfikowano również ślady prehistorycznych zwierząt, mamutów i wilków. Niektóre, jak gigantyczny leniwiec, są współczesne i bliskie śladom ludzkich stóp na brzegach jeziora.

Poza emocjami i anegdotą odkrycie ma kluczowe znaczenie dla szalejącej debaty na temat pochodzenia przybyciarozsądny człowiek W Ameryce ostatni zamieszkały kontynent naszego gatunku. Bo sięga śladów białego piasku „Wskazuje, że ludzie są obecni w krajobrazie od co najmniej 23 000 lat, a dowody okupacji obejmują prawie dwa tysiąclecia”.Badanie potwierdza.

Zakwestionuj teorię Cieśniny Beringa

Przez dziesięciolecia najczęstszą tezą było osiedlenie się ze wschodniej Syberii, gdzie nasi przodkowie przeszliby przez most lądowy – obecną Cieśninę Beringa – by wylądować na Alasce, a następnie rozprzestrzenić się na południe. Dowody archeologiczne, w tym groty używane do zabijania mamutów, od dawna sugerowały, że osada licząca 13 500 lat związana z tak zwaną kulturą Clovis – nazwaną tak od miasta w Nowym Meksyku – uważaną za najstarszą. Ameryka, skąd pochodzili przodkowie amerykańskich Indian.

Ten model „prymitywnej kultury Clovis” był kwestionowany od dwudziestu lat, a nowe odkrycia doprowadziły do ​​upadku wczesnej ery populacji. Ale generalnie data ta nie przekroczyła 16 000 lat, po zakończeniu „Ostatnia czapa lodowa”. Ten epizod zlodowacenia jest kluczowy, ponieważ powszechnie przyjmuje się, że pokrywy lodowe, które w tym czasie pokrywały większą część północy kontynentu, uniemożliwiły, aw każdym razie jakąkolwiek migrację ludzi z Azji, przez Cieśninę Beringa lub, jak w przypadku może. Sugerują to ostatnie odkrycia wzdłuż wybrzeża Pacyfiku.