Zełenski i Biden wymienili się po klęsce powstania Wagnera w Rosji

Paryż: od lat, Grupa Paramilitarna Wagnera Jest uważany za militarne skrzydło Moskwy za granicą, zwłaszcza w Syrii i kilku krajach afrykańskich. Został teraz zakwestionowany przez procę prowadzoną przez jego przywódcę.

Pod koniec oszałamiającego buntu, który przyniósł mu niecałe 400 kilometrów od Moskwy, zanim się poddał, Jewgienij Prigogine musi w zasadzie udać się na wygnanie na sojuszniczą Moskwę, Białoruś, i na nowo ułożyć nowe stosunki z prezydenta Władimira Putina.

A co z operacjami na zagranicznych teatrach, gdzie prywatne milicje przodują w wykorzystywaniu lokalnego bogactwa, ochronie rządów, wojnie informacyjnej i brutalnych operacjach wojskowych?

„Less plus grandsons effets de cet événement pourraient se faire sentir au Moyen-Orient et en Afrique”, obecnie na Twitterze Rob Lee, du Foreign Policy Research Institute, soulignant qu’un „compromis à court terme” est different d’une „solution” na dłuższą metę”.

Ale zastanawia się: „Wagner jest silnie obecny w całej Afryce (…). Czy Kreml pozwoliłby na taką samą dynamikę, gdyby Prigożyn i Wagner mieli siedziby na Białorusi?”

Pytanie, na które żaden analityk nie może odpowiedzieć z całą pewnością. „To zagadka. Zależy, jak (rosyjskie władze) chcą podzielić to, co dzieje się w Afryce, i to, co dzieje się gdzie indziej” – podsumowuje amerykański ekspert Michael Churkin, dyrektor programowy firmy konsultingowej 14North Strategies.

współzależność

W końcu „Rosja może uznać, że to, co on (Wagner) robi w Afryce, jest warte kontynuowania, ponieważ służy to rosyjskim interesom” – podsumowuje.

Jedno jest pewne: Prigożyn i Putin powinni byli poruszyć tę kwestię, zanim się zgodzili. Ponieważ Wagner w dużym stopniu polega na rosyjskim Ministerstwie Obrony, które dostarcza żołnierzy, sprzęt i broń na swoje teatry działań. A Moskwa potrzebuje Wagnera do kontrolowania tych niespokojnych regionów, ponieważ przykłada się do dyskredytowania wpływów Zachodu.

W Syrii, według Syryjskiego Obserwatorium Praw Człowieka (OSDH), najemnicy Wagnera – Rosjanie z byłego Związku Radzieckiego i Syryjczycy – od 2015 r. działają na lądzie obok armii Kremla jako „siły specjalne”. w mniejszej formie. Liczby znajdują się w pobliżu szybów naftowych, a także w prowincjach Hama i Latakia (środkowo-zachodnia).

W Afryce zidentyfikowano je w szczególności w Libii, Sudanie i Mozambiku. Są na linii frontu w Mali, choć junta wojskowa temu zaprzecza i powołuje się na „rosyjskich trenerów”, a także w Republice Środkowoafrykańskiej, gdzie szef Wagnera kieruje bezpieczeństwem prezydenta Faustina-Archange Touadery.

Europejskie źródło wojskowe twierdzi, że grupa przywozi „złoto i minerały z Sudanu, Republiki Środkowoafrykańskiej i Mali, których Putin potrzebuje, aby utrzymać swoją gospodarkę przy życiu”.

Niezależny ekspert ONZ ds. sytuacji praw człowieka w Republice Środkowoafrykańskiej oskarżył w lutym armię i jej rosyjskich sojuszników o nadużycia. Następnie Unia Europejska ogłosiła nowe sankcje wobec Wagnera, wymierzone w wielu jego wyższych urzędników w kraju.

W piątek prezydent Francji oskarżył Rosję o to, że jest „siłą destabilizującą Afrykę za pośrednictwem prywatnych milicji, które poprzedzają ludność cywilną i wymuszają na niej wymuszenia”.

„unoszące się i czekające”

Reszta będzie zależała od negocjacji między Putinem a Prigoginem, za pośrednictwem prezydenta Białorusi Aleksandra Łukaszenki.

„Oczywiście w Bangi i Bamako panuje pewnego rodzaju wahanie i postawa wyczekiwania, jeśli chodzi o to, co się dzieje” — zauważa Maxime Audinet z Instytutu Badań Strategicznych w Szkole Wojskowej (IRSEM) w Paryżu, zauważając, że strony związane z galaktyką Prigożyn są blokowane, ale tylko w Rosji.

„Oddelegowanie Wagnerowi całych części suwerennej władzy do działania tam, gdzie państwo rosyjskie nie chciało interweniować, dało temu przedstawicielowi większe pole manewru, niż oczekiwano” – zapewnia AFP.

„Wyobrażam sobie, że w dyskusjach poruszono kwestię przyszłości całej jej zagranicznej działalności. Sieć Prigożyn stała się dominującym graczem w obecności Rosji w Afryce Subsaharyjskiej w ostatnich latach. Krucha równowaga między rosyjskim państwowe i niepaństwowe podmioty na kontynencie staną w obliczu poważnych wstrząsów” .

Zanim mgła się rozwieje, minie jednak trochę czasu.

Pauline Bax, zastępca dyrektora Programu Afryka w Międzynarodowej Grupie Kryzysowej, zauważa, że ​​„Wagner miał pewną swobodę w swoich projektach w Afryce. Bez współpracy z Departamentem Obrony nie widzę, jak grupa mogłaby kontynuować pracować tam.”

Ale Putin „nie może wysłać rosyjskich żołnierzy w miejsce Wagnera. Nie wyobrażam sobie jego natychmiastowego wycofania się z kontynentu”.