Teleskop Jamesa Webba między pomysłowością a obietnicą

the Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba, od lata obserwować początki wszechświata i atmosfery odległych planet, a rok 2022 upłynął pod znakiem wyjątkowych zdjęć. W nadchodzących latach czekają na nas wielkie odkrycia. Zainstalowany 1,5 miliona kilometrów od Ziemi, za wciąż działającym Kosmicznym Teleskopem Hubble’a, olśniewa astronomów obrazami o niespotykanej dotąd rozdzielczości. Wiśnia na torcie Jego celność strzelania pozwala na co najmniej dwadzieścia lat życiaza gwarantowane minimum dziesięć.

„Z każdego punktu widzenia zachowuje się lepiej niż oczekiwano”, wyjaśnia Massimo Steavelli, szef misji w Space Telescope Science Institute, który kontroluje działanie obserwatorium: „Instrumenty są bardziej wydajne, optyka jest dokładniejsza i bardziej stabilna. ” Niezbędna stabilizacja dla ostrych zdjęć.

Obrazy zwykle nie są widoczne gołym okiem

Ogół społeczeństwa korzysta również dzięki kolorowaniu wyjść teleskopów, których obrazy są zwykle niewidoczne gołym okiem. W przeciwieństwie do Hubble’a, który obserwuje wszechświat głównie w zakresie widzialnym (które jest postrzegane przez ludzkie oko), James Webb „widzi” w podczerwieni. Blask, który naturalnie emituje każdy przedmiot, od gwiazd po kwiaty.

Na tej długości fali James Webb mógł wykryć najsłabsze rozbłyski w odległym (a zatem starożytnym) Wszechświecie, przebić zasłonę pyłu, która ukrywa fabrykę gwiazd w gwiezdnej mgławicy, a nawet analizować atmosfery egzoplanet za pomocą spektrometrów.

Operacja o niespotykanej złożoności

Pierwsze testy urządzenia na małych skalistych planetach w ekosferze, potencjalnie podobnych do GruntLisa Kaltenegger, profesor astronomii na Uniwersytecie Amerykańskim w Cornell, mówi:

Lot Jamesa Webba na rakiecie Ariadna 5 Koniec 2021 roku kończy się epicką podróżą, którą NASA rozpoczęła ponad trzydzieści lat temu. Po kilku niepowodzeniach, z dziesięcioma miliardami dolarów i pracą 10 000 ludzi, 6,2-tonowy teleskop odniósł sukces w bezprecedensowo złożonej operacji.

Był w drodze do swojej ostatecznej pozycji, kiedy Webb rozłożył osłonę przeciwsłoneczną wielkości kortu tenisowego. Tenis ziemny, następnie jego główne lustro o średnicy 6,5 metra. Po skalibrowaniu z dokładnością poniżej jednej milionowej metra, 18 płatków lustra zaczęło zbierać światło gwiazd. 12 lipca 2022 roku zaprezentowała pięć awatarów swoich możliwości: korowód tysięcy galaktyk, z których część pochodzi z okresu krótko po Wielkim Wybuchu, 13,8 miliarda lat temu, oraz żłobek gwiazd w Mgławicy Carina. .

ostatnio, Jowisz Pojawił się z wieloma szczegółami, które pomogą zrozumieć wewnętrzne działanie tego gazowego giganta.

Galaktyki „nadmiarowe”.

Publiczność zachwyca się odcieniami błękitu, Czerwień i szarość przedstawione przez obraz Filarów Stworzenia (ogromne słupy pyłu, w których rodzą się gwiazdy). Według NASA naukowcy postrzegają to jako sposób na „ponowne zbadanie swoich modeli powstawania gwiazd”. W piątym miesiącu jego obserwacji astronomowie odkryli najodleglejsze galaktyki, jakie kiedykolwiek zaobserwowano, z których jedna istniała dopiero po 350 milionach lat historii. wielka eksplozja. Z niespodzianką: wydaje się być znacznie jaśniejsza niż przewidywała teoria i mogła powstać wcześniej niż oczekiwano.

„Mamy nadmiar galaktyk w porównaniu z modelamiistnienie daleko”, relacjonuje David Elbaz, dyrektor naukowy Wydziału Astrofizyki we Francuskim Urzędzie Energii Alternatywnych i Energii Atomowej (CEA). Kolejną niespodzianką było to, że Hubble zobaczył tam „zasadniczo nieregularne galaktyki, a precyzja Jamesa Webba sprawia, że ​​wyglądają jak wspaniałe galaktyki spiralne” w kształcie. Podobny do naszego… Rodzaj „modelu uniwersalnego”, który jest prawdopodobnie jednym z kluczy do powstawania gwiazd.

oraz „obfitość małych gromad kulistych”, gromady kilku milionów gwiazd, które mogą okazać się „rodzajem brakującego ogniwa między pierwszymi gwiazdami a pierwszymi galaktykami”.

W dziedzinie egzoplanet uzyskaliśmy pierwsze potwierdzenie wykrycia dwutlenku węgla w atmosferze Wasp 39-b, z możliwymi zjawiskami fotochemicznymi w jej obłokach. Te pierwsze obserwacje dały Massimo Steavelli nadzieję na „wielkie rzeczy, których jeszcze nie zauważono ani nie ujawniono”.