Minęły lata, gdy tytuł „zawodnika roku w Premier League” był bardziej koronacją niż głosem: jeśli rytuał jest przestrzegany dosłownie, wynik jest znany wszystkim na długo przed policzeniem głosów, czy kandydat wyróżnia się na tle paczki. Tak było w przypadku Thierry’ego Henry’ego w 2004 roku, Cristiano Ronaldo w 2007 i 2008 roku, Luisa Suareza w 2014 roku czy Mohameda Salaha w 2018 roku, kiedy Egipcjanin zakończył swoją podróż. annus mirabilis Strzelił czterdzieści cztery gole i szesnaście asyst w 52 meczach dla Liverpoolu.
Są też inne winogrona, w których możemy tylko tyle myśleć, że zmieniamy zdanie prawie w każdej grze, w której czujemy, że bez względu na to, jaką nazwę wybierzemy, wyrządzimy niesprawiedliwość graczom, którzy zasługują na takie oznaczenie . 2021-22 jest jednym z nich. Salah? Oczywiście. Ale co z Mane, Jotą i Van Dyckiem, członkiem rodziny Alexander Arnold? A co z De Bruyne, oczywiście, ale także z Mahrezem, Fodenem, Edersonem i Bernardo Silvą? Declan Rice, który odwrócił się – i odwrócił się od West Ham, zarówno w Anglii, jak iw Europie? Imponujący jak zawsze Son Heung-Min, czy nawet Kane, mimo bardzo skomplikowanego początku sezonu? Nie można zapomnieć o outsiderach, takich jak Conor Gallagher z Crystal Palace lub Bukayo Saka, symbol odrodzenia Arsenalu.
Niekwestionowana korona
Liga Mistrzów
Zmartwychwstanie w Villarreal i narodowa przyszłość: Emery, profesor etatowy
12 godzin temu
Football Writers Association (FWA), które od 1948 roku przyznaje najbardziej prestiżowe indywidualne trofeum w angielskim futbolu
, 29 punktów za wicemistrzem Kevinem De Bruyne i 35 za trzecim miejscem, do pomocnika West Hamu Declana Rice’a, którego obecność w pierwszej trójce została częściowo wyjaśniona konsekwencją i wyjątkową jakością jego występów z Młotami. , ale także z punktu regulacyjnego: głosujemy tylko na jednego gracza, ze szkodą dla tych, których najbogatsze kluby prowadzą, takich jak Sadio Mane i Virgil van Dijk, którzy w głosowaniu zajęli odpowiednio czwarte i piąte miejsce. Ośmiu piłkarzy Liverpoolu miało co najmniej jeden głos, wszystkich sześciu z Manchesteru City, co sprawiło, że sukces Salaha był jeszcze bardziej niezwykły: „Gracz roku” jeszcze nie wyprzedził swoich rywali, odkąd Eden Hazard zatwierdził wszystkich pozostałych w 2015 roku.
Mohamed Salah, najlepszy strzelec Interu
kredyt: Getty Images
Rok zbliżający się do perfekcji
Ale Salah nie miał idealnego sezonu, jak w latach 2017-2018. Przez kilka miesięcy, od sierpnia do końca października, miesięcy, których pamięć najwyraźniej nie zatarła się w pamięci wyborców, osiągnął swego rodzaju pełnię, czasem dotykając wzniosłości, strzelając w szczególności dwa znakomite gole przeciwko Manchesterowi City i Watford. . Ale zima była trudniejsza. Musiał dołączyć do swojej reprezentacji i przeżyć z nią podwójne rozczarowanie porażką w finale Pucharu Narodów Afryki, a następnie za każdym razem dyskwalifikacją z Pucharu Świata z Senegalskim kolegą z drużyny Sadio Mane w roli wroga.
Gdyby przestał przyczyniać się do powrotu Liverpoolu do wyścigu o tytuł, jego rola byłaby jeszcze bardziej tajemnicza; Chmura, nad którą leciał, rozproszyła się na początku sezonu, a Salah zstąpił wśród ludzi. Być może dotknęła go reakcja z powodu nieszczęść Egiptu, a być może także niepewność związana z jego przyszłością w Liverpoolu, a jego kontrakt z The Reds wygasa 30 czerwca 2023 roku. Ale to wahanie było krótkotrwałe i dobre wiadomość, że widzieli kontuzję Manchesteru United w połowie kwietnia, pojawiła się ponownie. Inne, jak ten, który lubiliśmy sześć miesięcy temu. Innymi słowy, potencjalny „Gracz Roku”.
„W Anglii Salah znacznie wyprzedza Mane’a, ale Benzema pozostaje faworytem”.
To samo można jednak powiedzieć o Kevinie De Bruyne, który był fantastyczny od początku roku kalendarzowego, czy o Mane’u, który był jeszcze skuteczniejszy – 9 bramek w 12 meczach – kiedy Jurgen Klopp poprosił go, by raczej rozegrał niż oś. Lewe skrzydło, które lubi. Nie było niespodzianką, że Salah znalazł się przed tymi dwoma rywalami, a wraz z nimi wszystkimi pozostałymi. Ale zrobił to, co wyraźnie sugeruje, że wpływ miał inny czynnik, a nie tylko fakt, że był u szczytu zdobycia Złotego Buta Premier League po raz trzeci.
Albo, że jego klub szuka dziś bezprecedensowego kwartetu.
Tym czynnikiem jest sam Salah, najbardziej atrakcyjna personifikacja futbolu z ludzką twarzą, którą zespół Jurgena Kloppa może nam dawać mecz po meczu, nawet jeśli nie grają dobrze. To jego zabawa, jego błyskotliwość, jego wyobraźnia, jego hojność. To jego uśmiech i pokora. To jego sposób na celebrowanie swoich celów bez oddawania się sterylnej, monotonnej choreografii, której brakuje prawdziwej radości. Wybierając Salaha, angielski futbol wybiera także Liverpool, klub i drużynę, która nie tylko strzela gole w szkole, ale także na boisku; Klub i drużyna, która tchnie zarówno radością gry, jak satysfakcją z wygranej, ze wszystkimi jej niedoskonałościami i wadami, które zbliżają go do nas jako widzów. Musisz podziwiać Liverpool i Salaha za to, co osiągnęli, ale nie tylko to, co osiągnęli, cię przekonuje. Oddech, który zdaje się wypełniać żagle tego zespołu, zabiera nas ze sobą, tak jak niesie nas nieodparta muzyka. Czy wybór Salaha nie jest w końcu kolejnym sposobem podziękowania mu?
Stanley Matthews, który przebywał w tym czasie w Blackpool, był pierwszym odbiorcą, tak jak i on był pierwszym.
Złota piłka
Data jest osiem lat później.
Salah zdobył już to trofeum w 2017, 2018, 2018-19, po raz drugi podzielił się nim z Sadio Mane.
Liga Mistrzów
Latarnia Van Dijka ponownie odbija się od Liverpoolu
12 godzin temuPremier League Klopp bet, wąskie zwycięstwo: The Reds nadal mają się dobrze. 30.04.2022 13:23
„Muzyczny ninja. Analityk. Typowy miłośnik kawy. Ewangelista podróży. Dumny odkrywca.”
More Stories
Argentyna w 1/8 finału z Polską – rts.ch
Mecze przełożone i zmieniony harmonogram: obecność Paris Saint-Germain w półfinale Ligi Mistrzów może wstrząsnąć ligą francuską
Barcelona – Paris Saint-Germain, po zwycięstwie Mbappe stoczył wielką awanturę w szatni