Piłka nożna. Byli mistrzami świata U-20 w 2019 roku: co się z nimi stało 4 lata później?

drużyna Francja U20 Przystępuje do półfinałowego meczu mistrzostw świata, w niedzielę, 9 lipca (19:00) przeciwko Anglii, z szalonym marzeniem o zdobyciu wspaniałego hat-tricka po tytułach z 2018 i 2019 roku.

Konkretnie, po 4 latach, co stało się z 28 Tricolores of Generacja 1999-2000, która pokonała Australię w finale (23-24), 22 czerwca 2019 roku w Rosario (Argentyna). Jak centrum Montpellier Artur Wincenty, który był kapitanem tych jagód, 6 został już wybrany z wielkim Fabienem Galette XV z Francji. To połowa pokolenia 98-99, mistrzów świata U-20 z 2018 roku, którzy zajmują 13. miejsce.

14 Mistrzów Świata do lat 20 z 2019 r. gra obecnie w czołowej 14, ale nie osiągnęli jeszcze niebieskiego limitu, nawet jeśli niektórzy z nich nie są daleko w tyle. Tylko 1 drużyna zmieniła się z Kadry Narodowej, 4 w Pro D2, 2 w National lub National 2 i jedna bez klubu… Przegląd.

To francuscy międzynarodowi gracze

• Jean-Baptiste Gross (Tulon, 21 kaps.)
• – Arthur Vincent (Montpellier 14 kaps.).
• Ethan Dumortier (Lyon, 5 czapek).
• Mathis Lebel (Tuluza, 5 kaps.)
• – Louis Carbonell (Montpellier 5 kaps.).
• Kylian Gerache (Lyon, 4 czapki).

Sześciu mistrzów świata U-20 2019, którzy zostali już wybrani do XV reprezentacji Francji, zostało wybranych pod kierownictwem Fabiena Gallettiego. 5 z nich osiągnęło dublet z Bleuets (2018 i 2019): Gros, Geraci Carbonel, Vincent i Lebel.

Skrzydłowy Lyonu, Ethan Dumortier, był ostatnim z tych wezwań, ponieważ zadebiutował w niebieskim kolorze 5 lutego 2023 roku, podczas zwycięstwa we Włoszech (29-24) w otwierających Mistrzostwach Sześciu Narodów.

Jest międzynarodowy w innym wyborze

• Vincent Pinto (Kolumbia, 13 występów w Portugalii).

To jest wyjątek. Zawodnik Colomiere (Pro D2) Vincent Pinto, który przeszedł przez Pau w latach 2018-2023, jest jedynym byłym francuskim zawodnikiem U-20, który zmienił swoją sportową narodowość na rzecz Portugalii, kraju swoich rodziców.

Swoją pierwszą międzynarodową selekcję zaznaczył 5 lutego 2022 roku przeciwko Gruzji, następnie rozegrał wszystkie mecze mistrzostw Europy w rugby (Nations Championship 6B), a nawet strzelił 4 gole przeciwko Polsce. Obecnie bierze udział w eliminacjach reprezentacji Portugalii do Mistrzostw Świata FIFA 2023 we Francji (8 września – 28 października).

Grają w pierwszej 14, ale nie są (jeszcze) międzynarodowi

• Gyorgy Perea (Clairmont)
• Paul Mężczyźni (Tuluza)
• Gautier Maravat (Castries)
• Florent Vanverberghi (Castries)
• Mathias Haddad (La Rochelle)
• Tipu Hamono (Bau)
• Mathieu Hirigoyen (Stade Français)
• Sascha Zegur (łapa)
• Jordan Joseph (wyścig 92)
• Leo Colley (Montpellier)
• Julien Delbois (Stade Français)
• Buźka Mathieu (Tulon)
• Antoine Zaghdar (Castries)
• Donovan Tauvifeno (wyścigi 92)
• Alexandre Di Nardi (Montpellier)

Nie wszyscy z byłych mistrzów świata Bleuets U20 w 2019 roku zaznali radości z selekcji narodowej wśród seniorów, ale niektórzy nie pozostają daleko w tyle, będąc już powołanymi podczas rajdów. Myślimy o Jourdainie Josephie, Julienie Delbois, Leo Colleyu, Saschie Zigurze czy Florencie Vanverberghim, którzy wszyscy wygrali pierwszą czwórkę i naprawdę prześcigali się w Marcoussim.

Inni czerpią korzyści z krótszego czasu gry w elicie, jak Gyorgy Perea (Clermont) i Paul Males (Toulouse). Ten ostatni był jedynym zawodnikiem tego pokolenia U20, który nie przebywał w profesjonalnym ośrodku treningowym, grając dla ACBD XV, podmiotu dopuszczającego młodych zawodników w wieku od 15 do 18 lat z regionów Grand-Est i Bourgogne/Franhe-Comté grać na najwyższym poziomie krajowym, korzystając z infrastruktury Paul Espoir Academy w Dijon (Cote d’Or). Ze swojej strony Alexandre Di Nardi, skrzydłowy obrońca, odkryje 14 najlepszych w następnym sezonie, odkąd dołączył do Montpellier tego lata, po 5 sezonach Pro D2 w swoim klubie treningowym Mont-de-Marsan.

Grają w Pro D2

• Alex Boren (ponownie)
• Elie Eglin (Grenoble)
• Quentin Dellord (Rowana)
• Ryan Barca (Soyaaux Angouleme)

Nie wszyscy z poprzednich Bleuetów 2019 mieli szansę przebić się do pierwszej 14 lub na poziomie międzynarodowym, ponieważ 4 z nich musiało odbić się w Pro D2, który jest doskonałą szkołą zdobywania czasu gry i doświadczenia. Jak kolumny Agen i Grenoble, Alex Burin i Eli Eglaine, które ukształtowały się w muskularnych grach Pro D2, lub scrumowy pół Quentin Delord, który strzelił gola tego lata w Rouen, po dwóch sezonach w Montauban.

Są w patriotyzmie i patriotyzmie 2

• Théo Lachaud (Hyères/Carqueiranne/La Crau, National)
• Loic Hockey (Valence Dagen, National 2)

Dwóch byłych reprezentantów do lat 20 zdecydowało się zakończyć karierę. Suka urodzona i trenowana w Tulonie, Theo Lachaud, wróciła tego lata do Var, podpisując kontrakt z RC Hyères / Carqueiranne / La Crau (krajowa), po dwóch sezonach Pro D2 w Aurillac. Podczas gdy Loc Hocquet wrócił w trzecim rzędzie do swojego klubu treningowego, Valence d’Agen, z którym widział awans w National 2 w tym sezonie, i nadal równolegle trenuje, aby zostać ekspertem w diagnostyce energetycznej.

Codziennie otrzymuj nasze najlepsze artykuły na swoją skrzynkę pocztową dzięki newsletterowi Actu Rugby. Zarejestruj się tutaj, to nic nie kosztuje!

Śledź wszystkie aktualności ze swoich ulubionych miast i mediów, subskrybując Mon Actu.