Pierwszy powrót meteorytu Asco na Korsykę

Dla miłośników astronomii, którzy od rana w sobotę 24 lutego weszli do Centrum Kultury Aboro w Bastii, możliwość zbliżenia się do meteorytu Asco ma niezwykły, wręcz tajemniczy charakter. Na stole, chronionym gablotą, można zaobserwować dwa fragmenty o masie 17 gramów, czyli połowie masy tego meteorytu. 17 gramów nie ujawniło jeszcze wszystkich swoich tajemnic.

„Historia tego meteorytu jest bardzo ograniczona”. Ludovic Ferrier, kustosz kolekcji meteorytów w Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu, gość wydarzenia, który zgłosił to po raz pierwszy od czasu upadku meteorytów na ląd niedaleko Askau, rozpoznaje ten fragment ciała niebieskiego, który przeszedł przez atmosferę o godz. początek XIX wieku. „Był 22 listopada 1805 roku Wartości rezerwowe Ale tak naprawdę nie wiemy, kto go znalazł. Nadal mamy niewiele informacji, ponieważ spadł on w czasie, gdy naukowcy dopiero zaczynali zdawać sobie sprawę, że te kamienie spadają z nieba.

Można wówczas odkryć, że meteoryt ten pochodzi z pasa planetoid oddalonego od Ziemi o 300 milionów kilometrów, a jego data urodzenia sięga 4566 milionów lat.

Trudno jest również określić objętość występującą w glebie Korsyki. Pewne jest jedynie, że na całym świecie zachowało się obecnie 42 gramy tego dzieła, a dwa największe z nich wystawiono wczoraj w Bastii.

Innym dowodem naukowym jest to, że ten niebiański kamyk został podniesiony z ziemi wkrótce po upadku. Co również wyjaśnia stan jego zachowania. „ Niezmienione ze względu na wilgoć gruntu. „Minęło dwieście lat i meteoryt jest wciąż tak świeży, jak ten, który zrobiono kilka dni później”.„Ludovic Ferrier kontynuuje.

„Z 80 000 znanych meteorytów spadło tylko około 1200”.

Meteoryt typu H wyróżnia się tym, że zawiera więcej metali niż inne.Wystarczy zwrócić uwagę na jasne znaki, które można dostrzec gołym okiem, ale „wspólny” Do tysięcy innych zachowanych meteorytów. „Jego właściwością jest to, że jest to upadek, a z 80 000 znanych meteorytów spadło tylko około 1200”. – podkreśla wiedeński kurator.

Dla przypomnienia, raz znaleziony, miał być wystawiony w wiejskim kościele w Asco, zanim został kupiony przez wielkiego kolekcjonera markiza de Dry po 1814 r. W latach dwudziestych XX wieku tym razem został sprzedany angielskiemu kolekcjonerowi . „Większy kawałek został przecięty na dwie części”. Od 1838 roku część znajduje się w zbiorach wiedeńskich, część w Muzeum Londyńskim, ale według przekazów także w Chicago, Nowym Jorku, Budapeszcie w Indiach.

Podczas tego Spotkania astronomiczne organizowane przez miasto wraz z Casa di e Scenze, Już w tę sobotę, 24 lutego W Centrum Kultury Alborough entuzjaści będą mogli także trzymać w dłoniach kawałek księżyca. Okazja, z której entuzjaści mogą skorzystać już od godziny 14:00.