Olbrzymia „wnęka” otoczona przez dwie mgławice odkryta w Drodze Mlecznej

Rodzaj gigantycznej „wnęki” otoczonej dwiema mgławicami, obłokiem Perseusza i Byka, które pojawiły się po – przynajmniej – potężnej eksplozji gwiezdnej. To właśnie odkryli astronomowie w Drodze Mlecznej Badanie opublikowane w środę, 22 września w czasopiśmie Astrofizyczne listy z dziennika.

Obłoki molekularne Perseusza i Byka, jak się je nazywa, od dawna są badane ze względu na ich bliskość do Ziemi – od 500 do 1000 lat świetlnych – i są słomką w skali naszej Drogi Mlecznej, która rozciąga się na 80 000 lat świetlnych. lat średnicy.

Ale także dlatego, że zawiera żłobki gwiazd, które powstały dzięki mieszaninie gazu cząsteczkowego i pyłu, które tworzą te obłoki. Wreszcie, ponieważ te mgławice wydawały się być połączone jakąś nitką. Potem wykluczyłem obserwację ze względu na ich odległość od naszej planety.

Zabawna rzecz w tych dwóch chmurach, wyjaśnia badacz Shmuel Biały, z Harvard and Smithsonian Astrophysics Center, to jest „Okazuje się, że są dobrze połączone, ale nie w taki sposób, jak sobie wyobrażamy: przez gigantyczną jamę”.

„Rodzaj kuli, która jest pusta w środku”

Po raz pierwszy naukowcom udało się zaprojektować trójwymiarową mapę takiej struktury, zdubbingowaną „Muszla Niedźwiedź Tau”Przy pomocy zaawansowanych technik obliczeniowych i obrazowania, a przede wszystkim molekularnej mapy gazowej znacznie większego obszaru, sporządzono go z wykorzystaniem danych z europejskiego teleskopu kosmicznego Gaia.

Musimy sobie wyobrazić „Coś w rodzaju pola, które byłoby puste w środku”Według pana Biali, a „Wspaniały bańka”Jak to się nazywa, jego średnica wynosi około 500 lat świetlnych (około 4,7 mln km), a jego zewnętrzna powłoka składa się częściowo z dwóch klonów Perseusza i Byka.

Wewnątrz wnęki jest już trochę kurzu, „Ale przy bardzo małej gęstości w porównaniu z gęstością chmur”mówi kosmolog i astrofizyk Torsten Enslin, profesor nadzwyczajny w niemieckim Instytucie Astrofizyki im. Maxa Plancka i współautor badania z Shmuelem Bialym. Jest jednym z naukowców, którzy w 2019 i 2020 roku wykonali pierwszą trójwymiarową mapę chmur pyłowych w pobliżu naszego Słońca. Dzieje się tak dzięki danym Gaia o lokalizacji i charakterystyce ponad 5 milionów gwiazd w tym Przedmieście Słoneczny.

Koleżanka Bialy’ego, Kathryn Zucker, habilitant i astrofizyk, podpisała w środę drugie badanie na ten temat, aby wyjaśnić, w jaki sposób naukowcy dobrze wykorzystali tę mapę, używając algorytmów opracowanych częściowo pod jej nadzorem.

„Po raz pierwszy możemy użyć rzeczywistych widoków 3D, a nie symulacji, do porównania teorii z obserwacją i oszacowania, które teorie sprawdzają się najlepiej”. Aby wyjaśnić źródło tej gigantycznej wnęki i chmury osiadłe na jej powierzchni, Powiedziała w komunikacie prasowym z Centrum Astrofizyki.

„Uważamy, że z powodu supernowej ogromna eksplozja wypchnęła te gazy i uformowała te chmury”Bialy, którego badanie proponuje scenariusz wielokrotnej supernowej. Zgodnie z tą teorią, jedna lub więcej gwiazd eksplodowało pod koniec swojego życia i stopniowo wypychało większość gazu, w którym kąpały się z powrotem, tworząc tę ​​wnękę, między 6 a 22 milionami lat temu.

Dziś widzimy ubytek w końcowej fazie, w którym już zwolnił [son expansion]Zezwól na tworzenie się chmur O Perseuszu i byku, mówi M. Biały. Teraz zamierza skupić się na pojawiających się tam młodszych grupach gwiazd.

Profesor Ensslin spodziewa się, że… „Odkrycie wielu innych struktur” Jak muszla Tau. „Ta bańka jest prawdopodobnie jedną z innych”.Wyjaśnia, dodając, że mimo swojej wielkości zajmuje mało miejsca na mapie 3D produkowanej przez jego dział. Pozostaje do zbadania i ochrzczenia…