Odkryłem cząsteczki mikroskopijnych organizmów w międzygwiazdowym obłoku Perseusza

Dziedzictwo Teleskopu Spitzera wciąż żyje. Pamiętajmy, że w pierwszej dekadzie XXI wieku^H Sto lat temu i przed zamknięciem 30 stycznia 2020 r. było częścią programu NASA Large Observatories, który obejmował cztery duże teleskopy kosmiczne wystrzelone w latach 1990-2003, które obejmowały różne regiony widma elektromagnetycznego. Obserwowane przez Spitzera w podczerwieni, Hubble’a w zakresie widzialnym i bliskiej podczerwieni Obserwatorium promieniowania gamma w Compton Zajmowałem się astronomią gamma iw końcu Chandra astronomią rentgenowską.

Wystrzelony w 2003 roku Spitzer umożliwił badanie obłoku molekularnego Perseusza (w skrócie Per MCld w języku angielskim). Obłok molekularny Perseusza), który, jak sama nazwa wskazuje, jest gigantycznym obłokiem molekularnym znajdującym się około 600 lat świetlnych od Ziemi w gwiazdozbiorze Perseusza. Jest to gwiezdny żłobek utworzony z ośrodka międzygwiezdnego, który według szacunków zawiera w tym obłoku ponad 10 000 mas Słońca w postaci gazu i pyłu.

Układ słoneczny powstał z bogatego w pył obłoku molekularnego zapadającego się pod wpływem własnej grawitacji. Tak narodziło się Słońce otoczone dyskiem protoplanetarnym. © Grupa ECP, www.dubigbangauvivant.com, YouTube

Młode gwiazdy zrodzone z zapadnięcia się obłoku Perseusza

W tym obłoku znajdują się młode, małomasywne gwiazdy otoczone dyskami protoplanetarnymi, które powstały mniej niż kilka milionów lat temu w wyniku kolapsu grawitacyjnego. Jest bardzo jasny w podczerwieni, ale sam obłok Perseusza jest prawie niewidoczny poza tym zakresem długości fal, w przeciwieństwie do słynnego obłoku molekularnego Oriona. Jednak możemy zobaczyć w dwóch widocznych gromadach gwiazd, IC 348 i NGC 1333. Jest podobny do Spitzera, ponieważ możemy zobaczyć większość rzeczy w obłoku Perseusza.

Nic więc dziwnego, że astrofizyk Susan Iglesias-Groth zInstytut Astrofizyki Wysp Kanaryjskich (IAC) oraz Martina Marín-Dobrincic z Politechniki w Kartagenie (Hiszpania) postanowiły wykorzystać zarchiwizowane dane Spitzera do przeprowadzenia nowych badań związanych z egzobiologią z obłokiem molekularnym Perseusza, a dokładniej z gromadą IC 348. w artykule opublikowanym w czasopiśmie Miesięczne zawiadomienia Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego do którego można swobodnie się odwoływać arXiv.

Nowa eksploracja danych Spitzera z obszaru formowania się gwiazd IC348 ujawnia dużą liczbę cząsteczek organicznych, które mogą odgrywać rolę w chemii prebiotycznej leżącej u podstaw życia na planecie takiej jak Ziemia. Możemy myśleć, że pierwotna mgławica u źródła naszego Układu Słonecznego jest do niej podobna, a zatem część etapów, które doprowadziły do ​​powstania życia na naszej błękitnej planecie w jej oceanach, została pokonana w kosmosie, zanim te biologiczne cząsteczki zostały zbombardowane przez komety i asteroidy na pierwotnej Ziemi.

Dla egzobiologii i określenia, w jakim stopniu pojawienie się życia zależy od kontekstu kosmochemicznego, ważna jest znajomość rozmieszczenia i obfitości cząsteczek prekursorów w regionach, w których z dużym prawdopodobieństwem powstają planety, takich jak IC348.

Dziedzictwo Spitzera. Aby uzyskać mniej lub bardziej dokładne tłumaczenie francuskie, kliknij biały prostokąt w prawym dolnym rogu. Następnie powinno pojawić się tłumaczenie na język angielski. Następnie kliknij nakrętkę po prawej stronie prostokąta, następnie kliknij Napisy, a na końcu Napisy automatycznie. Wybierz „francuski”. © Laboratorium Napędów Odrzutowych NASA

Gromada IC348 wkrótce znajdzie się pod okiem Jamesa Webba

W komunikacie prasowym zInstytut Astrofizyki Wysp Kanaryjskich, Iglesias-Groth wyjaśnia, że ​​ten obszar „ Niezwykłe laboratorium chemii organicznej. IC 348 wydaje się być bardzo bogaty i zróżnicowany pod względem składu molekularnego. Nowością jest to, że widzimy molekuły w rozproszonym gazie, z którego powstają gwiazdy i dyski protoplanetarne „.

W tym samym komunikacie prasowym czytamy również, że „ Nowe badania odkryły we wnętrzu tego regionu wspólne cząsteczki, takie jak wodór cząsteczkowy (H₂), hydroksyl (OH), woda (H₂O) i dwutlenek węgla (CO₂) i amoniak (NH₃), a także kilka cząsteczek zawierających węgiel, które mogą odgrywać ważną rolę w produkcji bardziej złożonych węglowodorów i cząsteczek prebiotycznych, takich jak cyjanowodór (HCN) i acetylen (C₂H₂), dwuacetylen (C.₄H₂), cyjanoacetylen (HC₃N), cyjanobutadien (HC₅N), etan (C₂H₆), heksatryna (C₆H₂) i benzen (C₆H₆). Dane wskazują również na obecność bardziej złożonych cząsteczek, takich jak wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne (WWA) i C-fulereny.₆₀ itp.₇₀ „.

Dwóch astrofizyków nie planuje na tym poprzestać, zwłaszcza że Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba (JWST) jest już w użyciu.

” Widmowa moc JWST może dostarczyć szczegółów na temat rozkładu przestrzennego wszystkich tych cząsteczek i rozszerza obecne badania na inne, bardziej złożone cząsteczki, dając wyższą czułość i rozdzielczość, które są niezbędne do potwierdzenia bardzo prawdopodobnej obecności kwasów. Aminy znajdują się w gazie w tym regionie iw innych obszarach gwiazdotwórczych – podsumowuje Iglesias-Groth.

Czy jesteśmy sami we wszechświecie? Być może już zadałeś sobie to pytanie… Odpowiedzi możemy znaleźć w filmach, literaturze czy komiksach science fiction, a naszą wyobraźnię zaludniają istoty pozaziemskie! Ale co na ten temat mówi nauka? AstrobioEducation zaprasza Cię do odkrycia egzobiologii, interdyscyplinarnej nauki, której celem jest badanie pochodzenia i badanie życia w innych częściach wszechświata. Poprzez 12-etapową podróż edukacyjną naukowcy z różnych dyscyplin pomogą ci zrozumieć, jak działa nauka, aby odpowiedzieć na fascynujące pytania dotyczące pochodzenia i badań życia poza Ziemią. © Francuskie Towarzystwo Biologii Zewnętrznej