Niespodzianka! Olbrzymie czarne dziury tworzące gwiazdy

Jest projektowany w latach 30. XX wieku przez Subramaniana Chandrasekhara, a zwłaszcza Roberta Oppenheimera czarne dziury Relatywiści (Laplace i Mitchell już poczęli je w budowa ciała newtonowski) był traktowany poważnie przez dziesięciolecia i dopiero w latach 60. XX wieku odkryto kwazary, kochany przez pionierów, marzycieli John Wheeleri Roger Penrose lub oczywiście Stephen Hawking Oddali w tym celu listy od szlachty obcy.

Wkrótce czarne dziury zaczęły niszczyć świat dla ogółu społeczeństwa i fanów science fiction, pochłaniając je gwiazdy lub statki kosmiczne. Z astrofizycy, Lubić Jean-Pierre Luminet i Brandon Carter, również opracowali scenariusze na początku lat 80., z dodatkowymi relacjami, pokazującymi, jak gwiazda przechodzi zbyt blisko jednej supermasywne czarne dziury które zaczynamy odkrywać w dużych ilościach w jądrze dużych galaktyk, mogą być zniekształcone przez siły pływowe, do tego stopnia, że ​​przybiera formę naleśnika, a następnie eksploduje. To fenomen zdarzenie zakłócenia pływowego (lub TDE), co można przetłumaczyć jako „zdarzenie pęknięcia pływowego”.

Trochę więc zaskoczyło nas ogłoszenie dwóch astrofizyków przez Artykuł opublikowany w charakter temperamentu co odnosi się do nieregularna galaktyka Nazywa się Henize 2-10.

Strumienie materii zapadają się w obłoki molekularne

Henize 2-10 (jej nazwa jest na cześć Karla G. Henize, astronom Amerykanin, który był astronauta Z NASA na pokładzie samolotu Skylab I niestety zginął na Everest) jest galaktyka kobieta Znajduje się około 34 milionów lat świetlnych od droga Mleczna w Konstelacja kompas. Ma tylko około 3000 lat świetlnych średnicy, ale mimo to zawiera supermasywną czarną dziurę o wielkości około miliona szerokie rzesze Słoneczny. Już samo to jest zaskakujące, ponieważ nasza galaktyka, trzydzieści razy większa, zawiera supermasywną czarną dziurę o masie około 4,3 miliona mas Słońca.

Ale najbardziej zaskakujące jest to, że obserwacje poczynione za pomocą Hubble’a wyraźnie to pokazują sloty Z Temat Z centralnej czarnej dziury Heinz 2-10 kojarzy się nie tylko z otwartymi grupami młodzieżowymi gwiazdy na ich drodze, ale strumień materii, którą tworzą łączy się jak pępowina Ta czarna dziura i obszar, siedziba szalonej formacji gwiazd, 230 lat świetlnych od zwartej gwiazdy.

Analiza informacji dostarczonych przez Hubble’a wskazuje, że z czarnej dziury kilka milionów lat temu wydobył się strumień materii i fale uderzeniowe z chmury Cząstki na przejściu tego przepływu spowodowały zawalić się Stąd młode gwiazdy.

Oczywiście od dawna obserwowano potężne strumienie materii z supermasywnych czarnych dziur, ale zwykle są one niezwykle gorące i bardzo energetyczne wewnątrz galaktyk. Zamiast powodować zapadanie się chmur na swojej drodze, podgrzewają je i rozszerzają, uniemożliwiając powstawanie gwiazd.

Kwazary mogą zbudować własną galaktykę!

Artykuł z Laurent Sacco Opublikowano 12/03/2009

Od dawna podejrzewano, że galaktyki i supermasywne czarne dziury rosną razem. Nowe obserwacje z kwazara HE0450-2958 pokazują, że supermasywna czarna dziura może spowodować uformowanie się części galaktyki, która będzie zawierała ją w swoim jądrze. Ten scenariusz może być bardzo powszechny wistnienie.

po naturze opieka nad czarną dziurą Wirujący gigant został zidentyfikowany jako silnik odpowiedzialny za masywny energia Z kwazary i Aktywne jądra galaktyczne, astrofizycy odkryli dziwny związek. Rozmiar centralnej czarnej dziury jest proporcjonalny do rozmiaru jej galaktyki. Dobrym sposobem na wyjaśnienie tej obserwacji jest założenie, że istnieje wspólny genetyczny związek między supermasywnymi czarnymi dziurami a galaktykami.

Nie było jednak jasne, skąd pochodził ten drugi. Czarna dziura potrzebuje materii, aby rosnąć i można sobie wyobrazić galaktykę akumulującą się w centrum, która ostatecznie prowadzi do powstania czarnej dziury. Wręcz przeciwnie, siła grawitacji Może przyciągać wokół siebie wiele materii, a także można sobie wyobrazić obłok gazu krążący wokół ogromnej czarnej dziury i ostatecznie tworzący galaktykę. Krótko mówiąc, problemem jest problem kurczaka i jajka. Jednak niektóre dowody wykazały, że tak zwane czarne dziury o masie pośredniej mogą poprzedzać pierwsze galaktyki i mogą odgrywać mniej lub bardziej rolę zalążek dla wzrostu tych pierwotnych galaktyk.

Wiemy również, że duże galaktyki składają się z połączenie galaktyki karłowate. Czarne dziury mają się łączyć po pewnym czasie i najprawdopodobniej istniał sposób, aby przynajmniej częściowo wyjaśnić związek między masą galaktycznej czarnej dziury a masą galaktyki.

Wiemy również, że kiedy supermasywna kwazarowa czarna dziura zapala się, emituje strumień cząstek i promieniowania, które mogą wpływać i regulować tempo formowania się gwiazd w galaktyce.

Jednak od pewnego czasu wiemy o kwazarze HE0450-2958, który znajduje się około 5 miliardów lat świetlnych od Ziemi. Tak naprawdę nie wydaje się być w galaktyce, nawet jeśli materia spadająca na czarną dziurę jest obecna w dużych ilościach. Astrofizycy od razu zasugerowali, że ze względu na obecność dużej ilości pyłu między galaktyką macierzystą HE0450-2958 a nami, ten materiał był niewidoczny.

Chmura gazu rozproszona przez strumień materii

Jeśli ta hipoteza jest prawdziwa, to obserwacje w Podczerwień Musisz to ujawnić. Astronomowie David El-Baz Dlatego Knud Jahnke próbował, dosłownie, widzieć rzeczy wyraźniej ze swoimi kolegami za pomocą instrumentu z bardzo dużego teleskopu ( VLT) Z’ten który, Możliwość obserwacji w średnim zakresie podczerwieni.

Jako Knud Janki, członek Kolekcja Emmy Noether na temat koewolucji galaktyk i czarnych dziur MPIA : « Obserwując to długości fal Udało nam się wykryć pył, który rzekomo skrywa galaktykę gospodarza. Nie znaleźliśmy jednak żadnego z nich. Zamiast tego odkryliśmy, że pozornie niepowiązana galaktyka w bezpośrednim sąsiedztwie kwazara produkowała gwiazdy w ekstremalnym tempie. ».

Tempo powstawania nowych gwiazd jest już bardzo wysokie, około 350 słońca rocznie, sto razy więcej galaktyk niż typowe dla wszechświata lokalnego. Co więcej, jest też fascynujący fakt, jak w przypadku kwazara 3C 321, galaktyka znajdująca się zaledwie 22 000 lat świetlnych od HE0450-2958 została poważnie uszkodzona przez jeden z dżetów materii w kwazarze.

Wstrzykując energię do dużego obłoku gazu, ten strumień materii mógł przynajmniej spowodować pojawienie się nowej galaktyki, a na pewno nowych gwiazd. Jednak, jak wskazuje David Elbaz, Te dwa obiekty nieuchronnie połączą się w przyszłości: kwazar porusza się w punkcie A Prędkość Tylko kilkadziesiąt tysięcy kilometrów na godzinę w stosunku do galaktyki. Chociaż kwazar jest nadal „nagi”, w końcu „użyje się”, gdy połączy się ze swoją bogatą w gwiazdy galaktyką. W końcu będziesz przebywać w galaktyce, jak wszystkie inne kwazary ».

To wystarczy do zidentyfikowania modeli łączących wzrost galaktyk ze wzrostem supermasywnych czarnych dziur. Ważną rolę mogą odegrać strumienie materii z kwazarów. Ale ten wyjątkowy przypadek nie wystarczy. Będziemy musieli dokładniej zbadać wszechświat, aby pokazać, że ten przykład, niekoniecznie będący normą, był bardzo rozpowszechniony we wszechświecie podczas pierwszych miliardów jego istnienia. Powinna to być jedna z misji następnej generacji gigantycznych teleskopów, takich jak Alma (Milimetr / metr dużej grupy Atacama), E-ELT (European Giant Telescope) lub następca Hubble’a, Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba.