Nauka o śnie: naukowcy wyjaśniają, dlaczego starzenie się idzie w parze ze złym snem

Powszechnie wiadomo, że dobry sen staje się z wiekiem bardziej skomplikowany. Ale przyczyny biologiczne są nadal słabo poznane. Dlatego zespół amerykańskich naukowców badał, w jaki sposób obwody mózgowe związane ze snem i czuwaniem pogarszają się z czasem u myszy.

Przeczytaj także:
Omicron: paraliż senny, objaw nowej alternatywy?

„Ponad połowa osób powyżej 65 roku życia skarży się na jakość snu” – powiedział profesor Uniwersytetu Stanforda Luis de Licia, współautor badania opublikowanego w czwartek, 24 lutego. w magazynie wiedzieć. Brak snu wiąże się ze zwiększonym ryzykiem nadciśnienia, zawału serca, cukrzycy, a nawet depresji. Bezsenność leczy się za pomocą tabletek nasennych, ale nie zawsze są one skuteczne.

W swojej pracy Luis de Lecea i jego koledzy postanowili skupić się na hipokretynach, neuroprzekaźnikach generowanych tylko przez niewielką część neuronów w mózgu — około 50 000 z kilku miliardów. W 1998 roku profesor i inni naukowcy odkryli, że hipokretyny przekazują sygnały, które odgrywają istotną rolę w stabilizowaniu czuwania.

Niedługo bardziej skuteczne leki?

Badania wykazały, że rozkład hipokretyn może prowadzić do narkolepsji (nadmiernego czasu snu i mimowolnej senności) u ludzi, psów i myszy. Badacze wybrali młode (w wieku od trzech do pięciu miesięcy) i duże (18 do 22 miesięcy) myszy i użyli światła do stymulacji określonych neuronów. Wniosek: Starsze myszy straciły około 38% hipokretynazy w porównaniu z młodymi myszami.

Przeczytaj także:
Co to jest paraliż senny?

A resztę zagrano łatwiej. „Neurony są zwykle bardziej aktywne i bardziej strzelają, a jeśli tak jest, budzisz się częściej” – wyjaśnił Luis de Lecia.

Identyfikacja mechanizmów odpowiedzialnych za brak snu może pomóc w opracowaniu lepszych leków, zauważyło dwóch badaczy z Florey Institute of Neuroscience and Mental Health w Australii w osobnym artykule z komentarzem, również opublikowanym w Science.

Przeczytaj także:
Autyzm: skoncentruj się na zaburzeniach snu

Mówią, że obecne metody leczenia „mogą prowadzić do trudności poznawczych lub upadków”, a leki ukierunkowane na bardziej konkretne cele mogą działać lepiej. Badania kliniczne będą konieczne, ale przeciwpadaczkowa rytygabina może być obiecująca w tym kontekście, według Luisa de Lecia.