Mobilizacja osadników na Zachodnim Brzegu

Minęło kilka godzin, zanim echa ataku Hamasu dotarły do ​​Migdal Oz. Ta izraelska kolonia religijna położona jest na Zachodnim Brzegu, terytorium okupowanym przez Izrael od 1967 r. z naruszeniem prawa międzynarodowego, pośrodku płaskowyżu pomiędzy Hebronem a Jerozolimą. Kiedy 7 października ogłoszono pierwszy alarm, postanowiono uczcić żydowskie święto Simchat Tora na boisku piłkarskim, w pobliżu schronów, aby 150 wiernych mogło schronić się.

Milicja obywatelska Kitat Koninot, odpowiedzialna za ochronę miejscowości, otrzymała pierwszą odprawę o ósmej rano. Następnie wydano rozkazy natychmiastowej mobilizacji ojcom i mężom. Opuścili imprezę w spokoju ze swoimi rodzinami, podczas gdy syreny nadal wyły. „Przykro to mówić, ale jesteśmy przyzwyczajeni do rakiet”.„, zwierza się Benji Myers, lat 45, jeden z rabinów Migdal Oz, szef zespołu interwencji cywilnej w kolonii. „I dotarła do nas wieść”.„Pan Myers kontynuuje. Mieszkańcy Migdal Oz mają krewnych przebywających w religijnych kibucach w Strefie Gazy, dotkniętych atakiem Hamasu. Zdumienie ustąpiło miejsca strachowi.

„To nie był terroryzm, jaki znaliśmy. „Były ataki z użyciem noży, a nawet buldożerów i rakiet… Ale tutaj ta masakra miała miejsce w Izraelu i z poziomem brutalności, jakiego nigdy wcześniej nie widzieliśmy”.Niepokoi to rabina, który zdecydował się osiedlić na okupowanym Zachodnim Brzegu. Na wypadek katastrofy konieczna była reorganizacja obrony. Spośród siedemdziesięciu rodzin dwadzieścia pięć było świadkami mobilizacji części swoich członków – ojców, mężów i braci. W tej kolonii drzwi są zawsze otwarte, a okna nie są opancerzone ani zakratowane. Dzień po ataku, około godziny 21:00, włączył się inny alarm: „Nie rakiety. Ale to wynik infiltracji terrorystów.”powiedział pan Myers. Jedna osoba próbowała przekroczyć mur na południe od osady, gdzie niecały kilometr dalej znajduje się palestyńska wioska Beit Fajjar. Udało mu się uciec.

„Od tego czasu zmobilizowaliśmy się. Teraz traktujemy Hamas poważnie.”Dodaje Sarah Bettany Brownstein, kolejna mieszkanka, 63 lata. Członkowie Kitat Konenout zostali zastąpieni. Przeszli dodatkowe szkolenie, aby nauczyć się posługiwać bronią. Wysłano oddział izraelskich żołnierzy. Zespoły patrolują dzień i noc i zidentyfikowano pozycje ostrzału. Sam pan Myers był wyposażony w karabin szturmowy, co wydawało mu się bardzo kłopotliwe. Ale strach nadal pozostaje. Palestyńscy pracownicy mogą wrócić do kibucu wyłącznie w towarzystwie członka sił bezpieczeństwa.

Masz 70% tego artykułu do przeczytania. Reszta jest zarezerwowana dla abonentów.