Marie Curie zniosła granice: Ameryka, Japonia, Chile, Polska

Amerykanin, Japończyk, Chilijczyk i wreszcie Polak: Liceum Marie-Curie już czwarty rok z rzędu przyjmuje zagranicznych studentów, we współpracy z AFS (American Field Service) Vivre Sans Frontier, stowarzyszeniem non-profit, które działa na rzecz jednoczy kultury poprzez swoje programy wymiany międzynarodowej. Umożliwia dziewczętom i chłopcom w wieku od 15 do 18 lat z całego świata przeżycie wciągających doświadczeń w szkołach i rodzinach wolontariuszy.

„Mój rok we Francji był niesamowity”

Trzy z tych młodych kobiet uczęszczały (i są) do klasy muzycznej, w tym 17-letnia obecnie „śpiewająca” uczennica Honorata Smuda-Trzepietowska. Dla tej młodej Polki: „Na początku było bardzo trudno. W ogóle nie mówiłam po francusku. Codziennie pracowałam, aby nauczyć się tego języka i jestem z siebie bardzo dumna. Po czterech miesiącach wszystko rozumiem .Umiem mówić po francusku.Nauczyciele bardzo mi pomogli.,zwłaszcza w zmianie przedmiotów,wszyscy byli dla mnie bardzo mili,zawarłam przyjaźnie,moi rodzice i brat bardzo się bali,ale jestem bardzo szczęśliwa.Z moja rodzina goszcząca jest jak moja druga rodzina. Wiem, że mogę im zaufać. Dziękuję wszystkim we Francji. Mój rok był niesamowity. Miałem szczęście, że znalazłem się w tym cudownym regionie i w tym mieście Tarbes, tak pięknym i pięknym. Co za niespodzianka Najbardziej podobała mi się różnica w tempie nauki w szkołach francuskich i polskich. W Polsce wakacji jest trochę mniej, ale zajęcia kończą się wcześniej, od 14:00 do wieczora. Do 16:00 mamy czas. i dla innych funkcji. Uważam, że dni są za długie.

„To wymiana międzyludzka, w której wygrywają obie strony”.

„Jestem zadowolony z tego bardzo wzbogacającego doświadczenia” – powiedział nauczyciel muzyki Fabien Mikue. „Jest to korzystna dla obu stron i bardzo silna wymiana między obcokrajowcami a jego francuskimi kolegami z klasy. Inspiruje poczucie współpracy, współpracy i wzajemnej pomocy . Na wydziale muzycznym wszyscy uczą się od siebie.” , uczę się na różnicach kulturowych, a na początku roku szkolnego staram się dostosować tempo mówienia tak, aby młoda alofonka lepiej rozumiała.

Wymiana jest bardzo wzbogacająca na poziomie językowym. Ta młoda cudzoziemka poprzez kontakt z nami robi bardzo szybkie postępy w nauce języka francuskiego i zawsze jestem pod wrażeniem jej szybkiej zdolności adaptacji lepiej niż my, Francuzi. Ale może to dotyczyć również niektórych koleżanek z klasy, które próbują mówić w jej języku, na przykład gdy witaliśmy młodą Hiszpankę, chilijkę Anas. Inny przykład: Na tegorocznym koncercie „Święty Mikołaj jest rockerem” dwóch młodych muzyków-studentów uczyło się z Honoratą polskiej piosenki. To jest jak gra między uczniami. Mam nadzieję, że ta wymiana zdań będzie kontynuowana z biegiem czasu.