„Litwa i Polska chronią granice UE”

Podejmowane przez imigrantów próby sprowadzenia do Mińska dziesiątek tysięcy Białorusinów z Bliskiego Wschodu i przemycenia ich przez wschodnią granicę UE to nowy rozdział w planowanych przez Rosjan operacjach hybrydowych, wymierzonych w jedność europejską. . Litwa i Polska, wspierane przez inne kraje UE, zdały egzamin.

Kraje powinny mieć prawo do samodzielnego decydowania o swoim losie, ale Białorusini go tracą, ponieważ od sierpnia 2020 r. prokrajowe rozdrażnienie Rosji wywiera presję na Moskwę, by pogłębiła integrację z Mińskiem. Białoruś staje się także poligonem wojskowym, w którym Rosjanie mogą szkolić się w operacjach „hybrydowych”, takich jak zmiana samolotu w maju 2021 roku. Tito: Mińsk używa migrantów jako broni w swojej „wojnie hybrydowej” w kryzysie migracyjnym na granicy między Białorusią a Polską, Litwą i Łotwą.

Rosja chce wywrzeć presję na całą Europę Środkowo-Wschodnią, wywołując kryzys przez Białoruś. Stosowane przez nią metody są różne. Na Ukrainie to aneksja Krymu i próby destabilizacji sytuacji w Donbasie. Na Litwie Rosja przetestowała naszą reakcję, powodując kryzys migracyjny. W każdym razie w Mołdawii można spodziewać się napięć. Moskwa utrzymuje też kontrolę nad Naddniestrzem – oddzielony od Mołdawii region mołdawski nazywany jest w rosyjskiej teorii „częścią zamrożonego konfliktu”. Jednak po ostatnim zwrocie politycznym w Mołdawii i przejęciu władzy przez frakcję prozachodnią nie można wykluczyć, że Rosja „rozwiązuje” konflikt w sposób komplikujący sprawy nowych władz mołdawskich.

Współpraca. Okupacja wschodniej granicy UE wymaga ścisłej współpracy Polski i Litwy, a przede wszystkim w dziedzinie obronności oba kraje muszą zapewnić poczucie solidarności nie tylko swoim obywatelom. Europa. W orientacjach bezpieczeństwa NATO czy Stanów Zjednoczonych państwa bałtyckie i Polska pozostają tym samym regionem. Nasza współpraca jest nie tylko strategiczna, ale również bardzo prosta, praktyczna i bardzo naturalna. Obejmuje to również na przykład sektor energetyczny.

Stosunki między tymi dwoma krajami nie są nowe. Oczywiście są nie tylko jasne strony naszej wspólnej historii, ale naszą rolą nie jest dziś dzielenie nas, ale dążenie do zjednoczenia, zwłaszcza że ta współpraca przyniesie korzyści obu stronom. Przykład: Trójkąt Lubelski, realizowany wspólnie przez nasze dwa kraje i Ukrainę w 2020 roku, wywodzi się z naszych wspólnych korzeni: wielowiekowe tradycje Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego zostały zjednoczone w celu rozwoju. Potencjał polityczny, gospodarczy i kulturalny. Ta tradycja powinna nas motywować do wykazania się większą jednością na drodze rozwoju teraz iw przyszłości. Nasza współpraca powinna uwzględniać także Białoruś, bo historycznie jej miejsce we współpracy Trójkąta Lubelskiego jest większe niż naturalne. Ponadto pomoże wzmocnić nasz region. Białoruś powinna uwierzyć w tę szansę.

Linas Linkevičius, były litewski minister spraw zagranicznych i minister obrony