Gigantyczne uderzenie wysadziło atmosferę małej egzoplanety

W powstających układach planetarnych nie jest niczym niezwykłym zderzenia obiektów. ten Naukowcy astronomii Myślę na przykład, że mamy księżyc Powstał około 4 miliardów lat temu, po Nasza kolizja z ziemią Z protoplanetą wielkości Marsa zwaną ubranie. Ale dzisiaj naukowcy twierdzą, że znaleźli dowody na taki efekt w układzie planetarnym innym niż nasz. Posuwają się nawet trochę dalej, twierdząc, że efekt ten w jakiś sposób „odarł” egzoplanetę z jej brzmienia. Atmosfera.

Omawiany efekt wystąpił już przy 95 lata świetlne mamy Układ Słoneczny. o gwiazda Nazywa się HD 172555. Gwiazda ma zaledwie 23 miliony lat. Uważa się, że zderzenie miało miejsce około 200 000 lat temu, między planetą wielkości Ziemi a planetą zderzak Mniejszy, poruszający się z prędkością co najmniej 36 000 kilometrów na godzinę.

HD 172555 przyciągnęła uwagę astronomów ze względu na niezwykły skład otaczającego ją dysku pyłowego. Zadziwiająco bogata płyta metal I ma znacznie drobniejsze ziarno niż inne tabletki, które naukowcy badali. Więc astronomowie Instytut Technologii w Massachusetts (Massachusetts Institute of Technology, Stany Zjednoczone) zagłębianie się w dane zAtacama duża matryca milimetrowa (Alma, Chile). szukam znaków Tlenek węgla (CO) – bo jest najjaśniejszy Gaz – O tej zabawnej gwieździe.

Kolizja zdradzająca tlenek węgla

Naukowcy po raz pierwszy potwierdzili obecność dwutlenku węgla w okolicach HD 172555. Następnie zmierzyli jego obfitość. Nie mniej niż 20% Tlenek węgla obecny w atmosferze Wenus. To dużo. Zauważyli również, że ten gaz był zaskakująco blisko gwiazdy. odpowiada 10-krotnej odległości między naszą Ziemią a Soleil. Zaskakujące, ponieważ dwutlenek węgla jest podatny na fotosyntezę. ten Fotony Mają irytującą tendencję do ich łamania. Nie powinien więc pojawiać się w takich ilościach na tak bliskich odległościach.

Następnie naukowcy przeanalizowali kilka scenariuszy. Dwutlenek węgla pochodzi z szczątków nowo powstałej gwiazdy. lub pas asteroid Zamarznięty z bliska. lub nawet komety z pas asteroid bardziej odległy. Ale dane się nie zgadzały.

Astronomowie uważają, że jedyną możliwością jest to, że tlenek węgla pochodzi z gigantycznego uderzenia, które oddzieliłoby przynajmniej część egzoplanety od jej atmosfery. W przeszłości byli na tyle blisko, że gwiazda nie zdążyła później zniszczyć gazu. A pomiędzy dwoma obiektami wystarczająco dużymi, by wytworzyć taką ilość gazu.

W ten sposób naukowcy doszli do wniosku, że odkrycie dwutlenku węgla wokół gwiazdy może stać się jedną z cech odnajdywania układów planetarnych, w których doszło do gigantycznych uderzeń. Jeden ze sposobów na lepsze zrozumienie, jak szczątki zachowują się po fakcie.

Spitzer wykrywa wyrzut lawy z kolizji planet

Zanim rozpoczął gorącą fazę swojej misji, Spitzer zdobył duch pochodzi nieznajomy Rzecz zatrudnienie orbitowanie O bardzo małej gwieździe HD 172555. Grupaastrofizycy Po prostu doszli do wniosku, że są to skały i szczątki robić Za nią niedawna kolizja między dwojgiem małe planety.

Artykuł autorstwa Laurent Sacco Opublikowano 14.08.2009

Spitzer zdecydowanie zajmuje teraz centralne miejsce, zwłaszcza po poście przez grupę astrofizyków kierowanych przez curry. Chociaż od lat wiemy już, jakie ślady pozostawiły po niedawnych zderzeniach asteroid (niecałe kilka milionów lat temu) na dyskach planet, po raz pierwszy odkryto podobne pozostałości, ale pochodzące ze znacznie większych ciał niebieskich.

W rzeczywistości w swojej publikacji naukowcy oszacowali, że to, co zaobserwowali wokół HD 172555, gwiazdy mającej 12 milionów lat i znajdującej się w odległości około 100 lat świetlnych, jest zgodne z materią pochodzącą z gigantycznego zderzenia między co najmniej jednym obiektem wielkości księżyca. . i jeden rozmiar Mercure.

w szoku, Rdzeń mniejszego musiał zatopić się we wnętrznościach większego, a ciepło uderzenia stopiło duże ilości skał, prawdopodobnie pozostawiając dużą część głównego korpusu w wyniku uderzenia. ciepło ienergia uruchomione przez tę ostatnią, co mogło mieć miejsce w Prędkość 10 km/s, aż do odparowania części substancji dwuciałowej i wyrzuconych fragmentów substancji w połączenie Aby uformować to, co znamy na Ziemi jako tektate (Są to fragmenty skał, które stopiły się i zostały wyrzucone z krateru wulkanu podczas uderzenia A meteor).

Wszystkie te wnioski, ile razy w Astrofizyka, zaczerpnięty z analizy widma światła emitowanego przez substancję. W tym przypadku notatki wPodczerwień Wykonane z instrumentów Spitzera, które pokazują parę SiO i krzemian solidny, ale bezkształtny, bardzo podobny do obsydianu naziemnego i oczywiście tektate.

Jeśli odnajdziemy ślady kamieni i pyłu w obfitości, jak w przypadku odkrytej już przez Spitzera pozostałości po uderzeniu asteroidy, nie da się uniknąć jedynie obecności oparów krzemianów i roztopionych fragmentów skał. Wyjaśnij to przez szybkie i gwałtowne zderzenie dwóch ciał o dużych rozmiarach, które nie były wcześniej obserwowane w innych dyskach tworzących układy planetarne.

Dla planetologów i astrofizyków starających się zrozumieć powstawanie Układ Słoneczny To ważne odkrycie, bo wiemy, że tego typu kolizje nie były rzadkością na początku tej historii. Nasz księżyc będzie pochodził z kolizja Podobnie jest między prymitywną Ziemią a ciałem niebieskim wielkości ochrzczonego Marsa ubranie. Wenus ma rotację przeciwną do rotacji innych planet Układu Słonecznego, a Uran ma silne przechylenie swojej osi (około 90 stopni), prawdopodobnie ponownie z powodu pierwotnego zderzenia z małą planetą.

Obecnie wokół głównej planety może powstawać księżyc. przyszłe pokolenia teleskopy Powinno nas nauczyć więcej.