Gigantyczna eksplozja tej czarnej dziury stworzyła 19 gigantycznych gromad gwiazd!

Kiedy myślimy o czarnych dziurach, zwłaszcza supermasywnych, zawierających co najmniej milion mas Słońca, a czasem ponad 10 miliardów, myślimy o kosmicznych potworach pożerających gwiazdy lub międzygalaktycznych strumieniach materii. W obu przypadkach dyski akrecyjne tworzą się wokół gigantycznych czarnych dziur, gdy materia wiruje w dysk i wytwarza siły tarcia wynikające z lepkości gazu. Uwalniane ciepło może być tak duże, że gaz zamienia się w plazmę o bardzo wysokiej temperaturze i dlatego obficie promieniuje w polu. RentgenRentgen.

Materia spada nie tylko na jakąkolwiek czarną dziurę, ale na obracającą się czarną dziurę Kerra. Złożone procesy magnetohydrodynamiczne, takie jak te występujące na powierzchni Ziemi słońcesłońceWystępują także w dysku tworzącym pierścień wokół czarnej dziury lub we wnętrzu przepływu materii, powodując powstawanie strumieni cząstek, ale czasami także niestabilności, które są źródłem potężnych eksplozji podobnych do tych, które zachodzą na Słońcu.

https://www.youtube.com/watch?v=NHhFBxTh5OK
Jean-Pierre Lumenier, dyrektor ds. badań w Centre National de la Recherche Scientifique i Françoise Combes, profesor w Collège de France, opowiadają nam o czarnych dziurach, w szczególności o supermasywnych czarnych dziurach w galaktykach poza kwazarami, które wpływają na ewolucję galaktyk. © Fundacja Hugota Collège de France

Czarna dziura w gigantycznej galaktyce znajdującej się w sercu grupy galaktyk

ZespółNaukowcy astronomiiNaukowcy astronomiiWśród nich jest Françoise Combs – powiedział przez Artykuł o arXiv Odkryli jedną z najpotężniejszych eksplozji czarnych dziur, jakie kiedykolwiek zarejestrowano. Jak na ironię, niszczycielska siła tej ogromnej eksplozji stała się siłą twórczą, pośrednio powodując potężną eksplozjęZapada sięZapada się dla kilku chmurychmury gazu i pyłu kilka miliardów lat temu, dając początek 19 SupermasywnySupermasywny Dogwiazdygwiazdy.

Na obrazach uzyskanych poprzez połączenie obserwacji z kilkoma Długości falDługości falTe supergromady ułożone są w kształt litery „S”, który przypomina koraliki na sznurku. Te zdjęcia pokazują masę galaktykagalaktyka SDSS J1531+3414 (w skrócie SDSS J1531) taki, jaki był 3,8 miliarda lat temu, około 200 milionów lat po masowej eksplozji.

To się nie wydarzyło wokół nikogo Supermasywne czarne dziurySupermasywne czarne dziury Można je znaleźć w dwóch gigantycznych galaktykach, które zwykle znajdują się w jądrach gromad i w tym przypadku są obserwowane podczas ich zderzeń. W tym przypadku wykorzystano kilka narzędzi, m.in ChandraChandra Obserwatorium rentgenowskie Zwolennik NASANASA I Układ niskiej częstotliwości (Kochanek), A Radio teleskopRadio teleskop.

Granta Tremblayaktóry brał udział w tym badaniu, podsumowuje odkrycie w komunikacie prasowym NASA w następujący sposób: „ Zrekonstruowaliśmy możliwą sekwencję zdarzeń w tej grupie, które miały miejsce w szerokim zakresie odległości i czasu. Wszystko zaczęło się od czarnej dziury, małej jej częściRok świetlnyRok świetlny średnicy, tworząc wnękę o średnicy około 500 000 lat świetlnych. To wyjątkowe wydarzenie doprowadziło około 200 milionów lat później do powstania młodych gromad gwiazd, każda o średnicy kilku tysięcy lat świetlnych. »

Wygląda na to, że eksplozji towarzyszył…emisjaemisja Ze strumienia materii, który odepchnął otaczający gaz wokół dwóch centralnych galaktyk, tworząc w ten sposób gigantyczną wnękę w ośrodku międzygalaktycznym gromady. Lovar pokazuje fale radiowe pochodzące z energetycznych pozostałości cząstek dżetu wypełniającego gigantyczną wnękę.

Do AstrofizycyAstrofizycyna podstawie opiniiDuży układ milimetrowy/submilimetrowy Atacama (w skrócie Alma), przypięta do pustyniapustynia Atacama w północnym Chile i teleskopteleskop Bliźnięta Północ Na legendarnej Mauna Kea wulkanwulkan Tarcza usypiająca Stanów Zjednoczonych zlokalizowana na Hawajach następnie schładza gorący gaz powstający w wyniku erupcji czarnej dziury.

Gigantyczne gromady gwiazd utworzone przez siły pływowe i strumienie materii

Później zapadła się pod wpływem grawitacji, nie w wyniku ciśnienia fali uderzeniowej z eksplozji czarnej dziury, ale z powodu sił pływowych obu galaktyk. W ten sposób udało im się wyjaśnić, dlaczego supergromady skupiają się niczym perły na naszyjniku, tworząc literę S.

W tym samym oświadczeniu Osasi Omoruyi, który kierował badaniem w ośrodku, powiedział:AstrofizykaAstrofizyka | Uniwersytet Harvarda i Smithsonian (CfA) stwierdzają: „ Uważamy, że mamy dowody na tę ogromną eksplozję solidnysolidnyJednak dalsze obserwacje z Chandrą i Lofarem potwierdzą tę sprawę. Mamy nadzieję dowiedzieć się więcej na temat pochodzenia wnęki, którą już odkryliśmy i znaleźć oczekiwaną wnękę po drugiej stronie czarnej dziury. »

Astronomowie odkryli jeden z najpotężniejszych rozbłysków czarnej dziury, jakie kiedykolwiek zarejestrowano. Ta masywna eksplozja, która miała miejsce miliardy lat temu, może pomóc wyjaśnić powstanie uderzającego wzoru gromad gwiazd wokół dwóch masywnych galaktyk, przypominających „koraliki na sznurku”. Odkrycia dokonano w układzie znanym jako SDSS J1531, który obserwowano 3,8 miliarda lat temu. Do badań naukowcy wykorzystali kilka teleskopów, w tym… Obserwatorium rentgenowskie Chandra NASA i tablica niskiej częstotliwości, Albo Lovar, sieć radioteleskopów w Europie. Aby uzyskać dość dokładne tłumaczenie na język francuski, kliknij biały prostokąt w prawym dolnym rogu. Tłumaczenie na język angielski powinno pojawić się obok. Następnie kliknij nakrętkę po prawej stronie prostokąta, następnie „Tłumaczenia”, a na koniec „Tłumacz automatycznie”. Wybierz „francuski”. © Obserwatorium rentgenowskie Chandra należące do NASA

W komunikacie prasowym wyjaśniono również, że Omorui i jego współpracownicy widzą jedynie fale radiowe z wnęki pochodzące z pojedynczego dżetu, ale wiadomo, że czarne dziury generalnie wytwarzają nie jeden, ale dwa dżety w przeciwnych kierunkach. Zespół zaobserwował emisję radiową z dala od galaktyk, która mogła być pozostałością drugiego dżetu, ale nie była powiązana z wnęką. Dlatego naukowcy zakładają, że sygnały radiowe i rentgenowskie z drugiej płaszczyzny osłabły do ​​tego stopnia, że ​​stały się niewykrywalne.

W tym filmie Roger Blandford opowiada nam o supermasywnych czarnych dziurach i ich dżetach. Aby uzyskać dość dokładne tłumaczenie na język francuski, kliknij biały prostokąt w prawym dolnym rogu. Tłumaczenie na język angielski powinno pojawić się obok. Następnie kliknij nakrętkę po prawej stronie prostokąta, następnie „Tłumaczenia”, a na koniec „Tłumacz automatycznie”. Wybierz „francuski”. © Magazyn Quanta