Dziwna galaktyka w kształcie trójkąta zauważona przez Hubble’a

ten NASA iESA Ostatnio przesłane niesamowite zdjęcia zrobione przez teleskop Hubble Pokaż kilka przykładów zderzających się galaktyk będących częścią L’Atlas obcych galaktyk, znany również jako Atlas Arab. To astronomiczny katalog pokazujący pewne galaktyki, które na początku zawdzięczają zmarłym astronom Amerykański Halton Arp (1927-2013). Po raz pierwszy opublikował go w 1966 roku, kiedy zginął rekord 338 galaktyk.

Halton Arp, tak jak Fred Hoyle, Margaret i Jeffrey Burbidgepozostanie w opozycji do teorii wielka eksplozja Pod koniec lat 60. (chociaż odkrycie promieniowanie kosmiczne) Do dzisiaj. Zastanawiał się, podobnie jak Hoyle, nad interpretacją przesunięcia widmowego zgodnie z prawem Hubble’a-Lemaître’a w kategoriach rozszerzania się przestrzeni. Ta rozbieżność musi mieć inne wyjaśnienie, na przykład w ramach teorii lekki Zmęczona, wiąże się z ciągłą stratąenergia Od Fotony wydane przez gwiazdy Z odległością poniżej tej straty odpowiadającą zawróceniu dużego długości falczyli od niebieskiego do czerwonego, ze względu na ekspansja Ciągłe i skumulowane długości fal fotonów spowodowane ekspansją przestrzeni podczas ich podróży.

Galaktyki, które nie podważają teorii Wielkiego Wybuchu

Jednak teoria zmęczenia światła jest nie do utrzymania, jak to szybko wyjaśnił po raz pierwszy wielki rosyjski kosmolog Jakow Zeldowicz. Zgodnie ze znanymi prawami fizyki każda strata energii zgodnie z wyczerpującą teorią światła pociąga za sobą losową stratę Ruch Fotony oddziałują ze swoim otoczeniem, na przykład pyłem międzygalaktycznym, dzięki czemu są obrazami gwiazdy A galaktyki będą się coraz bardziej degenerować wraz z odległością, której nigdy nie zaobserwowano.

Co więcej, jak wyjaśniono Kosmolog Ned Wrightwzględna ekspansja przestrzeni implikuje, że czas ewolucji krzywej blasku eksplozji supernowe Powinna wyglądać na rozszerzoną zgodnie z bardzo precyzyjnym prawem, rozszerzeniem, którego nie była w stanie przewidzieć żadna zmęczona teoria optyczna. Jednak nie tylko obserwuje się zjawisko i oczekiwane prawo, ale różnica między teorią zmęczonego światła a obserwacjami wynosi 11 sigma, mówią naukowcy w swoim idiomatycznym języku. To ogromna różnica zdań.

Arp był zaniepokojony faktem, że niektóre obiekty w ich katalogu pokazywały galaktyki międzygalaktyczne lub przynajmniej wydawały się bardziej prawdopodobne ze względu na ich bliskość do sklepienia niebieskiego. Jednak te galaktyki miały różne przesunięcia widmowe, co przeczy ich pozornie bliskim powiązaniom obejmującym podobne odległości. droga Mleczna. Całkiem logicznie, Harp doszedł do wniosku, że obala to standardową teorię przesunięcia spektralnego. Jednym z dobrze znanych przykładów jest Kwintet Stephana, widoczna grupa 5 galaktyk znajdujących się w konstelacja pegaza Po raz pierwszy zaobserwował go francuski astronom Edouard Stéphane w 1878 roku. W rzeczywistości tylko 4 galaktyki są w stanie prawdziwego oddziaływania i jak we wszystkich innych przypadkach, które przeszkadzały Harfie, można było wykazać, że różnice w transformacji były w rzeczywistości spowodowane Różne odległości przestrzenne i korelacje na Niebiańskim Krypcie były proste gwiazdy jak konstelacje.

Katalog Hubble’a i Arpa

Najnowsze zdjęcie przesłane przez prezentacje NASA i ESA NGC 2444, jeden galaktyka soczewkowata Pierścień znajdujący się w konstelacji Ryś około 180-200 milionówlata świetlne Z galaktyki Drogi Mlecznej odkrytej przez francuskiego astronoma Edouarda Stéphane’a w 1877 roku, a także NGC 2445, również pierścieniowej, ale nieregularnej galaktyki, która niewątpliwie oddziałuje z NGC 2444.

NGC 2445 została również odkryta w 1877 roku przez Edwarda Stefana, a obie galaktyki razem nazywają się Arp 143. Pamiętaj, że galaktyka pierścieniowa to galaktyka w kształcie pierścienia złożona z masywnych, młodych, stosunkowo jasnych niebieskich gwiazd. ten astrofizycy Uważają, że galaktyki pierścieniowe powstają, gdy galaktyka przechodzi przez centrum większej galaktyki. ten Gaz Gwiazdy galaktyk samograwitacyjnych można uznać zasadniczo za niekolizyjne, ale perturbacje grawitacyjne z takiego zdarzenia mogą powodować fale uderzeniowe w ośrodku międzygwiazdowym zawierającym chmury cząsteczki sprawcze Zawalić się Grawitacja, a tym samym rozproszona fala gwiezdna.

Uważa się, że stało się to z Arp 143 między 50 a 100 milionami lat temu, stąd eksplozja formacji nowych gwiazd widoczna w NGC 2445. Uważa się, że trójkątny kształt tej galaktyki jest spowodowany siły grawitacyjne zniekształcenie jego kolistej struktury. NGC 2444 zawiera stare gwiazdy i żadne nowe gwiazdy się nie narodziły, ponieważ straciła swój gaz dawno temu, na długo przed tym galaktycznym spotkaniem.

Guère plus d’une semaine przed Arp 143, Nasa znajduje się w nowym obrazie uzyskanym z Hubble’a Montrant Arp 282, para galaktyk w interakcji złożonej z galaktyki Seyfert NGC 169 (w wersji podstawowej) i galaktyki IC 1559 powyżej ). NGC 169 jest galaktyka spiralna położony w Gwiazdozbiór Andromedy Około 205 milionów lat świetlnych od Drogi Mlecznej. Został odkryty przez irlandzkiego astronoma RJ Mitchella w 1857 roku.

Te dwie galaktyki wchodzą w interakcję W poprzek Od siły pływowe Co je zniekształca i wychodzi gaz i gwiazdy. Obaj są w domu Aktywne jądra galaktyczne Co wydaje się być przez pewien czas stałą, z której czerpią energię z gromadzenia Rzecz przez Centralne supermasywne czarne dziury.