Dlaczego Arthur Dreyfuss zrobił z tego powieść?

Literatura – materialna czy niematerialna? Sprawa medialna związana ze zniknięciem małej Madeleine McCann, zwanej Maddie, w 2007 roku ponownie znalazła się w centrum uwagi. I nie bez powodu 21-letnia Polka mówi, że na pewno będzie to jej ostatnia.

Tak zwanej Julii, którą śledzą teraz setki tysięcy użytkowników na Instagramie, udało się połączyć z Kate i Jerrym McCannemI Rodzice zaginionego dziecka. według nich,” Dziewczyna wygląda jak Maddie, nie ma wątpliwości Nie chcą wykluczyć żadnych tropów: zgodzili się na test DNA.

Co dalej z tą reklamą?

cierpliwość. ” Ta historia wywołała wiele złudzeń. Znikające dziecko to bardzo banalny i przestarzały obrazArthur Dreyfuss notuje, przesłuchiwał go Huffpost. Nie zdziwi mnie tutaj, czy znowu jest to fantazja, świadoma czy nieświadoma, o kobiecie zahipnotyzowanej romansem. »

Arthur Dreyfuss jest pisarzem, dziennikarzem i reżyserem. opublikowane w 2012 roku z firmą Gallimard, fajna rodzinka, historia oparta na sprawie Maddie. Niewiele wierzy w nowy rozwój. ” To bardzo częsty scenariusz, komentarz. Kiedy Joanna d’Arc została skremowana, w całej Francji pojawiło się wielu nieznanych ludzi udających ją – lub przebranych za nią. »

Czy rodzice są odpowiedzialni?

W jego relacji McCannowie nie są Anglikami, ale Francuzami. Nie są na wakacjach w Portugalii, kiedy znika dziecko (chłopiec, nie dziewczynka), ale we Włoszech. Co do reszty, to wszystko tam jest, zwłaszcza entuzjazm największych osobistości tamtych czasów dla tej wiadomości, jak czas, kiedy papież Benedykt XVI spotkał się z rodzicami. Według Arthura Dreyfussa żadne zniknięcie dziecka nie narobiło tyle hałasu. Przynajmniej nie od czasu porwania dziecka lotnika Charlesa Lindbergha w 1932 roku.

Co dalej z tą reklamą?

Intryguje go medialny szum, ale nie tylko. Kilka miesięcy po zniknięciu Maddie jej matka, Kate McCann, została oskarżona. Na przedmiotach w pokoju hotelowym, z którego zabrano dziewczynę we śnie, znaleziono ślady krwi. Podejrzewa się, że Kate McCann przypadkowo zabiła swoją córkę. Z kolei ojciec zostaje oskarżony.

Pomysł, że rodzice mogą być odpowiedzialni za narodziny, ale także za śmierć swojego dziecka, fascynował mnie. Ognisty wymiar, który może ucieleśnić matka, jest bogatym motywem romantycznym. Arthur Dreyfus opowiada nam o motywach, które skłoniły go do przekształcenia tej wiadomości w powieść.

Pisarz kontynuuje: Chciałem sobie wyobrazić, że ta pogrążona w żałobie matka od samego początku wiedziała, co się stało z jej dzieckiem. Umarł przypadkowo, a jej poczucie winy doprowadziło ją do niewiarygodnego zaprzeczenia: tak bardzo, że sprawiła, że ​​jego zwłoki zniknęły, rzucając się w historię zniknięcia. Dopóki nie zamknie się w strasznym kłamstwie, które w żaden sposób nie pozwala na powrót. »

Co dalej z tą reklamą?

Netflixa od razu

Od zaginięcia 3-letniej dziewczynki minęło szesnaście lat śledztwa. I prawie tyle samo zwrotów akcji, tropów i podejrzanych. Od 2020 roku głównym jest Christian B. Ten Niemiec, recydywista nieletni, który przez długi czas mieszkał w Portugalii, przebywa obecnie w więzieniu za inną sprawę, zgwałcenie 72-letniej Amerykanki w 2005 roku.

Wszystko wygląda jak film. W 2014 roku powstał projekt filmowej adaptacji powieści Arthura Dreyfusa autorstwa Neta Nebo (inne Dumy), z Bérénice Bejo w roli tytułowej, był reklamowany w amerykańskich felietonach magazynu różnorodny. To wciąż trwa, mówi nam 36-letni autor. Ale w jakiej formie? Nie wie nic więcej poza tym, że Netflix, który wyprodukował już serial dokumentalny na ten temat, byłby zainteresowany.

Zobacz także na Huffpost :