Apolline de Malherbe broni się po krytykowanym występie w „Quotidien”

Ich wczorajszy występ w „Quotidien” nie pozostawił obojętnym niektórych widzów. W odpowiedzi na pytanie o kwalifikowalność partii w wyborach do organów legislacyjnych we Francji dziennikarze David Bogadas i Apolline de Malherbe ogłosili, że nie stosują już kwalifikatorów. „skrajna prawica” Aby ustawić Rajd Narodowy (RN) podczas ich transmisji, „24 Heures Pujadas” i porannego programu RMC.

Potem fala niezadowolenia przetoczyła się przez media społecznościowe. Wielu krytyków również pochodzi z tego zawodu. Obowiązuje z tłem informacje o francusku Cytaty Alberta Camusa: „Nazywanie rzeczy złymi oznacza powiększanie nieszczęścia świata”.. „To przejaw praktyki dziennikarskiej, która zadowala się natychmiastowymi komentarzami i reakcjami, a nie wnikliwą pracą nad partyjnymi historiami i projektami”.„, pisze Abel Mistry, dziennikarz w świat.

Przeczytaj także– Zamknąłeś drzwi? : Małe poszukiwania Valérie Heyer przez Apolline de Malherbe na początku wywiadu

Został także zaproszony tego wieczoru do talk show TMC, a redaktor naczelna serwisu politycznego France Inter, Yael Goz, nie zgodziła się z kolegami. „Opieram się na Radzie Stanu, która umieściła FN po skrajnej prawicy, ale nie FN po skrajnej lewicy”.Odpowiedź udzielił Jan Bart.

Czy jako dziennikarze powinniśmy po prostu powtarzać to, co mówi MSW pod pieczęcią Rady Państwa?

Apolline de Malherbe na swoim koncie X

To właśnie na tej podstawie Apolline de Malherbe wyjaśnia za pomocą klawiatury swój wybór redakcyjny. Czy jako dziennikarze powinniśmy powtarzać to, co mówi MSW pod pieczęcią Rady Państwa? Czy jesteśmy zadowoleni z tego, co ministerstwo mówi o liczbie demonstrantów na demonstracji? Czym może być „przemoc policyjna” lub nie? I brać tylko to, co Ministerstwo zadecyduje odnośnie koloru partii? A może powinniśmy sami zauważyć niestabilne fakty, które nieustannie przesuwają granice?– pyta w poście na swoim koncie X w sobotę 29 czerwca.

Ona kontynuuje: „W ostatnich tygodniach wiadomości zdominowała ksenofobia, homofobiczne obelgi i ataki, pokusy do anarchii, „granice” parlamentaryzmu i zaprzeczanie antysemityzmowi, który jest jedynie „pozostałością” (i który miałby służyć jedynie do „opracowanie”?)…” Czy powinniśmy mówić o „skrajnej prawicy”, „skrajnej lewicy”, „ekstremizmie”? Czy powinniśmy wrzucać wszystkich wybranych urzędników do jednego worka?.

Dziennikarz przyznaje, że doszło do debaty „skomplikowane” Ale to „Ten okres nakłada ogromne wymagania i wzajemny szacunek”.. „Dlatego nazywałem strony po imieniu”.– konkluduje Apolline de Malherbe.

Zobacz też – „Kobiet jest za dużo”: zaskakująca uwaga Apolline de Malherbe na temat ucieleśnienia wywiadu politycznego