Alex Lutz i André Dusollier, operacja przetrwania w lesie Burning Lands

Zobacz „świat” – zobaczyć

Niezła niespodzianka, zdarzająca się czasem w zgiełku popularnych francuskich powieści, gdy reżyserowi udaje się obrócić gatunkowe konwencje na swoją korzyść. Tym bardziej, gdy z aktorem kształtuje się uprzywilejowany związek i kiedy wszystkie strategie filmu sprzysięgły się, by skupić na nim wzrok. Tak właśnie dzieje się w w pełnym ogniuGdzie później Quentin Raynaud Parysa Willoughby’ego (2016, z udziałem Arthura Dellera) i Piąta grupa (2021), po raz trzeci znajduje Alexa Lutza, zagłębiającego się w depresyjną żyłę aktora komediowego, tym razem pogrążonego w Przetrwanie W lesie Landes, w sercu jednego z tych niszczycielskich pożarów, które latem trafiały na pierwsze strony gazet.

Simon, jego postać, gdy zbliża się pożar, jest jednym z ostatnich, którzy ewakuowali się z podmiejskiego obszaru, gdzie mieszka sam ze swoim ojcem weteranem marynarki wojennej, Josephem (André Dusollier), bardzo nieruchomym i odpornym na ciepło, i wyraźnie kłócącym się ze swoim synem . W samochodzie obaj mężczyźni podążają trasą wyznaczoną przez władze, ale utknęli w brutalnym korku na wiejskiej drodze, gdzie nadejście silnych wiatrów nieubłaganie napędza ogień. Ojciec i syn nie są w stanie ruszyć do przodu, zawrócić, a nawet uciec pieszo. Jedynym narzędziem, które źle odbiera telefon komórkowy, jest krótkofalówka.

ziemskie piekło

Obawiamy się przede wszystkim, że ta zasada bezwładności jest szkodliwa dla filmu, ponieważ przenosi się w kokpicie na mały teatr konfliktu ojca z synem. Mimo to Raynaud znajduje tam okazję do pożytecznej trzeźwości i sprzyjający grunt do zaaranżowania narastających napięć. Zagrożenie nie zostanie więc rozwiązane bezpośrednio, podobnie jak ogień nie pojawi się w Digital Melmoth, ale mądrze zdefiniowany przez jego skutki, takie jak seria coraz bardziej niepokojących znaków, które piętrzą się na ścieżce postaci.

Wśród nich jest dym, który wznosi się na horyzoncie w wojowniczych kolumnach, i rumieniec, którego postęp obiecuje coś w rodzaju ziemskiego piekła. Film operuje przede wszystkim doznaniami wstępnymi, pustką katastrofy: gryzącym dymem przesycającym atmosferę, wystawiającymi ciało na próbę temperaturami, a nawet powtarzającymi się szarpnięciami spanikowanych zwierząt, sforsowaniem ludzkich ścian – ognistą świnią na tuszy, deszcz zdezorientowanych wróbli na ścianach domów.

Masz do przeczytania 46,73% tego artykułu. Poniższe informacje są przeznaczone wyłącznie dla subskrybentów.