Wiemy, jak Mars stracił wodę i możliwości zamieszkania!

Marzec był lepszy niż kiedykolwiek. Wiedzieliśmy o tym… i być może w końcu dowiemy się, jak Czerwona Planeta utraciła płynną wodę powierzchniową, a tym samym zdolność do podtrzymywania życia. To ważne ogłoszenie zawdzięczamy łazikowi Curiosity, który przebywa na Marsie od 2012 roku i którego koła są w bardzo złym stanie. Więc kiedy chcesz, możesz!

Curiosity przebywa w kraterze Gale od 12 lat i przebył „tylko” około 32 km. Trzeba powiedzieć, że mechanicy zdolni do dokonywania napraw są na Marsie bardzo rzadcy, więc łazik nie jest zaprojektowany do szybkiego poruszania się. Jego celem jest pobranie próbek skał marsjańskich i zbadanie ich na miejscu Jego narzędzia naukowe.

Urządzeniem, które umożliwiło to odkrycie, jest SAM, który został stworzony specjalnie do analizy cząsteczek węgla – węgla towarzyszącego całemu życiu na Ziemi – i który podgrzewa próbki do temperatury 900 stopni Celsjusza. Spektrometr laserowy TLS analizuje gazy uwalniane podczas ogrzewania metalu.

Małe dziury, małe dziury i duże znaleziska

Tak więc, analizując węglany (minerał węglowy) z czterech miejsc występowania osadów z jezior rzecznych na górze Sharp (wysokość 400 metrów), naukowcy zauważyli ważne szczegóły. Węgiel ma tu kluczowe znaczenie, gdyż jest kojarzony z organizmami żywymi, dla których jest niezbędny (ale nie wystarczający; cząsteczki węgla występują także w materiałach obojętnych, takich jak skały, czubek ołówka itp.), ale węgiel ma również ogromne znaczenie. Regulowany klimat.

„Ogromne ilości parowania”

David Burt z Centrum Lotów Kosmicznych Goddard w NASA, główny autor badania, powiedział: „Wartości izotopowe tych węglanów wskazują na ogromne ilości parowania, co sugeruje, że węglany te prawdopodobnie powstały w klimacie, który mógł utrzymywać jedynie przejściową wodę w stanie ciekłym”.

Dodał: „Nasze próbki nie są zgodne ze starożytnym środowiskiem, w którym istniało życie (biosfera) na powierzchni Marsa, chociaż nie wyklucza to możliwości istnienia biosfery podpowierzchniowej lub powierzchniowej, która rozpoczęła się i zakończyła przed utworzeniem się tych węglanów .”

Izotopy to różne formy tego samego pierwiastka chemicznego, zależne od liczby neutronów w elemencie. Na przykład wszyscy znają słynny węgiel 14, który pozwala nam na datowanie niektórych próbek. Węglany te są szczególnie wzbogacone w węgiel 13 (¹³c) i tlen 18 (¹⁸Hej).

Naukowcy proponują dwa mechanizmy powstawania tych węglanów, każdy powiązany z innym reżimem klimatycznym:

• Scenariusz 1: Węglany tworzą się w kraterze Gale po cyklach suchych i mokrych.
• Scenariusz drugi: Węglany tworzą się w bardzo słonej wodzie w zimnych warunkach, tworząc lód kriogeniczny (lód CO).²) w kraterze Gale.

Jennifer Stern, współautorka artykułu, podsumowuje: „Parowanie może powodować duże zmiany w izotopach tlenu na Ziemi; zmiany zmierzone w tym badaniu były od dwóch do trzech razy większe. Oznacza to dwie rzeczy: 1) Wystąpił ekstremalny stopień parowania, który spowodował, że wartości izotopów były bardzo duże. Utrzymuj te cięższe wartości, aby wszelkie procesy tworzące lżejsze wartości izotopowe musiały być znacznie mniejsze.

Wygląda na to, że w kraterze Gale woda wyparowała w ekstremalnym tempie. Pozostaje oczywiście ustalić dokładnie, kiedy i spróbować powiązać to parowanie z jakimś wydarzeniem, być może połączeniem słabego marsjańskiego pola magnetycznego z rozbłyskiem słonecznym wystarczająco potężnym, aby oderwać część atmosfery Czerwonej Planety. .

Jeśli lubisz niesamowite zdjęcia panoramiczne Marsa, polecamy obserwować konto Tomasz Aberyznanej ze znakomitego przetwarzania surowych zdjęć łazików marsjańskich.

I mały przewodnik po Kraterze Gale na koniec: