Po raz pierwszy od lat 70. XX w. nie jest pewne, czy Stany Zjednoczone rzeczywiście będą mogły wysyłać astronautów na Księżyc

Wiadomości GVTech Po raz pierwszy od lat 70. XX w. nie jest pewne, czy Stany Zjednoczone rzeczywiście będą mogły wysyłać astronautów na Księżyc

Program Artemis jest ambitny, ale kontrowersyjny

Od czasu odwołania misji Mars Sample Return i pomocy sektorowi prywatnemu w odzyskaniu próbek pobranych przez łazik Perseverance NASA znajduje się pod ostrzałem programu ArtemisW celu powrotu na Księżyc i założenia tam stacji załogowej. Wpływowe głosy, takie jak właściciel Pinboard Maciej Cegłowski i YouTuber Smarter Every Day Destin Sandlin, zgadzają się z tym W porównaniu z tym misje Apollo były szczególnie proste.

Misja Artemis 3, zaplanowana na wrzesień 2026 r., oznacza powrót Stanów Zjednoczonych na Księżyc po misji Apollo 17 w 1972 r. i ma na celu uczynienie tej misji pierwszą, podczas której kobieta postawiła stopę na Księżycu. Jednak złożoność pliku zadań budzi wiele wątpliwości. Do kamieni milowych należy wystrzelenie czterech astronautów za pomocą systemu wyrzutni kosmicznych Boeinga (SLS), podróż na pokładzie kapsuły Orion i umieszczenie ich na niemal prostoliniowej orbicie halo (NRHO) wokół Księżyca w celu dostarczenia paliwa.

Dwóch astronautów będzie następnie musiało przenieść się na pokład statku kosmicznego Starship należącego do SpaceX, aby wylądować na Księżycu (co za miłe słowo). Proces ten wymaga co najmniej dziesięciu startów w celu uzupełnienia paliwa na orbicie okołoziemskiej. Po kilku dniach spędzonych na powierzchni Księżyca powrócą na statek kosmiczny, aby dołączyć do Oriona, a wszyscy astronauci wrócą na Ziemię. Jednak ta złożona podróż zależy wyłącznie od powodzenia statku kosmicznego i nie ma prawdziwego planu B.

Nawet dyrektor generalny SpaceX, Elon Musk, pozostaje sceptyczny, czy jego firmie uda się spełnić te warunki do 2026 roku.. Dlatego NASA rozważa alternatywy, takie jak przekształcenie Artemidy III w misję bez lądowania na Księżycu lub przetestowanie dokowania między Orionem a statkiem kosmicznym na orbicie okołoziemskiej.

Nieodpowiednie związki i niepewne alternatywy

Struktura programu Artemis, często określanego mianem „Frankensteina”, wywodzi się z wielu dziedzictwa. System SLS wywodzi się z anulowanego programu Constellation, w którym ponownie wykorzystano komponenty, ale dużym kosztem. Opracowanie systemu SLS kosztowało około 17 miliardów dolarów, a każde uruchomienie kosztowało około 4,1 miliarda dolarów.

Kapsuła Orion, również z programu Constellation, przeznaczona jest dla sześciu astronautów, dzięki czemu jest większa i cięższa. Wykorzystuje moduł oparty na europejskim ATV, opracowany przez Europejską Agencję Kosmiczną. Orbita NRHO wybrana w celu oszczędzania paliwa zwiększa ryzyko misji i opóźnienia.

Jeśli chodzi o pojazd Starship firmy SpaceX, choć jego rozwój jest szybki, początkowo został zaprojektowany do transportu dużych ładunków na Marsa, co czyni go nieproporcjonalnym do misji na Księżyc. Astronauci będą musieli zjechać 40-metrową windą, aby dotrzeć na powierzchnię Księżyca, co komplikuje powrót na orbitę.

Aby przezwyciężyć te wyzwania, badacze z NASA zaproponowali zabranie na statek kosmiczny małej kapsuły w celu powrotu na orbitę, skutecznie porzucając statek kosmiczny na Księżycu. Jednak te improwizowane rozwiązania nie są przekonujące, zwłaszcza że Chiny rozwijają się wraz z nimi.

Tańszy i bardziej realistyczny chiński program kosmiczny planuje wysłać astronautów na Księżyc do 2030 roku. Ich plany obejmują wystrzelenie dwóch rakiet CZ-10, które przeniosą dwie małe kapsuły. Kapsuła Mingzhou zabierze trzech astronautów na orbitę księżycową, natomiast kapsuła Lanyu zrzuci dwóch z nich na Księżyc, a następnie zabierze ich do Mingzhou, co umożliwi im powrót na Ziemię. Kto więc wygra?