Głodni Wiedzy

Informacje o Polsce. Wybierz tematy, o których chcesz dowiedzieć się więcej

Pierwszy bezpośredni pomiar masy czarnej dziury oddalonej o 11 miliardów lat świetlnych zaskoczył kosmologów

Pierwszy bezpośredni pomiar masy czarnej dziury oddalonej o 11 miliardów lat świetlnych zaskoczył kosmologów

Pochodzenie i rozwój supermasywnych czarnych dziur nie są jeszcze dobrze poznane. Wiedzieliśmy jednak, że w zdecydowanej większości przypadków istnieje koewolucyjny związek pomiędzy tym wzrostem a wzrostem masywnych galaktyk. Wychodząca dalej w przeszłość należąca do ESO VLTI z instrumentem Gravity+ umożliwiła po raz pierwszy bezpośredni pomiar masy jednej z tych czarnych dziur w niedostępnym dotąd rejonie, której wartość na pierwszy rzut oka nie mieści się w tym, co teoria mówi. Proponowane modele.

Aby określić masę ciała niebieskiego, można ją wywnioskować z ruchu orbitalnego mniejszego ciała krążącego wokół pierwszego. Tak powiedzieli laureaci Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki Andrea Ghes i Reinhard Genzel Dokonano tego poprzez pomiary ruchów gwiazd na bliskich orbitach na przestrzeni dziesięcioleci Gigantyczna czarna dziuraGigantyczna czarna dziura Centrum droga Mlecznadroga Mleczna.

W tę samą grę możemy grać z gwiazdami i… chmurychmury Do GazGaz O gigantycznych czarnych dziurach w dużym jądrze GalaktykiGalaktykiAle proces staje się trudniejszy, jeśli chcemy to zbadać WarstwyWarstwy Do światłoświatło Coraz bardziej stary WszechświatWszechświatObserwując w ten sposób coraz dalsze galaktyki. Trzeba siły DokładnośćDokładność Wystarczy rozróżnić i zmierzyć pobliskie gwiazdy i chmury na orbicie PrędkościPrędkości.

Od kilku lat narzędzie grawitacyjneKtóryKtóry Umożliwiło to połączenie światła gromadzonego przez wielu TeleskopyTeleskopy VLT w celu utworzenia wirtualnego teleskopu, który może osiągnąć średnicę 200 metrów. To jest znana technika Podsumowanie otwarciaPodsumowanie otwarcia par InterferometriaInterferometria.

Ulepszona wersja Gravity była ostatnio używana przez zespół zNaukowcy astronomiiNaukowcy astronomii Prowadzone przez Instytut MaxaDeskaDeska Fizyka pozaziemska, w tym Laboratorium Lagrange'a (UCA-OCA-CNRS) Obserwatorium Lazurowego Wybrzeża i inne francuskie laboratoria CNRS. Dokonał pierwszego bezpośredniego pomiaru masy masywnej czarnej dziury o masie 11 miliardówRok świetlnyRok świetlny Korzystanie z narzędzia Gravity+ Record.

READ  Ta kobieta wierzy, że jeśli wyskoczy jej pryszcz, to, co wyjdzie z jej skóry, będzie ją drogo kosztować

Nawet James Webb nie miał wystarczającej rozdzielczości, aby zbadać obłoki gazu krążące wokół czarnej dziury w centrum galaktyki SDSS J092034.17+065718.0. Przejawia się także w postaci KwazarKwazar Dane Gravity+ wskazują, że jego masa wynosi około 320 milionów mas Słońca.

Czy wiedziałeś ?

W 1963 r. Martina Schmidta W gazecie ukazała się publikacja Johna Beverly’ego Oaka Natura Wyniki obserwacji, które poczynili, w szczególności za pomocą techniki steganografii. Starali się zidentyfikować optyczny odpowiednik potężnego źródła radiowego odkrytego kilka lat wcześniej przez innego astronoma, Alana Sandage’a. Źródło nazwano 3C 273, co oznacza, że ​​było to 273H Temat trzeciego katalogu Cambridge zawierającego listę źródeł radiowych.

Artykuł Schmidta i Aoki był grom z jasnego nieba w astrofizyce i kosmologii. Analiza spektroskopowa gwiazdy, którą zidentyfikowali w zakresie widzialnym Konstelacja Panny Linie emisji wodoru były mocno czerwone. Oznacza to, że to, co wyglądało na gwiazdę, znajdowało się poza Drogą Mleczną, ale przede wszystkim w kosmicznej odległości. Aby obiekt można było obserwować z dużej odległości, obiekt musi być niesamowicie jasny.

To odkrycie A Źródło radiowe jest prawie doskonałeI Kwazar Zgodnie z nazwą zaproponowaną w 1964 roku przez astrofizyka chińskiego pochodzenia Hong Yi QiuPokazał, że wszechświat był inny w przeszłości i dlatego ewoluował. Nie było to możliwe w ramach ówczesnego standardowego modelu kosmologicznego, według którego Wszechświat, choć się rozszerzał, powinien wydawać się niezmieniony wszystkim swoim obserwatorom, niezależnie od ich położenia w czasie. Z drugiej strony istnienie 3C 273 było całkowicie zgodne z teorią wielka eksplozjaPonieważ przewidywało to, że jeśli będziemy obserwować obiekty z wystarczająco dużych odległości, cofniemy się dalej w przeszłość i historię ewoluującego wszechświata. Było więc naturalne, że miliardy lat świetlnych stąd mogliśmy obserwować Wszechświat o innym wyglądzie niż zaledwie kilkadziesiąt milionów lat temu, a więc w środowisku bliskim Drogi Mlecznej.

Wiemy teraz, że kwazar 3C 273 leży 2,44 miliarda lat świetlnych od nas, wewnątrz olbrzymiej galaktyki eliptycznej.

READ  Szyk

Jest to problem i poddaje w wątpliwość nasze rozumienie wzrostu Supermasywne czarne dziurySupermasywne czarne dziury W'istnienieistnienie młody człowiek.

Właściwie byliśmy zaskoczeni, że supermasywne czarne dziury istniały wcześniej, niż wówczas sądzono, ale dzisiejszy problem z J0920 polega na tym, że jej czarna dziura jest około cztery razy mniej masywna niż oczekiwano, biorąc pod uwagę masę jej galaktyki macierzystej, wynoszącą około 60 miliardów. Masy słoneczne.

Wynik ten łamie proporcjonalność pomiędzy masą supermasywnej czarnej dziury a masą jej galaktyki macierzystej, o której wiemy, że jest stała dla prawie wszystkich galaktyk obserwowanych w dalszej części historii Wszechświata. Sugeruje to koewolucję pomiędzy masą tych gigantycznych czarnych dziur i masą ich galaktyk macierzystych. W obecnym przypadku wydaje się to wskazywać na opóźnienie wzrostu czarnej dziury w porównaniu z otaczającą ją galaktyką. Dlaczego ?

W notatce prasowej wydanej przez Instytut Fizyki Pozaziemskiej im. Maxa Plancka dołączonej do artykułu autorstwa Natura Odkrycie to przypisano szczytowi wzrostu wielkich struktur Wszechświata, który nazywany jest „kosmicznym południem” (Kosmiczne południe), którego istnieje wersja ogólnodostępna arXiv, Do'Astro-fizykAstro-fizyk Jinyi Shangguana Zarys możliwej odpowiedzi:

Prawdopodobny scenariusz ewolucji tej galaktyki wydaje się mocny komentarzkomentarz Podrzędny SupernoweSupernoweTe gwiezdne eksplozje wyrzucają gaz z centralnych obszarów, zanim dotrze on do czarnej dziury Centrum GalaktykiCentrum Galaktyki. Tylko do czasu, gdy galaktyka stanie się wystarczająco masywna, aby pomieścić zbiorniki gazu w swoich centralnych obszarach, czarna dziura będzie mogła zacząć szybko rosnąć – i nadążać za ogólnym wzrostem galaktyki – nawet wbrew działaniu supernowej. »

Pozostaje to jednak do udowodnienia i konieczne jest ustalenie, w jakim stopniu ten scenariusz jest ważnym dominującym wzorcem koewolucji innych galaktyk i ich centralnych czarnych dziur. Gravity+ jest wciąż udoskonalanaInterferometrInterferometr the Bardzo duży teleskopBardzo duży teleskop (VLTI) z ESO. Docelowo ta sama metoda monitorowania wPodczerwieńPodczerwień Będzie w stanie bezpośrednio przedstawić masy wielu supermasywnych czarnych dziur w jądrach setek odległych galaktyk i wyjaśnić nasze koncepcje i modele dotyczące koewolucji czarnych dziur i galaktyk przez większą część historii Wszechświata.

READ  Trzy nowe darmowe gry na PC do zebrania, w tym tytuł z kultowej sagi

Supermasywne czarne dziury są bardzo zachłanne. » Wszystkie galaktyki zawierają w swoim centrum supermasywną czarną dziurę o masie od miliona do kilku miliardów mas Słońca. Istnieje proporcjonalny związek pomiędzy masą tych czarnych dziur a masą zgrubienia galaktyki, co wskazuje, że powstawanie gwiazd i zasilanie czarnych dziur zachodzą jednocześnie. W jakiś sposób galaktyki i ich czarne dziury rosną w symbiozie. Kiedy gaz opada w kierunku centrum galaktyki, czarna dziura połyka jego jak najwięcej, ale masa, którą może wchłonąć, jest ograniczona. Materia spadająca na czarną dziurę uwalnia dużą ilość energii w postaci promieniowania, a także energii kinetycznej. Jądro galaktyki staje się aktywne – albo jądro Seyferta, albo kwazar. Wiatry i strumienie plazmy z czarnej dziury ograniczają otaczający ją gaz międzygwiazdowy. Niedawno odkryto przepływy gazu molekularnego wokół aktywnych jąder, które niosą ze sobą tak dużą masę, że mogą mieć znaczący wpływ na ewolucję galaktyki macierzystej, regulując lub nawet odcinając dopływ gazu potrzebnego do powstawania gwiazd. Wyplując pożywienie, żarłoczne czarne dziury regulują powstawanie gwiazd. Omówimy te zjawiska szczegółowo, być może u podstaw proporcjonalności między masami czarnych dziur i lamp. Françoise Coombes jest astronomem w Obserwatorium Paryskim w Laboratorium Badań Promieniowania i Materii w Astrofizyce (LIRMA). Jego obecna dziedzina badań dotyczy powstawania i ewolucji galaktyk. © École Normale Supérieure – PSL