Jak suita „French Passion” będzie musiała wymyślić się na nowo, aby nie zniknąć

Szereg domów, każdy w środku ogrodu, droga zakończona ślepą uliczką, wszystkie na obrzeżach miasta, graniczące z polami. Tak w jednym zdaniu można opisać francuski model przedmieść, który powstał w latach 70. XX wieku. Oskarżony o powrót Francji „brzydki” przez magazyn Telerama W 2010 r. skubać pola uprawne, Zachęcanie do zadłużenia rodziny Aby przeciwstawić się transformacji ekologicznej, ten paradygmat jest coraz częściej kwestionowany.

„Musimy położyć kres domowi jednorodzinnemu”.Wspomina, że ​​nawet Emmanuel Aragon, ówczesny minister mieszkalnictwa, został zwolniony w 2021 roku Le Figaro. Słowa, które wywołały kontrowersje, podczas gdy dom jednorodzinny wciąż jest postrzegany jako ideał przez zdecydowaną większość Francuzów. Ale przyszła ustawa o zerowej syntezie netto, która teoretycznie uniemożliwiłaby budowę kompleksów mieszkaniowych na gruntach rolnych lub naturalnych, grozi podważeniem tych aspiracji. I żeby się podpisać na końcu namiotu, to „Francuska pasja” Słowami socjologów Hervé Marshalla i Jeana-Marca Steppe’a.

Inspiracja amerykańska

Wracajmy. Jesteśmy w połowie lat 70., władze, które prężnie rozwijały masową zabudowę mieszkaniową pod koniec II wojny światowej, postanowiły zmienić kurs. „Tak zwany model podmiejski jest konstruktem politycznym i ekonomicznym, opracowanym zwłaszcza po wyborze Valéry’ego Giscarda d’Estaing w 1977 r., który obiecuje mieszkanie dla wszystkich dzięki posiadaniu domu”.wyjaśnia Lionel Roget, wykładowca na Uniwersytecie w Tuluzie 2 i specjalista w tej dziedzinie.

Bardzo szybko nieruchomości mieszkalne rozkwitły w całej Francji, prawie zawsze na obrzeżach miast. Z dala od miejsc pracy, centrów miast czy szkół, te kompleksy mieszkalne służą jako akademiki, a samochód jest tam królem. Francja „Wybrał inspirację modelem amerykańskim”Lucile Métital, geograf i dyrektor ds. badań i projektów w Instytucie Regionu Paryskiego. Budowano tam domy „w środku ogrodu”, w przeciwieństwie do innych krajów, takich jak Wielka Brytania czy Niemcy, gdzie domy są często szeregowe. Kluczem jest obietnica bezpiecznego środowiska, w którym możesz rozwijać się, naprawiając lub uprawiając ogród, poza zasięgiem wzroku sąsiadów.

Model ten, napędzany lokalną polityką planowania przestrzennego, ale także mechanizmami krajowymi, takimi jak nieoprocentowane pożyczki od lat 90., umożliwia klasom średnim i robotniczym dostęp do nieruchomości. Według raportu prawie 62% francuskich gospodarstw domowych posiadało swoje główne miejsce zamieszkania w 2020 r., w porównaniu do 44% w Niemczech. Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju. Wśród tych mieszkań, dom jest królową: według najnowszych liczb z Ministerstwo Transformacji Środowiska79% gospodarstw domowych mieszka w domu.

„Miejski świat gryzie wieś”

Pomimo swojego sukcesu, suita była celem regularnej krytyki, najpierw za fikcję, którą przekazuje, na przykład Telerama rozmrażać „Brzydka Francja”. Cel do zestrzelenia? Te długie ulice, wzdłuż których stoją podobne domy, znajdują się przy wjeździe do miasta, w pobliżu dzielnicy handlowej. „Obszary podmiejskie są symbolem miejskiego świata gryjącego wieś”Hervé Marchal, profesor socjologii na Uniwersytecie w Burgundii. Mocny kontrast z typem siedliska, które ma zbliżać jego mieszkańców do natury.

Oprócz aspektu estetycznego model podmiejski jest krytykowany głównie za wpływ na środowisko. „Ten rozwój poprzez oddzielne obszary – mieszkalny, handlowy i handlowy – jest problematyczny”wyjaśnia Christine Leconte, przewodnicząca Zakonu Architektów. że to „Cywilizacja skupiona całkowicie na samochodzie” Co, oprócz zmuszania mieszkańców do pokonywania kilometrów, aby dostać się do pracy, ma „To sprawia, że ​​dzieci tracą dużo niezależności”.i dodaje.

„Rozczarowany Ludger”

Pomimo tej krytyki atrakcyjność domów jednorodzinnych pozostaje silna. „Chęć posiadania domu nie została osłabiona, ale raczej ożywiona przez ograniczenia i zakres pracy zdalnej”.Lucille Mitital potwierdza. Tak więc, według badania Ifop, 84% ankietowanych wolałoby mieszkać w tego typu mieszkaniach. Francuska Federacja Indywidualnych Budowniczych Domów przeprowadziła w marcu i zgłosiła to Magazyn agencji.

Jeśli wszyscy lub prawie wszyscy Francuzi mają to samo marzenie, nie wszyscy żyją w ten sam sposób. Nie wszystkie domy są sobie równeLionel Rouge potwierdza. Widzimy, jak klasy wyższe inwestują w obszary podmiejskie, często budowane w latach 70., które obecnie są dobrze zintegrowane ze środowiskiem miejskim. Ten Zaczarowany apartamentJak nazywa to Hervey Marshall, ma wszystko: jest połączone z miastem, transportem publicznym i usługami.

Wręcz przeciwnie, klasa pracująca ma coraz większe trudności ze znalezieniem przystępnych cenowo domów. „Ci, którzy udali się na przedmieścia, są teraz zmuszeni iść dalej”.podsumowuje Lionel Rouge, który nie może się doczekać widoku niewoli „osiedlił się 70 km od Tuluzy, aby dostać dom”. „To rozczarowane przedmieść często idzie w parze z niezadowoleniem jego mieszkańców”.Badacz podsumowuje.

„Z dala od wszystkiego, mają poczucie bycia zapomnianymi. Tynkowe elewacje i stan okien przypominają ludziom, że są mniej zamożni”.

Hervé Marchal, profesor socjologii na Uniwersytecie w Burgundii

we francji info

to poczucie wykluczenia, „Jeden z motorów wściekłości żółtych kamizelek”, Mogłoby się to jeszcze pogorszyć wraz ze wzrostem cen energii związanym z wojną na Ukrainie – wspomina Christine Leconte. Zwłaszcza, że ​​nowe budownictwo gwałtownie zwolniło w 2022 r., mówią raporty świat. W pytaniu, wzrost kosztów budowy, 8,8% w ciągu jednego roku, zgodnie z INSEE, A także wysokie stopy procentowe, które utrudniają dostęp do kredytów hipotecznych.

Do tych krótkoterminowych trudności dodano problem długoterminowy: problem transformacji ekologicznej. Apartament i jego prawie obowiązkowy samochód wydają się nie nadążać za walką z globalnym ociepleniem. A cel zerowej industrializacji do 2050 r., osadzony w prawie klimatycznym, może postawić pod znakiem zapytania cały francuski model rozwoju miejskiego. Rząd chce również przyjąć nowy tekst, aby zachować różnorodność biologiczną i zapobiegać rozrastaniu się miast poprzez zachęcanie do budowy na nieużytkach lub pustych działkach w wioskach. Przyszła ustawa, nad którą w tej chwili głosuje Senat, niepokoi burmistrzów małych miast, Którzy boją się nie przyciągać rodzin. Logika, twierdzi Hervey Marshall, „Przez długi czas charakter dobrego burmistrza był wybieralnym urzędnikiem, który nieustannie przyciągał nowych mieszkańców”..

Awansować tak, ale jak?

Jaki jest znak końca skrzydła? „NIE”Lionel odpowiada Rouge, której pomagamy „odnowić model podmiejski” zamiast jego śmierci. Aby odkryć się na nowo, obszary mieszkalne muszą ewoluować. „Jednym z głównych czynników jest zagęszczenie obszarów podmiejskichChristine Leconte potwierdza. Będziemy musieli martwić się o włączenie tych obszarów w tkankę miejską, przybliżenie ludzi do usług publicznych i wydostanie się ze wszystkich samochodów. A Klucz do transformacji środowiska Co wymaga dywersyfikacji użytkowania terenów mieszkaniowych, aby stały się one miejscami do życia.

Pozostaje dowiedzieć się, jak się skondensować. Lucille metaliczna doskonałość „ekstremalne nasilenie”, który zastępuje obszary podmiejskie masą budynków, zwłaszcza w małych i średnich koronach Île-de-France, jak powiedziano światl „ładna intensyfikacja” : „To dzielenie paczek lub wypełnianie pustych zębów”. Na przykład para, która sprzedaje, kupiła część swojego ogrodu, aby wyremontować dom z lat 70.

Czar podmiejskiej dzielnicy nie odtworzy się w żaden sposób bez jej mieszkańców. „Nie mamy innego rozwiązania, jak tylko pracować z ludźmi, którzy tam mieszkają”.Christine Leconte ostrzega. „Nie wolno nam demonizować obszarów mieszkalnych, musimy wprowadzić w nie myślenie miejskiedodaje Lionel Rouget. Trzeba pomyśleć o demokratycznym sposobie ich urządzania i urbanizacji. Ludzie chcą z miasta na wieś i musimy pozwolić im to wymyślić”.

Aspiracje ewoluują

Podczas gdy Francja może czerpać inspirację od niektórych swoich europejskich sąsiadów Nasz kraj jest mistrzem rozlewania się miast [l’implantation d’édifices dispersés dans un paysage naturel]„wykrzykuje Hervey Marshall. Badacz proponuje przyjrzeć się „Wielka Brytania, gdzie zabudowa w zabudowie bliźniaczej jest bardziej rozwinięta i zintegrowana z miastami”. Lucile Mettetal wzywa ustawodawcę do zadania pytania dotyczącego współdzielenia siedlisk: „Możemy spojrzeć na Niemcy, gdzie często koegzystują pokolenia”.

Jeśli Francja nie zrewolucjonizowała jeszcze swojej ojczyzny, to według obserwatorów i profesjonalistów z branży pojawiają się pewne pragnienia. Młode pary nie mają już takich aspiracji jak ich rodzice. „IPrzestrzeń w ogrodzie jest zawsze ważna, ale nie musi być zbyt duża. Przede wszystkim chęć posiadania czworobocznego domu jest dziś słabsza, a rodziny nie chcą oddalać się zbyt daleko od centrum miasta”.Lionel Rouge potwierdza.

Czy to znak, że wpaja się dyskurs ekologiczny? „Zmniejszanie wielkości domów i ogrodów jest szczególnie związane z kwestią oszczędności i komfortu, ale gdzieś to przenika.– myśli Krystyna Leconte. Od ustawodawcy zależy, czy uda się przekonać Francuzów do zmiany aspiracji i odpowiedzieć na sprzeczności, które skłaniają rodziny do „Chęć życia blisko natury i wkomponowania się w tkankę miejską”Hervey Marshall podsumowuje to.