Hypercars, LMP2, GT… przewodnik, który pomoże Ci znaleźć drogę

HNie wszystkie wyglądają tak samo i nie wydają takiego samego dźwięku. Niektóre są bardzo animowane, z demonicznym lub futurystycznym wyglądem. Inne są bardziej klasyczne, niedaleko od tych, które spotykamy od czasu do czasu, przypadkowo, na zakręcie. Wewnątrz jego parametry techniczne są bardzo różne. Niektóre mają technologię hybrydową, inne mają silniki konwencjonalne, turbodoładowane lub wolnossące, a poziomy mocy są bardzo różne. Wszystkim jednak przyświeca ten sam cel: jak najszybsze pokonanie jak największego dystansu.

cechowanie stulecie 24-godzinnego wyścigu Le Mans, Zgodnie z oficjalną listą ogłoszoną przez Automobile Club de l’Ouest (ACO) pod koniec lutego*, zgodnie z oficjalną listą, która odbędzie się 10 i 11 czerwca 2023 r., zgłoszonych zostanie co najmniej 62 samochody. W tempie trzech osób na załogę, 186 pilotów będzie podążać za sobą za sterami. Na pierwszy rzut oka trudno jest wyraźnie rozróżnić Hypercary, LMP2 i GT. Stąd zainteresowanie tego małego przewodnika, aby lepiej zrozumieć trzy sporne kategorie i zrozumieć, co dzieje się na właściwym torze.

LMh i LMdh, przy szczytowej wytrzymałości

Jest to efekt rewolucji technicznej, która rozpoczęła się w ostatnich latach i fundamentalny powód pełnego odrodzenia tego sportu. Hipersamochody, czyli supersamochody LMH of Le Mans, to niewątpliwie gwiazdy nadchodzącego 24-godzinnego wyścigu Le Mans. To dobrze, ponieważ na linii startu nie będzie zbyt wielu graczy.

Wprowadzone w 2021 roku LMhs to godni przedstawiciele pierwszej klasy startującej w biegach długodystansowych. Jeśli ich osiągi są nieco niższe niż w przeszłości, krótko mówiąc, są to najszybsze, najbardziej wyrafinowane, a przez to najbardziej prestiżowe samochody, które poprowadzą tę słynną imprezę. Oni sami walczą o zwycięstwo w ogóle, gdy niższe klasy ewoluują w niestandardowym porządku.

Ich załogi, składające się z trzech pilotów, składają się wyłącznie z profesjonalistów. Chociaż są mniej znani niż ich odpowiednicy z Formuły 1 – choć wielu z nich grało tam w przeszłości – należą do najlepszych na świecie.

• Surowe zasady, zabójczy wygląd

Technicznie LMhs spełniają rygorystyczne specyfikacje: pojazd musi ważyć co najmniej 1030 kg. Jeśli chodzi o silnik, opcje są dwie: samochód może być hybrydą lub nie. W przypadku wyboru elektryfikacji system można zamontować zarówno z przodu, jak iz tyłu pojazdu. Z poważną konsekwencją: z napędu na dwa koła samochód może przełączyć się na tymczasowy napęd na cztery koła. Na przykład Toyota ma napęd na dwa koła, ale przy prędkości około 190 km/h przełącza się na cztery koła i otrzymuje doładowanie z przodu dzięki systemowi odzyskiwania energii. Kolejne zobowiązanie do szacunku pod maską: moc nie powinna przekraczać 500 kW, co odpowiada mniej więcej 700 KM. W przypadku opon autoryzowany jest tylko jeden producent: Michelin.

Ostatni punkt, aerodynamika. I tam ta nowa kategoria oferuje bardzo ważną swobodę różnym producentom. Każdy może narysować swojego wyścigowego potwora liniami, które respektują wizerunek marki. Pomiędzy Toyotą GR010 Hybrid, wierną swojemu prestiżowemu poprzednikowi, Peugeotowi side-by-side 9×8 UFO, a topowym modelem 499P Ferrari, to uczta dla oczu.

• LMDh?

To subtelne wiedzieć: w samych Hypercars istnieje inna kategoria. To są LMDh dla hybrydy Le Mans Daytona. Krótko mówiąc, te samochody konkurują na tym samym poziomie, ale są prostsze i tańsze.

Jest zbudowany na wcześniej istniejącym podwoziu, które było oferowane przez czterech różnych producentów: Dallara, Ligier, Multimatic lub Oreca. Ich projektanci nie zaczynali od zera, przez co muszą radzić sobie z dużo surowszymi zasadami. Na poziomie silnika jest tutaj tylko napęd na dwa koła, a jeśli chodzi o układ hybrydowy, jest on standardem we wszystkich LMDh. Jednak z aerodynamicznego punktu widzenia zasada pozostaje ta sama: zespoły mogą się dobrze bawić.

Zaletą tej opcji jest podwójna: dodatkowo ogranicza ruchy rozwojowe, jednocześnie umożliwiając uczestnikom udział w innych wyścigach wytrzymałościowych organizowanych na kontynencie amerykańskim. Wśród nich jest 24-godzinny w Daytona na Florydzie. Stąd nazwa. Na przykład Porsche, które współpracowało z amerykańskim Team Penske, wybrało ten model do wprowadzenia na rynek modelu 963.

Aby wyróżnić je raz w konkursie, Hypercars mają swój numer wyścigowy pomalowany na czerwono.

LMP2, najobficiej występujący

Poniżej Hypercars znajduje się Le Mans Prototype 2 (LMP2), gorsze prototypy, które mimo wszystko pozostają głównymi graczami w wyścigach długodystansowych, zarówno pod względem wszechstronności, jak i spektaklu, jaki prezentowały w ostatnich latach. Jest to kategoria, do której zgłasza się najwięcej i gdzie licytacje są tak ustawione, aby każdy miał szansę wygrać.

Tutaj nie ma oficjalnego producenta ani producenta silnika, LMP2 dają pierwszeństwo niezależnym zespołom. Ich skład jest bardzo zróżnicowany, gdyż ich załoga składa się z zawodowców, tak zwanych „platynowych” lub „złotych” pilotów lub amatorów, „srebrnych” lub „brązowych”, nazywanych „Dżentelmen kierowca”. Tutaj również można znaleźć byłych kierowców Formuły 1, takich jak Polak Robert Kubica czy Rosjanin Daniil Kvyat, na początku czerwca przyszłego roku.

• Piłka Oreca 07

Technicznie samochody są bardzo podobne. I nie bez powodu tylko czterech dostawców może wyprodukować podwozie i nadwozie… Z wyjątkiem tego, w zależności od okoliczności, w tym roku będzie to jeszcze prostsze: wszystkie zespoły uczestniczące w LMP2 – nawet rezerwowe – zdecydowały się na współpracę z francuskim producentem Oreca , który przekształca kategorię w Indeed w jeden wyścig projektowy.

Tym samym 24 Oreca 07 stoczy walkę w czerwcu przyszłego roku. Aby go prowadzić, nie ma wyboru: wszystkie są wyposażone w 4,2-litrowy Gibson V8, który wytwarza 600 koni mechanicznych. Jest to dozwolone tylko przez regulamin. Nieco lżejsze od swoich starszych sióstr – 930 kg – są też nieco wolniejsze. Ale różnica w stosunku do najwyższej kategorii, imponującej w czasach LMP1, jest tutaj mniej znacząca.

Przeczytaj także24-godzinny wyścig Le Mans: Kontrakt JaguaraPo hipersamochodowej rewolucji LMP2 również przejdzie duże zmiany, zaplanowane na 2025 rok, pod hasłem: jeszcze bardziej obniżyć koszty. W międzyczasie będą wyróżniać się na torze swoim niebieskim numerem startowym, kolorem klasy.

LMGTE-AM, samochody na co dzień… lub prawie

Uwaga, prace w toku! Ostatnia kategoria to w tym roku 24-godzinny wyścig Le Mans, wyścig Le Mans Grand Touring Endurance (LMGTE) po raz ostatni w tym roku. W przeciwieństwie do prototypowych Hypercarów i LMP2, samochody te nie zostały stworzone do wyścigów samochodowych. Są to „rywalizujące” wersje tego, co nazywamy GT, dla Gran Turismo. Albo samochody marzeń, były produkowane w kilku egzemplarzach, a do tego są sportowe i luksusowe. Na przykład Porsche 911 RSR ustawiło 19 na podstawie słynnego 911. Z pewnością jesteśmy daleko od samochodu Mr. Everymana, ale mimo to 911 jest jednym z GT, które najczęściej spotykamy w ruchu ulicznym.

Technicznie rzecz biorąc, chodzi o zachowanie linii „zwykłej” wersji samochodu, a także umiejscowienia silnika (nawet jeśli 911 właśnie skorzystało z wyjątku umożliwiającego migrację płaskiej 6 z centralnie montowanej tylne położenie wspornika). Jeśli atmosferyczny, nie powinien przekraczać 5500 cm³ pojemności cylindra. Jeśli chodzi o turbosprężarkę, ma ona pojemność 4300 cm3³. Cięższy, około 1250 kg, jest też wolniejszy od pozostałych klas. Rozwijając 520 KM, wciąż mogą osiągnąć 300 km / h.

Do tej pory składał się z dwóch kategorii, jednej dedykowanej profesjonalnym zespołom i kierowcom oraz drugiej otwierającej drzwi do rywalizacji amatorom, aw tym roku w wyścigu weźmie udział tylko druga kategoria. Dlatego mówimy o LMGTE-AM, dla „amatora”. Rok zmian wymaga wpisania tutaj kilku zawodowych kierowców, takich jak budząca grozę Lilou Wadoux, 22-letnia młoda francuska kierowca, która jest pierwszą kobietą promowaną jako kierowca fabryczny w Ferrari.

W przyszłym roku samochody te zostaną zastąpione przez GT3: duch pozostanie ten sam, ale pozwoli to również zaoszczędzić pieniądze. Aby zidentyfikować je na torze, ich numery będą pomarańczowe.

i garaż 56?

Mały bonus na koniec: od 2012 roku obowiązuje nowa kategoria, w której co roku startuje tylko jeden zawodnik. To stoisko, numer 56, jest przeznaczone dla CDNT (Cars Showcasing New Technologies) lub Cars Showcasing Innovation. Tutaj szczególnie wyróżniał się Delta Wing, który nie miał czego zazdrościć Batmobilowi ​​Batmana.

W tym roku wyścig NASCAR 24 Hours of the World, nazwany na cześć mistrzostw Ameryki, w których kierowcy walczą na owalnych torach, rozpocznie Chevrolet Camaro ZL1. Największy mistrz tej dyscypliny, Amerykanin Jimmy Johnson, dogada się z Jensonem Buttonem, zdobywcą tytułu mistrza Formuły 1 w 2009 roku, oraz z Niemcem Mikiem Rockenfellerem, stałym bywalcem Le Mans. Atrakcyjne trio zwraca uwagę na ten niesamowity post. I wystarczy dodać trochę soli do tego stulecia wydania.

* Skład nadal podlega rozwojowi, tj. Dezercje są zastępowane przez drużyny rezerwowe.

dmp