Zielone pędy rolnictwa miejskiego

Jeśli pojedziesz do Holandii, możesz zobaczyć dzieci rzucające kostkami i poruszające babcię po gigantycznej planszy, aby zebrać składniki potrzebne do przygotowania posiłku.

To gra planszowa, która naprawdę spodobałaby się małym dzieciom z sąsiedztwa Utrechtu. Ale w tej rozrywce kryje się coś więcej, niż mogłoby się wydawać.

Przepisy i plany

„Na koniec gry dzieci otrzymują małą kartę z przepisami i małą mapę, dzięki którym mogą samodzielnie znaleźć odpowiednie produkty spożywcze we własnym lesie” – wyjaśnia Jessica Duncan, socjolog z Uniwersytetu Wageningen w Holandii. Czyj zespół zaprojektował grę.

Ich las spożywczy znajduje się w Rijnvliet, dzielnicy, w której mieszkańcy mogą zbierać passiflorę, gruszki, zioła, jabłka i różne składniki. Grupa artystów rozbiła tam obóz, aby zjednoczyć społeczność wokół zajęć łączących rozrywkę z przyjemnościami dla smakoszy. Pewnego piątkowego wieczoru zrobili pizzę ze składników z lasu.

Ten holenderski las spożywczy to tylko jeden przykład rosnącego sukcesu miejskich gospodarstw rolnych i działań związanych z żywnością kierowanych przez społeczność. Miejsc tych przybywa w Europie, gdzie mieszkańcy mają tendencję do przyjmowania lokalnych i bardziej zrównoważonych produktów.

„Jesteśmy świadkami narodzin fali dzielenia się żywnością z najróżniejszych powodów” – powiedział Duncan, któremu udało się odwiedzić las żywnościowy w ramach projektu badawczego o nazwie Food Forest. Kultywuj lub udoskonalaj w którym uczestniczysz.

Projekt, który będzie realizowany przez cztery lata do końca 2026 r., korzysta z finansowania Unii Europejskiej w celu promowania zrównoważonej wymiany żywności w Europie.

Ponieważ Europa szuka sposobów na poprawę żywienia ludzi i śladu ekologicznego rolnictwa, miasta, przedmieścia i wsie mogą przyczynić się do tej zmiany, ponieważ mieszka tam większość ludzi mieszkających w UE.

Władze miejskie, mieszkańcy i grupy wolontariuszy mogą dawać przykład w produkcji i konsumpcji żywności poprzez wybory, których dokonują w zakresie zaopatrywania szkół i stołówek publicznych, gospodarowania odpadami, lokalnych łańcuchów dystrybucji, a nawet uprawy roślin przeznaczonych do spożycia.

Środki takie pomagają UE zbliżyć się do celu Zielonego Ładu, jakim jest zrównoważony system żywnościowy, w oparciu o uznanie, że zdrowie jednostek jest powiązane ze zdrowiem społeczności i planety.

Dzielenie się to troska o innych

Inny przykład upowszechnienia się dzielenia się żywnością w Europie pochodzi od grupy Food Not Bombs z siedzibą w Gdańsku nad Morzem Bałtyckim.

Wolontariusze zbierają pozostawione na targowiskach łatwo psujące się towary oraz przygotowują zupę, którą bezpłatnie serwują turystom i bezdomnym.

Poprzedni projekt badawczy Unii Europejskiej pt Udział, wymienił takie inicjatywy dotyczące dzielenia się żywnością. On taki jest Została mianowana Działalność 100 miast na całym świecie oferująca tysiące inicjatyw, takich jak ogrody miejskie, kuchnie społecznościowe, dystrybucja nadwyżek żywności i dzielenie się nasionami.

„Zawsze dzieliliśmy się jedzeniem” – powiedziała Anna Davies, profesor geografii w Trinity College w Dublinie w Irlandii i koordynatorka projektu CULTIVATE. „To podstawa cywilizacji ludzkiej”.

Rolnictwo miejskie może zapewnić sposób na ponowne połączenie się z naturą, budowanie relacji i zdobywanie nowych umiejętności, jednocześnie rozwijając poczucie osobistych osiągnięć. Według naukowców cieszenie się owocami swojej pracy z innymi jest dobre dla zdrowia psychicznego.

„Wspólne ogrody mogą oferować cały szereg korzyści, nie tylko uprawę gleby na żywność: pomagają stawić czoła samotności oraz poprawić zdrowie i samopoczucie” – stwierdziła pani Davies.

Nieznane inicjatywy

Jednak projekty żywności miejskiej są czasami realizowane poza formalnymi programami w obszarach żywienia, pomocy społecznej i rozwoju obszarów miejskich.

Dzieje się tak po części dlatego, że członkom społeczności organizującym działania związane z dzieleniem się jedzeniem często brakuje czasu, aby podkreślić korzyści związane z tymi wysiłkami.

„Rzadko mierzy się ich wpływ” – stwierdziła Davies.

Ogród społecznościowy utworzony w mieście mógłby oferować zajęcia wzbogacające seniorów, którzy poświęcają swój czas lub dostarczają produkty spożywcze, które zostaną wykorzystane do organizacji śniadań serwowanych w szkole, o czym niekoniecznie wiedzą władze.

Projekt CULTIVATE chce, aby dzielenie się żywnością było szerzej znane i doceniane.

Wykorzystuje sztuczną inteligencję do mapowania, śledzenia i monitorowania europejskich inicjatyw związanych z udostępnianiem żywności w Internecie.

Platforma internetowa o nazwie Sharing Solutions pomoże zwiększyć świadomość na ten temat i zakomunikować jej cele środowiskowe i społeczne. Będzie testowany w Utrechcie, Barcelonie i Mediolanie.

Komunikacja kulturowa

Inni badacze interesują się innymi korzyściami płynącymi z rolnictwa miejskiego.

Christina Grassini, profesor antropologii kulturowej na Uniwersytecie w Leiden w Holandii, bada różne kultury poprzez jedzenie.

„Wydaje się, że produkcja żywności korzystnie wpływa na zdrowie psychiczne ludzi” – stwierdziła.

Program nauczania pani Grassini obejmuje spędzanie czasu z podopiecznymi. Spędziła dwa sezony u pasterzy, którzy wypędzili swoje stada na wysokie pastwiska.

Ostatnio pani Grassini pracowała jako wolontariuszka na farmie miejskiej w Utrechcie w ramach prowadzonego przez nią projektu finansowanego przez Unię Europejską. Ochrzczony Jedzenie obywateliProjekt, o którym mowa, rozpoczął się we wrześniu 2017 r. i zakończy się z końcem lutego 2024 r.

Pani Grassini stwierdziła, że ​​miejskie inicjatywy związane z uprawą żywności zapewniają znacznie bardziej wzbogacające doświadczenia niż supermarket, „takie jak ponowne połączenie z naturą, rewitalizacja sieci kontaktów i spędzanie czasu w środowisku o niskim poziomie stresu”.

W ramach projektu bada się stopień udziału ludności w działalności rolniczej w kilku miastach europejskich, w tym w Rotterdamie w Holandii.

W Funduszu Ziemi Solidarności na północ od Rotterdamu około 200 rodzin posiada 20 hektarów ziemi i zatrudnia rolnika odpowiedzialnego za uprawę ekologicznych owoców i warzyw. Rolnik przekazuje swoją wiedzę mieszkańcom, którzy poświęcają swój czas, aby mu pomóc. Dzielą produkcję według wielkości plonów, która zależy od warunków uprawy.

Prawdziwa mieszanka

Według pani Grassini ponad 50 studiów przypadków przeprowadzonych w Holandii, Włoszech i Polsce pokazuje, że inicjatywy samoregulacyjne dotyczące żywności nie opierają się na żadnym wspólnym podejściu i że nie ma czegoś takiego jak „obywatel żywności”. .

Wydaje się, że w Holandii lasy spożywcze cieszą się dużym powodzeniem. Polska ze swojej strony utrzymuje system ogrodów poświęconych uprawie warzyw.

Obszar Rijnvliet jest zagospodarowany na jednym z ostatnich gruntów rolnych w Utrechcie, a znajdujące się tam lasy spożywcze składają hołd temu dziedzictwu. Pozwala mieszkańcom cieszyć się zakątkiem zieleni, lokalną żywnością i miejscem spotkań.

Dzieci odkrywają, że to, co jedzą, tak naprawdę rośnie na drzewach i z niecierpliwością czekają na przyszłe zbiory, aby przygotować przepisy swojej babci.

Badania przedstawione w tym artykule zostały sfinansowane przez Unię Europejską za pośrednictwem Europejskiej Rady ds. Innowacji (EIC).

Jedzenie 2030

Unia Europejska stara się zachęcać do przejścia na zrównoważone, zdrowe i włączające systemy żywnościowe za pośrednictwem „Żywności 2030” – ram poświęconych badaniom i innowacjom.

Żywność 2030 jest wynikiem świadomości, że na obecne wzorce produkcji i konsumpcji wpływają kryzysy, do których się przyczyniają, takie jak niedożywienie, zmiana klimatu, utrata różnorodności biologicznej i niedobór zasobów.

Ramy skupiają podmioty z różnych obszarów sektora badań i innowacji, aby stawić czoła wzajemnie powiązanym wyzwaniom poprzez przyjęcie ustrukturyzowanego podejścia obejmującego wiele zainteresowanych stron.

Jej głównymi celami jest rozwój wiedzy i skutecznych rozwiązań promujących zdrowe i zrównoważone systemy żywnościowe; zamknięte, przyjazne dla klimatu i istotne dla środowiska systemy żywnościowe; oraz odporne i odpowiedzialne społeczeństwa. Ma także na celu zachęcanie do nowych modeli biznesowych, budowania potencjału i edukacji na rzecz sprawiedliwego i godziwego przejścia na systemy żywnościowe, które respektują możliwości planety.

Artykuł ten jest częścią strategii Food Pathway 2030 poświęconej transformacji miejskich systemów żywnościowych.

Więcej informacji

Artykuł ten został pierwotnie opublikowany naHoryzontczasopismo Unii Europejskiej poświęcone badaniom i innowacjom.