WIMBLEDON – L’Antisèche: Rybakina zachował spokój, Jabeur przegrał wątek taktyczny w finale

Jak i dlaczego

Możemy to sobie wyobrazić: nawet zanim zostałeś tenisistą, wynik tego finału musiał być rozgrywany głównie na gruncie emocjonalnym, między dwoma graczami grającymi w swoim pierwszym finale Wielkiego Szlema.

To samo w sobie jest bardzo stresujące. Na Wimbledonie jest chyba „gorzej” (biorąc pod uwagę oficjalny kontekst), zwłaszcza że jest to tak rzadkie. Musieliśmy cofnąć się do 1962 roku, aby znaleźć ślady finału kobiet Wimbledonu pomiędzy dwiema nowicjuszkami.

Jeśli chodzi o grupę, po pierwsze, myśleliśmy, że emocjonalna strona dogoni Rybakinę, która była dość katastrofalna podczas tej pierwszej rundy. Ale wielka Kazachanka zdołała się uspokoić i odłożyć niszczycielski tenis, jednocześnie przywracając jakość usług. Prawdą jest, że możliwość polegania na takiej usłudze, w takim kontekście, pomaga…

Przeciwnie, Ons Jabeur stopniowo tracił na jasności, co przejawiało się w sposobie, w jaki zdawał się gubić w swoich taktycznych schematach. Zacząłem coraz rzadziej używać żetonu, ale był on bardzo skuteczny na początku meczu i kontynuowałem kampanię mniej płodnych strzelanin. Szczerze mówiąc Tunezyjczyk wyglądał na nieco spanikowanego.

moment definiujący

zobacz dwa. Po pierwsze, początek drugiego seta, kiedy Jaber, który początkowo był złamany, stracił okazję do natychmiastowego powrotu, zwłaszcza trzy kolejne mecze później. Z pewnym żalem z powodu ostatniego z nich, nie trafił w faul na bekhend.

Re-Blot w trzecim secie: breakout Od początku Jaber miał trzy break pointy – tym razem z rzędu – 3-2, 0-40. Znowu za nimi tęskniłem, w tym z tym, który był nieco chciwy amortyzujący, gdy dobrze zadomowił się na giełdzie. Jego szczęście minęło.

papier

Statystyki: 6

Wimbledon nie jest już oceanem spokoju, jakim był kiedyś, także wśród kobiet. Elena Rybakina jest szóstą inną zawodniczką, która wygrała tam w sześciu edycjach, po Serenie Williams (2016), Garbine Muguruza (2017), Angelique Kerber (2018), Simonie Halep (2019) i Ashleigh Barty (2021). Rekordowe obroty w podwoziach od początku ery open.

ogłoszony

„Chciałbym podziękować Prezydentowi Federacji Kazachstanu, który był obecny, aby zachęcić mnie w finale i który był już obecny za moją połowę. Dziękuję, Wasze wsparcie było niesamowite.”

Nie wiemy, czy celem było rozładowanie kontrowersji wokół jej rosyjskiego pochodzenia (musimy pamiętać, że Rosja została wykluczona z tego turnieju Wimbledonu), ale Elena Rybakina podczas swojego przemówienia nalegała na pomoc swojego przybranego kraju, Kazachstanu . . Która dzięki niej po raz pierwszy znalazła się na liście krajów zwycięskich w Grand Slam (w singlu).

Pytanie: Czy Anas Jaber przegapił swoją szansę?

Przynajmniej przegapiła złotą okazję. Rozegranie pierwszego finału Wielkiego Szlema, by uniknąć chwilowej przewagi (Iga Świątek) lub jakiejkolwiek innej zadeklarowanej zawodniczki, ale w przeciwieństwie do innego debiutanta gorzej w rankingu niż ona, była to świetna okazja dla Tunezyjki, która marzyła o zostaniu pierwszym reprezentantką świata arabskiego i kontynentu afrykańskiego, aby zdobyć ważny tytuł (dla kobiet).

Ta porażka, nie ukrywajmy, mogła go zranić. Teraz postęp Ons Jabeur od dwóch lat jest tak regularny, a jej projekt jest teraz tak spójny i zorganizowany, że nie ma powodu, dla którego nie miałby wrócić pewnego dnia, aby posmakować szczytów. W tym czasie konieczna jest dojrzałość emocjonalna. W końcu jest „prawdziwym” światem numer dwa, nawet jeśli brak punktów na Wimbledonie sprawi, że w poniedziałek będzie ponownie na piątym miejscu.