Wiele zniekształconych galaktyk zostało szczegółowo sfotografowanych przez Teleskop Jamesa Webba

Zjawisko soczewkowania grawitacyjnego jest dobrze znane astronomom. Używają go do badania odległych galaktyk. A dzisiaj, dzięki bystremu oku Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba, dowiedzieć się więcej o tym, jak się nazywają„kosmiczny konik morski”.

Obrazy przesłane przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba czasami ujawniają niesamowite smugi światła. Łuki zdradzają obecność soczewkowania grawitacyjnego. Zjawisko to pojawia się, gdy masa wystarczająco duża, aby zakrzywić czasoprzestrzeń, „widocznie” prześlizguje się między urządzeniem a odległymi galaktykami. Jest to interesujące, ponieważ, jak sama nazwa wskazuje, efekt soczewkowania grawitacyjnego umożliwia przybliżanie odległych obiektów. Jak gigantyczne szkło powiększające dostarczone przez naturę.

Tym razem rolę soczewki pełni gromada galaktyk SDSS J1226+2149 i cała zawarta w niej ciemna materia, znajdująca się około 6,3 miliarda lat świetlnych od Ziemi, w konstelacji Włosów Bereniki. Na zdjęciu wykonanym przez Kosmiczny Teleskop Jamesa-Webba NIRCam pokazano powiększony i zniekształcony obraz w rodzaju„kosmiczny konik morski” z odległej galaktyki.

Odkryj tajemnice powstawania gwiazd

Ta galaktyka została faktycznie zauważona kilka miesięcy temu na zdjęciach z innych instrumentów. Ale nie tak szczegółowo. Znajduje się około 9,6 miliarda lat świetlnych od naszej Drogi Mlecznej. Tam astronomowie zauważyli bezprecedensowy mechanizm powstawania gwiazd w tak odległej galaktyce.

Oprócz ujawnienia, jak szybko formują się gwiazdy i scharakteryzowania środowisk tych galaktyk, które generują nowe gwiazdy, obserwacje te po raz kolejny demonstrują niezwykłe możliwości Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba. Zapewniają bardzo szczegółowe zbiory danych dla astronomów, którzy zamierzają skorzystać w przyszłości, z których oba są „kryształowa wizja” instrumentu i zjawisko soczewkowania grawitacyjnego, aby dalej badać mechanizm powstawania gwiazd.