W Polsce górnictwo polarne na węglu rozżarzonym – wyzwolenie

Ta rozległa farma między Niemcami a Czechami zachowuje cały obszar, ale niszczy otaczający krajobraz. Unia Europejska, która chce go zamknąć, walczy z uporem Warszawy.

Niewielka ścieżka biegnie pod suchymi polami kukurydzy posadzonymi przy wjeździe do wsi Uhelne, za żółtymi szypułkami świeci prawie niewidoczne ciało. Milan Starek patrzył na jej ręce w kieszeniach. „To jest granica. Nadal jesteśmy po czeskiej stronie. Z drugiej strony jest polska”. Również po polskiej stronie największe wieże elektrowni polarnej, siódmej najbardziej zanieczyszczonej w Europie, zwieńczone są dymem, a zasila go największa część otwartej kopalni węgla brunatnego. „Jeżeli projekt rozbudowy górnictwa zostanie zakończony, to pójdzie aż do drogi”, 39-letni Milan Starek z rodziny widzi groźne zdjęcie z wykopalisk i co miesiąc podchodzi do niego. Na tych kilku kilometrach, na których spotykają się i kończą Polska, Czechy i Niemcy, jest coś więcej do zabawy niż sąsiedni konflikt. Wokół Troi, przemysłowego potwora wywodzącego się z XX wieku, europejskie napięcia są wykorzystywane w kategoriach energetycznych, między pragnieniem niepodległości narodowej a celami zmiany społecznej, między społeczno-ekonomiczną zależnością od górnictwa a katastrofą środowiskową.

Od 1904 r. krater powoli połyka ziemię. Po ponad stuletniej działalności osiągnął powierzchnię 31 kilometrów kwadratowych, odpowiadającą miastu Lily. Nowa oferta, która powinna umożliwić…