W Marsylii pływaj i maluj na świąteczne kolorowanie u podnóża wież

Chamonix, Francja: szczeliny, szczeliny, spadające kamienie wielkości „lodówki”. W tym roku suszy i upałów dotarcie na szczyt Mont Blanc stało się szczególnie trudne i niebezpieczne, ku rozczarowaniu amatorów wspinaczki górskiej, którzy marzą o chodzeniu po powierzchni Alp.

Oficjalnie żadna z siedmiu dróg na szczyt na 4807 metrów nie była zamknięta, ale warunki dostępu pod koniec lipca były tak słabe, że nawet bardziej doświadczeni wspinacze mogli się tam dostać, jak twierdzą specjaliści górscy. .

Chodzi o brak śniegu w zimie, który w wielu miejscach odsłania ogromne połacie nagich szarych lodowców – nawet żółtych jak piaszczysty pył z pustyni nagromadzony zimą. – Jest pełen złamań.

Upał zrobił resztę, topiąc kruche mosty lodowe, które umożliwiają przechodzenie przez szczeliny i powodują osuwanie się ziemi.

W Chamonix, u podnóża Białego Olbrzyma, sezon trwa w najlepsze, a turyści gromadzą się na szczycie Aigue du Midi (3842 m), gdzie codziennie przybywają tysiące z magią kolejek linowych.

Ale na górze, w małej jaskini wykutej w lodzie, która służy jako przebieralnia i punkt wyjścia dla wspinaczy na wiele wyścigów górskich – w tym przez Vallée Blanche lub Mont Blanc przez „Trzy Mont Blanc” – jest ich kilka paski on/off pod koniec miesiąca Lipiec.

Wśród nich Szkot Evan Warden i jego 14-letni syn David przybyli na wędrówkę po lodowcu w dół rzeki Eagle. Odkryli tam „przerażające” warunki: „Wszędzie, gdzie szliśmy, ciągle spadały skały, a pęknięcia ciągle się otwierały” – wyjaśnia młody chłopak, który podczas swojej pierwszej wizyty w Alpach trenował w górach Szkocji.

Obaj początkowo mieli nadzieję wspiąć się na Mont Blanc, ale zrezygnowali z projektu „ryzykownego”. „Może w przyszłym roku… Będzie tu jutro i będzie tu w przyszłym miesiącu i przyszłym roku. Nie ruszy się” – filozofuje ojciec, owijając starannie linę wokół ramion.

– „Zrobimy to później” –

Monica i Martin Antin, para po czterdziestce z Norwegii, która również świętowała, ocierając się o legendarnego giganta po „trzech latach oczekiwania”: zarezerwowali „Dzisiaj lub jutro” z Compagnie des Guides de Chamonix, Martin lamentuje.

„Przewodnik wysłał nam e-mail, a wyścig na Mont Blanc został odwołany z powodu pogody. Myślę, że przewodnicy znają okolicę i warunki. Dla nas jest w porządku, możemy to zrobić później” jego żona wścieka się.

Compagnies des Guides de Chamonix i Saint-Gervais ogłosiły w połowie lipca tymczasowe wstrzymanie wejścia na Mont Blanc „normalną” trasą Goûter ze względu na spadające skały na przełęcz Goûter, znaną również jako „cela śmierci”. Dostęp do niezależnych dowodów pozostaje otwarty.

Ostatnie wysokie temperatury zdestabilizowały górę, zauważa Noe Verrett, strażnik Kosmicznego Schronienia, znajdującego się na innej drodze, trasie Trois-Monts.

Mówi, że ostatnio wspiął się o 6 stopni w środku nocy w swoim sanktuarium, 3613 metrów nad poziomem morza. Wyjaśnił telefonicznie AFP, że brak nowego zamrożenia tej nocy zmusił wszystkich kandydatów na pokład, którzy opuścili Kuzmic, do odwrócenia się.

„Obserwujemy, jak warunki pogarszają się z dnia na dzień”, zauważa. Dla niego lipiec jest zwykle szczytem sezonu, ale odwołania się kumulują.

Naturalny tor cierpi z powodu dużych głazów spadających „jak lodówki”. Twierdzi, że inni, tacy jak Inominata, kontynuują praktykę, ale pozostają zarezerwowani dla znacznej mniejszości z powodu trudności, jakich doświadczają.

W tej chwili na szczyt Mont Blanc dociera tylko „dwanaście czy dwadzieścia osób dziennie, a nie specjaliści”, w porównaniu ze 100 do 120 w normalnych czasach, ocenia Olivier Geribert, prezes Compagnie des Guides de Chamonix.

Odwołane wyścigi są przekładane, rekompensowane lub przekierowywane na inne trasy, a firma korzysta z okazji do edukacji dla tych, którzy np. chcieliby wejść na szczyt „na swoje 40. urodziny”.

„Ta wspinaczka powinna być częścią kariery alpinistycznej”, wyjaśnia Grébert: „Mont Blanc ma czasami reputację łatwej wspinaczki, ale tak nie jest, zwłaszcza w tym roku”.