Uchodźczyni z Ukrainy Olga Riabczuk odbudowuje się w Falaise

Tam Wojna na Ukrainie Zaczęło się rok temu, dokładnie 24 lutego 2022 roku. Olga Riabczuk, uchodźczyni z UkrainyUciekła z kraju ogarniętego wojną z niewielkim bagażem, zostawiając resztę rodziny.

Dziś, mieszkając w wynajętym jej tymczasowym mieszkaniu w Boissey (niedaleko Saint-Pierre-en-Auge), Olga z dumą prezentuje swoje nowe mieszkanie w centrum Falaise, które nabyła w grudniu. „Własny dom dla mojej rodziny”. Trzypokojowe mieszkanie, w którym mieszka Olga z 15-letnim synem Igorem i 66-letnim ojcem Leonidem.

W dobrym języku francuskim wyczarujesz „to nowe życie” z szerokim, pełnym nadziei uśmiechem. Już 1 rok! Ludzie tutaj przyjęli mnie z taką serdecznością. Czuję się tak komfortowo, bezpiecznie i spokojnie. Jego życie całkowicie się zmieniło dzięki solidarności ze strony ludzi, których spotkał na swojej drodze w ciągu ostatnich kilku miesięcy.

40-latek jest bardzo wdzięczny Émilie Hascot, asystentce nauczyciela, i Jean-Pierre’owi Clavellowi, nauczycielowi matematyki, oboje w Jacques-Brévert College w Saint-Pierre-en-Huge, którzy pomogli im w wielu krokach musieli przyjąć uchodźcy.

„Emily udzielała Igorowi lekcji francuskiego”. Wyraził także wdzięczność zastępcy wydziału, Jeremy’emu Patrierowi-Letusowi, który poparł jego akta, burmistrzowi Hervé Maunoury i jego usługom za przyznanie mu zamieszkania w Falaise.

„Dzięki wszystkim tym ludziom udało nam się znaleźć zakwaterowanie w pobliżu szkoły średniej Igora. Na początku roku szkolnego trudno było mu dojechać autobusem do szkoły średniej. Teraz w Falaise oszczędza mu to czas ”.

„Szczera francuska przyjaźń”

Oczywiście Olga jest bardzo dumna ze swojego syna, miłego nastolatka, bardzo spokojnego, zawsze bardzo uśmiechniętego.

„Uwielbia francuski, uczy się szybko, dość dobrze i bez akcentu, ale bariera językowa nadal sprawia mu trudność w komunikowaniu się z nowymi przyjaciółmi. Mimo wszystko wszyscy dogadują się z nim i są zawsze gotowi mu pomóc.Oni są bardzo szczerzy w Przyjaźni, podczas gdy Ukraińcy są bardziej powściągliwi.”Olga, mama Igora.

Igor kocha francuską muzykę. Grał w piłkę nożną przez 7 lat w Kijowie na Ukrainie, ale dzisiaj, z powodu problemu z kolanem, podjął decyzję, że nigdy więcej nie będzie grał w piłkę nożną. Ogólnie pasjonuje się sportem i regularnie odwiedza siłownię.

Jego matka uważa go za „dobrze zintegrowanego, czującego się wolnego… ale martwe życie jest trudne jak dla obcokrajowca”. Oczywiście tęskni za starymi przyjaciółmi z Ukrainy. Igor nadal nawiązuje z nimi kontakty telefoniczne, „czasami na godzinę, kiedy oczywiście jest to możliwe…”

Popraw swój francuski

Ze swojej strony Olga sama nauczyła się francuskiego. Podnosisz książkę, pokazującą ćwiczenia gramatyczne, które zacząłeś. Przyznaje, że chce poprawić swoje „poszukiwanie pracy”.

W swoim kraju pracowała jako komunikator dla głównych marek kosmetycznych i perfumeryjnych przy uruchamianiu nowych sklepów lub produktów.

Zdaje sobie sprawę, że nie może wykonywać tej samej pracy i nie mówi zbyt dobrze po francusku. Olga miała okazję pracować przez kilka miesięcy w marce Carrefour w Mondeville w dziale księgowości, „dobre doświadczenie”, ale jej marzeniem było wznowienie studiów lub przyuczenie do dyplomu we Francji.

Bolesne wspomnienia z Ukrainy

Podczas gdy część rodziny Olgi żyje bezpiecznie we Francji, jej 41-letni brat Roman i jego żona pozostali na Ukrainie. Odkąd został żołnierzem, „bardzo się zmienił. Pyta o moje wiadomości, ale nie mówi o wojnie. Jest to dla niego bardzo trudne psychicznie”.

Żołnierza charakteryzuje wojna, niszczenie budynków, na które jest narażony na co dzień, trupy porozrzucane po ziemi, zwęglone samochody, aw uszach nieustanny huk bomb i kul. Obrazy, które go prześladują i będą go prześladować przez całe życie, a on nie chce o tym mówić.

Oldze wciąż trudno jest opowiedzieć o tak trudnym okresie jej życia na Ukrainie. Mieszkała w domu w Czubinskoje, małej wiosce 15 km od Kijowa, „niedaleko lotniska” – mówi Olga.

„Przez cały tydzień w pobliżu naszego domu trwały straszne ostrzały. Było niebezpiecznie, rosyjscy żołnierze byli tylko 5 km od naszej wsi… Spędziłem 3 noce bez snu, a z powodu wybuchów zeszliśmy do piwnicy, żeby się zabezpieczyć ” Olga, uchodźczyni z Ukrainy.

Mniej więcej w tym czasie francuski przyjaciel zasugerował, aby pojechał do Francji i pożyczył mu swój dom w Poissy (niedaleko Saint-Pierre-en-Ogée).

Z prostymi walizkami pojechałam pociągiem do Lwowa (wieś 70 km od polskiej granicy). Podróż trwa do Lublina, a następnie do Warszawy w Polsce. W końcu autobus zabiera Olgę, Igora i Leonida do Paryża, docierając do Normandii 6 marca.

Żyjemy z dnia na dzień

Kiedy zapytałem Olgę o koniec wojny na Ukrainie, odpowiedziała poważnie:

„Każdy chciałby, żeby to się skończyło, ale dla mnie to jeszcze nie koniec!” Olga, uchodźczyni z Ukrainy.

Kiedy wojna się skończy, ojciec Olgi może wrócić do kraju, ale Olga nie decyduje.

„Jeśli Igor będzie kontynuował studia na uniwersytecie, to ja zostanę we Francji, bo nie chcę go jeszcze wykorzeniać. Stracił już dużo czasu na studiach. Nie wiem też, czy życie na Ukrainie będzie wyzdrowieję ekonomicznie i czy łatwo znajdę pracę”.

Zniszczony przez wojnę

Młoda kobieta zatrzymuje się przed wznowieniem rozmowy. Przed wybuchem wojny miałem wiele marzeń. Śmiałem się, bawiłem…”. Kończąc cichym głosem: „Zostałem zniszczony przez wojnę, całe moje życie się zmieniło… Dziś żyję z dnia na dzień”. Już nie mogę się przedstawić. »

Śledź wszystkie aktualności ze swoich ulubionych miast i mediów, subskrybując Mon Actu.