Tymczasem Majotta jest spragniona

Choć oczekuje się, że prezydent Macron będzie przebywał za granicą w Nowej Kaledonii, sytuacja na wyspie na Oceanie Indyjskim, 101^H Sekcja francuska również pozostaje bardzo niepokojąca ze względu na powrót cholery.

Myśleliśmy, że zniknęła z terytorium Francji na zawsze, a teraz cholera powróciła na Majottę. Z pewnością nieszczęścia, jakie dotknęły francuską sekcję 101, nie miały końca. Kolejna tragedia po drugiej w tym regionie, gdzie ciąg codziennych nieszczęść przypomina to, co opisano w Księdze Apokalipsy. Niestety kryzys wodny był dopiero początkiem spirali spadkowej w ostatnich miesiącach i stał się źródłem rzeczywistych problemów w zakresie zdrowia publicznego, których konsekwencje obserwujemy obecnie. Jedna osoba martwa, trzyletnie dziecko i kilkudziesięciu pacjentów. Kto by pomyślał, że francuska prowincja zostanie w ten sposób osuszona, ograniczając ludność w zakresie podstawowej konsumpcji, źródła życia i higieny? Jakie błędy spowodowały tę sytuację? Niestety niekompletne projekty, trudne warunki sanitarne, jedna odsalarka na prawie pół miliona ludzi i zależność od Francji i wyspy Reunion w transporcie wody butelkowanej. Majotta jest spragniona.

Wyspa zatopiona przez imigrantów z Komorów

Jasne jest, że „Wyspa Kwiatów”, klejnot wanilii i ylang-ylang, nie jest już wyczekiwanym rajem, ponieważ jej mieszkańcy zdali się na łaskę wydarzeń, które przerywają ich smutne codzienne życie, a ich nadzieja maleje. Powrót szczęśliwych dni. Marzenie o dobrobycie dla tej sekcji, która jest najmniejsza i najbiedniejsza w regionie.

W obliczu zalewu migrantów z sąsiednich Komorów, który narusza integralność terytorialną Francji i podważa bezpieczeństwo, wyspa Majotta umiera, zagrożona wojną domową między mieszkańcami, na oczach pokonanego państwa i Unii Europejskiej pod nieobecność uczestników . Wyspa gęściej zaludniona od Korsyki, nad którą władze prowincji i gminy ciężko pracują, aby nadrobić opóźnienia w rozwoju i nadrobić utracone inwestycje, osłabione ograniczeniami budżetowymi, które trudno rozbudowywać. Nie ma wątpliwości, że lokalne władze codziennie walczą o przetrwanie swoich ziem, z jednej strony ignorowanych, a z drugiej atakowanych.

Daleko od wzroku, blisko serca… A raczej daleko od serca, można się zastanawiać, czy odległość nie jest niczym innym jak czynnikiem niewiedzy. W kraju, w którym nigdy nie zachodzi słońce i który rozciąga się nad wszystkimi oceanami, wydaje się, że oceany będące naszym bogactwem wychodzą poza grób. Mistrzu decentralizacji i administracji, czy Francja nałoży na nasze terytoria zamorskie takie same wymagania jak we Francji? Ten niebiesko-biało-czerwony rygor odziedziczony po Napoleonie, którego głównym celem jest republikańska obietnica. Konieczność prawdziwej ciągłości państwa francuskiego, równych szans i dostępu do usług publicznych dla wszystkich obywateli zgodnie z art. 1 naszej Konstytucji, która jest „jedną i niepodzielną republiką”. Czy pomijając odwieczne kwestie podatków, prawa publicznego i podziału władzy, proces podziału terytorium na administracje w 2010 roku, zgodnie z życzeniem Nicolasa Sarkozy’ego, odpowiadał celom stawianym przez państwo?

Niespodzianka lub chaos

Wolność, równość, braterstwo, do których moglibyśmy dodać godność, zasady Republiki Francuskiej, które wydają się być kwestionowane. Gdzie jest wolność, skoro bycie Francuzem na własnej ziemi nie gwarantuje już swobody poruszania się ze względu na ciągłe niebezpieczeństwo o każdej porze? Gdzie równość, gdy szkoły są przepełnione i nie pozwalają już na prawidłowe nauczanie? Gdzie jest braterstwo, kiedy państwo nie może już zagwarantować solidarności naszego systemu? Wreszcie, gdzie jest godność wobec wyczerpanego systemu opieki zdrowotnej, który walczy o zapewnienie społeczeństwu godnej opieki?

Początek jest istotny dla Majotty, ale szerzej dla wszystkich naszych terytoriów zamorskich. Nie ma już własnego ministerstwa, ale raczej proste ministerstwo delegowane. Skąd to odrzucenie trzech milionów Francuzów? Centralizacja Francuska decentralizacja, szczyt sprzeczności, osiągnęła swój kres… Po budżetach, kontrolach i finansowaniu, potrzeba prawdziwego projektu, a przede wszystkim wizji, stała się bezwarunkowa. Pielęgnujmy nasze zamorskie ziemie.