To tysiące Polaków powracających do swojego kraju po pobycie na zachodzie UE

Kasia Prudnias, która w marcu wróciła do Warszawy po ponad siedmiu latach spędzonych w Wielkiej Brytanii, miała poczucie powrotu do kraju zupełnie innego niż ten, który opuściła. 49-letnia Polka spakowała walizki w 2016 roku pod wpływem bezrobocia i kiepskich umów o pracę, które posiadała jako dziennikarka w Warszawie. Przeniósł się do Cheltenham w Anglii, aby pracować w branży hotelarskiej.

Dla tego czterdziestolatka, który nigdy nie wrócił do domu, rozwój Warszawy jest oczywisty. „Prawie wszędzie są egzotyczne restauracje, ludzie są bardzo dobrze ubrani, apartamenty są dobrze wyposażone… Staliśmy się tym „Zachodem”, który zawsze kochaliśmy, Ta kobieta wiwatuje i jest teraz urzędnikiem służby cywilnej w wydziale zdrowia.

Jeżeli wymagany jest dowód polskiego wzbogacenia się od chwili przystąpienia do Unii Europejskiej (UE), 1^R Maj 2004, dwadzieścia lat temu, przedstawia historię ruchów ludności. Po faktycznym exodusie do Europy Zachodniej w pierwszych latach członkostwa, wyjazdy te stopniowo ustały. Teraz Polacy wracają do domu. Od 2018 r. w kraju odnotowuje się więcej emigracji niż emigracji.

„Wynika to głównie ze względów ekonomicznych. – wyjaśnia Dominika Pisołkowska z Centrum Badań nad Migracjami UW. Dwadzieścia lat temu bezrobocie w Polsce sięgało 20%; Dziś brakuje rąk do pracy. »

Wyraźny trend

Statystyki, choć niezbyt dokładne, wskazują na wyraźną tendencję powrotów: w 2017 r. za granicą mieszkało 2,5 mln Polaków; Do 2023 roku ich liczba spadnie do 1,5 miliona. Pomiędzy tymi dwiema liczbami wzór się zmienił, co utrudnia porównania. „Ale można powiedzieć, że liczba Polaków za granicą zmniejszyła się o kilkaset tysięcy”Oceny m.in^Ja Pszczółkowska opublikowała pracę na temat polskiej imigracji (Jak migranci wybierają miejsca doceloweRoutledge, nie przetłumaczone).

Niniejsza praca naukowa dotyczy fal polskiej imigracji na początku XXI wieku.^mi Wiek: najpierw duży napływ ludności w latach 2004–2008, głównie do Wielkiej Brytanii i Irlandii, które w przeciwieństwie do innych krajów UE nie wprowadziły okresu przejściowego w zakresie swobodnego przepływu; Potem kryzys finansowy 2008 r., a potem kryzys w strefie euro, który spowolnił wyjazdy do reszty Europy; Wreszcie brexit, głosowany w 2016 r., „To był punkt zwrotny”. Wielka Brytania opuści jednolity rynek ze skutkiem od 1^R Styczeń 2021 r. położył kres swobodnemu przepływowi osób. W porównaniu do szczytu osiągniętego w 2016 r., liczba niedźwiedzi polarnych żyjących po drugiej stronie kanału, która przekroczyła milion, spadła o jedną trzecią.

Powinieneś przeczytać 55,9% tego artykułu. Reszta jest zarezerwowana dla abonentów.