Test: Ghostwire Tokyo to tylko duch obietnic

Pokolenia japońskiej wyobraźni – bez względu na jej środki – siały spustoszenie na ulicach Tokio. Kaiju, inwazje zombie, wojny partyzanckie, klęski żywiołowe, bitwa królewska Wśród jej mieszkańców: garbarnia skóry stolicy wyspy z dziesięcioleciami nieco ekscentrycznego zamieszania. Ale z pamięci nikt z jego mieszkańców nigdy nie zginął, by zabrać swoje dusze, aby połączyć naszą rzeczywistość z rzeczywistością dusz. To katastrofalny punkt wyjścia dla Ghost Wire Tokio I wspaniały makiaweliczny plan Hannyah, złej postaci ukrytej za demoniczną maską, która zamierza, aby osiągnąć swoje cele, przeprowadzić zakazany rytuał, składając w ofierze młodą Mary, siostrę Akito, lekkomyślnego bohatera tej historii. Z wyjątkiem tego, że Akito przeżywa te katastrofalne żniwa po tym, jak został wybrany na gospodarza przez ducha KK, łowcy duchów są zdeterminowani, aby wydostać Hannyah z chmury i zwrócić swoje fizyczne koperty duchom jego współobywateli. Razem, Akito i KK będą musieli stawić czoła przybyszom – żołnierzom piechoty w służbie Hannyah – próbując jakoś żyć razem pomimo dzielących ich różnic, aby ocalić Tokio i uwolnić Mari z jarzma kata. Gdyby w oparciu o swoje założenia ta historia miała niewielkie szanse nas zaskoczyć, moglibyśmy spodziewać się więcej tandemu utworzonego przez naszych zwolenników w nieszczęściu. Chwile wyobcowania między dwoma chłopcami i ich pojednanie mogły wytworzyć jakiś interesujący punkt kulminacyjny narracji lub odrobinę krowiego humoru. Przyjaciele film. Ale ich związek nigdy się nie rozwija. Pierwszy niewykorzystany potencjał i jak zobaczymy nie ostatni.