Te tajemnicze diamenty powstają w kosmosie

Nauka wciąż ma wiele tajemnic do rozwiązania. Ale formowanie bardzo specyficznego rodzaju diamentu nie jest już jednym z nich. Naukowcy wyjaśniają, w jaki sposób mógł powstać po spotkaniu asteroidy z planetą karłowatą.

Lonsdaleite to plik kształt diamentu trochę wyjątkowy. W rzeczywistości atomy węgla są ułożone w formie heksagonalnej. Podczas gdy te klasyczne diamenty są sześcienne. Odkryto go w 1967 r. w krater po meteorze (Stany Zjednoczone), krater wulkanu powstał w wyniku upadku meteorytu o nazwie Kanion Diabloprawie 50 000 lat temu. Dzisiaj niektórzy Naukowcy z Królewskiego Instytutu Technologii w Melbourne (RMIT, Australia) w końcu udało się udowodnić, że lonsdaleit rzeczywiście istnieje w swoim naturalnym stanie.

W tym celu naukowcy wykorzystali zaawansowane techniki mikroskopii elektronowej, dzięki którym byli w stanie badać stałe i nienaruszone skrawki Rzadki rodzaj meteorytu kamieniste, ureility. co zbieramy „Mocne dowody na to, że istnieje naturalny proces powstawania lonsdaleitu, podobny do tego, co robią fizycy podczas wytwarzania diamentów w laboratorium”.. Rodzaj chemicznego osadzania par w rdzeniu skały kosmicznej.

Spraw, aby materiał był twardszy niż diament

Ale aby utworzyć lonsdaleit, konieczne jest rozpoczęcie od cieczy nadkrytycznej, w wysokiej temperaturze i umiarkowanym ciśnieniu. Aby zachować kształt i fakturę pierwotnego grafitu. Dopiero gdy otoczenie się ochłodzi i spadnie ciśnienie, lonsdaleit zostaje częściowo zastąpiony tradycyjnym diamentem. Proces, który mógł mieć miejsce w naszym Układzie Słonecznym około 4,5 miliarda lat temu, wkrótce potem Duża asteroida zderzająca się z planetą karłowatą.

Sześciokątna struktura Lonsdaleite może sprawić, że materiał będzie do 60% trudniejsze Klasyczny diament. Dlatego naukowcy mają nadzieję znaleźć w naturze proces, który mogliby wykorzystać na skalę przemysłową do wytwarzania z wstępnie uformowanych, bardzo sztywnych kawałków grafitu. Małe litery? Tak, ponieważ największy kryształ lonsdaleitu, jaki do tej pory odkryli naukowcy, nie przekracza jednego mikrona. To znacznie mniej niż… grubość ludzkiego włosa!