Saga rodzinna stojąca za firmą

SWciąż myślisz o prawdziwych Warner Brothers, kiedy na dużym ekranie pojawia się słynne logo „WB”? Urodzeni niektórzy w Stanach Zjednoczonych, inni w Kanadzie, w polskiej rodzinie żydowskiej uciekającej przed pogromami kozackimi, pięciu braci Warner – zwłaszcza Jack i Harry, dominujący bohaterowie rodzeństwa – dorastało w nędzy. Jednak od końca 2000 roku stali się głównymi postaciami w raczkującym Hollywood. Prawdziwa amerykańska bajka, o której dobrze wiedzą.

„Moi bracia i ja jesteśmy przykładami tego, co ten kraj robi dla swoich obywateli” — powiedział Jack Warner popularnej felietonistce Louelli Parsons wkrótce po przystąpieniu Stanów Zjednoczonych do wojny. Nie rodzimy się ze srebrną łyżeczką w ustach. Jeśli przy urodzeniu dano nam jakieś narzędzia, były to łopaty i nic więcej. Ale mogliśmy swobodnie wspinać się tak wysoko, jak tylko pozwalały nam na to nasze siły energetyczne i nasze mózgi. »

Przeczytaj takżeKino: Kiedy rozplanowano Hollywood

W rzeczywistości Jack i Harry Warner wspinają się bardzo wysoko. Ich studio, Warner Bros., zrewolucjonizowało branżę dzięki pierwszemu krótkofalówce, Wokalistka jazzowa (1927). Bracia źle się dogadują i miesiącami nie rozmawiają ze sobą, ale swoją własność Burbank (historyczny „kawałek”, który nadal działa) trzymają żelazną ręką. Tandem kontroluje cały łańcuch produkcyjny filmu, od pisania scenariusza po postprodukcję, w tym tworzenie kostiumów i scenografii. Kierując się mottem „Rób dobre filmy i bądź dobrym obywatelem”, Warner Bros. wyspecjalizował się w pewnej formie socrealizmu.

Aktualne tematy, gwiazdy, takie jak James Cagney i Humphreya Bogarta Lub piosenkarka Bette Davis, sceny uchwycone w locie ulicą: Jesteśmy daleko od lśniącego blasku MGM. mówi Leslie Iwerks, reżyser wieloczęściowego filmu dokumentalnego (obecnie niepublikowanego) o historii Warner Bros, który był pokazywany na niedawnym Festiwalu Filmowym w Cannes.

Wyzwanie jest dwojakie: oszczędzanie pieniędzy i rozmawianie z jak największą liczbą osób. ” Clinta Eastwooda Leslie Iwerks śmieje się, opowiadając mi historię, którą opowiedziano mu po przybyciu do studia. Kiedy Jack Warner zobaczył robotników przemalowujących sufit na tacy, strzelił: Byłoby lepiej zobaczyć ten dach na ekranie! Wszystko trzeba było ponownie wykorzystać: scenografia, kostiumy… Oszczędności były niemałe. »

Zaangażowanie polityczne przeciwko nazistom

Ten tematyczny i estetyczny realizm dał w latach 1930-1940 niezapomniane filmy o gangsterach: na progu piekła (1930), Wróg publiczny (1931), Anioły o brudnych twarzach (1938) … Reżyser tego ostatniego filmu, Michael Curtis, Węgier przejeżdżający przez Niemcy, miał już za sobą imponującą europejską karierę, kiedy został zatrudniony przez braci i został specjalistą od stylu house. „Kurtz jest z pewnością doskonałym reżyserem Warnera” — zauważa Leslie Iwerks z równą ulgą Przygody Robin Hooda Z Errolem Flynnem niż w Romance biały Dom. Film, na który nikt nie stawia, a który stanie się legendą…”

wzmianki o jego poezji miłosnej, biały Dom (1942) dobrze ilustruje antyhitlerowskie zaangażowanie studia Warner. Główny personnage, Rick (Humphrey Bogart), y pass au cours de l’histoire d’une forme de neutralité désabusée à l’action résistante, s’engageant dans the clandestinité contre les Nazis et leurs allies vichystes (l’action se passe W Maroku).

Co więcej, Warner był pierwszym hollywoodzkim pionierem, który zajął się kwestią nazizmu. Od 1939 roku studio produkowało Wyznania nazistowskiego szpiega (Reżyseria: Anatol Litvak), prawdziwa historia śledztwa FBI prowadzonego przez agenta Leona J. Toro w sprawie nazistowskiej działalności na amerykańskiej ziemi. Producent Hal Wallis nalega, aby nadać filmowi atmosferę skrajnego realizmu, posuwając się nawet do obcięcia napisów końcowych, aby wyglądał jak kronika filmowa.

Film spotkał się z szeroką krytyką, aw 1941 roku, jeszcze przed wybuchem wojny, z inicjatywy dwóch wybranych urzędników zbliżonych do ruchu Charlesa Lindbergha powołano senacką komisję śledczą. Najpierw Ameryka Aby zbadać „kino propagandowe”. Przemawiając spokojnie i uparcie przed Senatem, Harry Warner zapewnia: „Jedynym grzechem popełnionym przez Warner Bros. jest nagrywanie świata na ekranie takim, jaki jest lub jaki był”.

alienacja rodzinna

Ta konfrontacja nie jest jedyną, przez którą przechodzi studio. „Jack Warner był szczególnie surowy dla swoich gwiazd, a wiele z nich, jak Bette Davis i Olivia de Havilland, było z nim w konflikcie” — wspomina Leslie Iwerks. Olivii de Havilland Posuwa się nawet do pozwania szefa do sądu, porównując go do „strażnika więziennego”, a jego aktorów – związanych dowolnie siedmioletnimi kontraktami, które nie pozostawiają im swobody w wyborze ról – do „więźniów”.

Przeczytaj takżeOlivia de Havilland: Dlaczego tak bardzo ją kochaliśmy

W 1944 roku aktorka wygrała swoją sprawę, co było trzęsieniem ziemi dla świata mikro Hollywood. Warner Bros. ucierpiało w latach, które nastąpiły po powolnej erozji systemu studyjnego, spowodowanej częściowo pojawieniem się telewizji, która poważnie zakłóciła model ekonomiczny sektora, dominujący od lat dwudziestych XX wieku.

Atmosfera jest szkodliwa, tym bardziej, że pogarszają się relacje między dwoma braćmi. „Przez cały czas odbywały się przeciwne sobie manewry” — zauważa Leslie Iwerks. On był Dziedziczenie przed godz. ” W królestwo ich marzeń (Calmann-Lévy, 1988), w swoim podręczniku „Żydzi, którzy założyli Hollywood”, historyk Neil Gabler podsumowuje rywalizację między Harrym i Jackiem Warnerem (tradycja jedna ucieleśniona, nowoczesność druga) w tych słowach: „The Warners, rozdarci oni między Jackiem a Harrym, między Ich zobowiązaniami a aspiracjami, między starym a nowym, między judaizmem a Ameryką, stanowiły w istocie swoisty model napięć wynikających z szeroko rozumianego ruchu asymilacyjnego”.

Jest obiektem zachwytu celebrytów Wokalistka jazzowa – Historia syna kantora z nowojorskiej dzielnicy Lower East Side, który zamiast zająć miejsce w synagodze, zostaje śpiewakiem jazzowym i ryzykuje utratę miłości rodziny. Pierwsza zaciekła kłótnia braci miała miejsce na początku lat trzydziestych, kiedy Jack opuścił swoją pierwszą żonę, Irmę, dla Ann Alvarado, która nie była ani Żydówką, ani nie żyła w celibacie.

Następnie, w połowie lat pięćdziesiątych, bracia ostatecznie pokłócili się o projekt sprzedaży studia konsorcjum bankowemu zorganizowanemu przez First National City Bank of Boston, projekt, który mimo wszystko wymyślili razem. Nigdy więcej ze sobą nie rozmawiają. Harry zmarł na atak serca w 1958 roku, podczas gdy Jack omal nie uległ poważnemu wypadkowi samochodowemu (zmarł w 1978 roku). Luźnych braci w życiu na zawsze łączy jedno motto: złote inicjały na tle błękitnego nieba, usianego zaledwie kilkoma chmurami.

Wszędzie we Francji, w ponad 200 miastach i przez całe lato na dużym ekranie wyświetlanych było 11 filmów w zremasterowanych wersjach („Le Chanteur de jazz”, „42^H Street „,” Casablanca „,” Rio Bravo „,” 2001 A Space Odyssey „,” Egzorcysta „…). W Paryżu specjalne programy w Christine Cinéma Club i Écoles Cinéma Club oraz w Filmothèque i w niektórych kinach w UGC i Pathé 6 lipca Affranchis (1990) zostanie pokazany o 22:45 w Cour Carrée du Louvre w ramach MK2 Paradiso Cinema Festival. „Hollywood Story: Warner Studios in the eye of Paris Match ” w Paris Gallery Cinema Club. Odtwórz program zakończony https://newsroom.warnerbros.fr/celebration-du-centieme-anniversary-du-studio-emblematique-warner-bros/

dmp