Polska | Warszawa cieszy się nowym muzeum czekolady

Fabryka Biała Ściana produkowała czekoladę dla pokoleń Polaków, która przetrwała II wojnę światową i przemiany polityczne, a jej smakołyki z czasem stały się integralną częścią tożsamości narodowej.

Zwykle zamknięta dla publiczności, z wyjątkiem rzadkich wizyt w szkołach, fabryka otworzyła swoje podwoje dla zwiedzających jesienią tego roku wraz z otwarciem Muzeum Czekolady.

„Zaintrygowana legendami otaczającymi fabrykę” Anna Szepanik skorzystała z okazji, aby tam pojechać.

Pracowała tam jego babcia i pamięta, jak jako dziecko bawił się kolekcją opakowań po czekoladzie.

„Historia Wedla jest podobna do historii większości warszawiaków” – mówi M.^Ja Szczepanik nalał na gofr czekoladę bezpośrednio z kranu, delektując się nią dla AFP.

Zamiast być firmą czekoladową, jak niektóre marki belgijskie czy szwajcarskie, polska marka Wedel powstała w połowie XIX wieku.^mi wieku, jest jednym z najstarszych w kraju.

„Smak dzieciństwa”

Wewnątrz muzeum zwiedzający mogą zatrzymać się przed makietą fabryki wykonanej wyłącznie z czekolady i w czasie rzeczywistym prześledzić linię produkcyjną.

Po drugiej stronie szklanej ściany oddzielającej muzeum od fabryki robotnicy mieszają gigantyczne kociołki wypełnione pastą sezamową, która wkrótce zamieni się w popularne w Polsce batoniki „salva”.

W drugiej sali goście mijają kobiety przygotowujące słodycze do wysłania klientom.

Zanurzając palec w czekoladzie, jeden z gości, Krystof Darewicz, samozwańczy „czekoholik”, zapewnił AFP, że przysmaki Wedla reprezentują dla niego „smak dzieciństwa”.

Nie ujawniając pilnie strzeżonych tajnych przepisów, wystawa opowiada o „wąchaczach”, elitarnej grupie około dwudziestu osób, które muszą prowadzić szczególnie zdrowy tryb życia, aby sprawdzać i powąchać czekoladę.

Opowiadając historię z punktu widzenia firmy, wystawa porusza także kontrowersyjny aspekt relacji pomiędzy europejskim przemysłem czekoladowym a afrykańskimi krajami produkującymi kakao, poczynając od ghańskich gospodarstw dostarczających ziarna Wedelowi.

„Połączenie emocjonalne”

Otwarta w 1937 roku fabryka jest głęboko zakorzeniona w historii stolicy Polski, gdzie jest jednym z najstarszych nieprzerwanie działających zakładów pracy.

„Ludzie nie tylko o tym wiedzą, ale też dziękują mu za słodki zapach” – powiedział AFP dyrektor muzeum Robert Zidel.

Marka Wedel, której historia sięga półtora wieku, zapewniła pewną ciągłość w najbardziej burzliwych czasach.

„Wiele osób ma bardzo emocjonalny związek z tą marką” – mówi Zidel.

Wszystko zaczęło się w latach pięćdziesiątych XIX wieku, kiedy berliński cukiernik Karl Wedel otworzył w Warszawie cukiernię, która szybko zyskała popularność.

Jego syn Emil rozwinął rodzinny biznes otwierając fabrykę czekolady w centrum miasta, ale prawdziwym wizjonerem był wnuk Jan Wedel.

To on przejął i otworzył w okresie międzywojennym obecną fabrykę, przypominając fikcyjną postać popularnej powieści, niczym polski Willy Wonka. Charlie i fabryka czekolady.

„Zrzucał z samolotu kupony, aby ludzie mogli je zabrać i wymienić na czekoladę” – mówi pan. Zitel.

W poszukiwaniu idealnego produktu przeszukał europejską cukiernię, co doprowadziło go do stworzenia Ptasiego Mleczka, jednego ze sztandarowych produktów Wedla, prostokątnego musu oblanego czekoladą.

„Zaginione królestwo”

Jego marzenie skończyło się wraz z nadejściem powojennej władzy komunistycznej, która znacjonalizowała fabrykę i wygnała go z pracy.

„Legenda głosi, że usiadł na ławce, aby kontemplować swoje utracone królestwo” – powiedział Mr. – mówi Zidel, wskazując na rozległy Park Skaryszewski graniczący z fabryką.

Komuniści zmienili nazwę marki na „22 lipca”, aby uczcić swoją konstytucję, ale nie przetrwała ona upadku reżimu.

Po 1989 roku firma zmieniła właściciela i obecnie jest częścią południowokoreańskiej Grupy LOTTE.

Ale dla warszawiaków czekoladki Wedel pozostają takie same.

Na zewnątrz fabryki Danuta Katkowska popija filiżankę gorzkiej czekolady wiśniowej.

Emerytowana położna wspomina, jak czekolada Wedel osładzała pewne okresy jej życia: „Ich ciastka zmieniły wszystko”.

Nie planowała wizyty w muzeum, ale kubki smakowe ją tam zaprowadziły.

„Przechodziłem obok, ale przyciągnął mnie zapach i teraz muszę iść”.