Polska, sytuacja oblężenia – mówca

W „Warszawa 83”, Filmowiec Jan P. Matuszyński czerpie inspirację z prawdziwej historii, aby pokazać początek końca epoki komunizmu w Polsce. W dzisiejszych kinach.

Za generała Wojciecha Zaruzelskiego (1923-2014) w PRL, przed maturą, zwierzę z zimną krwią, z wyróżnieniem nigdy nie zdejmującego ciemnego szkła, odwiedziło dwóch uśmiechniętych studentów. Na głównym placu Warszawy, gdy nagle zostali opanowani przez „bojowników cywilnych”, policja została uprzejmie wezwana na te szerokości geograficzne. Wadą jest kontrola mięśni. Młodszy Grzegorz Przemyk, który zmarł kilka dni później, na trzy dni przed ukończeniem 19 roku życia, padł ofiarą kopnięć w brzuch przez radykalnych działaczy w ukryciu komisariatu.

Niestety Crescors jest synem poety, działacza bliskiego słynnemu związkowi Salidarnosk, a szczególnie na celowniku władz: cóż może być lepszego niż atakowanie syna w celu zranienia matki. Znajdujemy się w momencie zniesienia stanu wojennego; Reżim nie jest daleko.

Daleko mu do zaprojektowanego thrillera prawniczego

Kolega ofiary, 21-letni Zurek Popiel, naoczny świadek, będzie musiał stawić czoła nie tylko funkcjonariuszom, którzy próbują go uspokoić za wszelką cenę, ale także własnym rodzicom. Ojciec Zurychu, oficer, posuwa się tak daleko, że zdradza własnego syna. Według nieszczęsnych Arterleyów, którzy zabrali Grzegorza, byli „zmuszeni” do potwierdzenia wbrew wszelkim dowodom, że sami byli odpowiedzialni za jego śmierć, pobijając go w karetce: jeden z nich popełnił samobójstwo; Drugiemu grozi do piętnastu lat więzienia za przestępstwo, którego nie popełnił. Tymczasem błąd, który stał się sprawą państwową, wywołuje w stolicy potworne protesty. Kościół katolicki angażuje się w bardzo posłuszny głos księdza, który nigdy nie wyjdzie żywy. Matka Grzegorza, bez wiedzy własnego zmarłego syna, utrzymywała kontakt z Jurkiem. Oskarżenie o drobne zepsucie, święty chleb, żeby ją zepsuć.

Przeczytaj tego samego autora: Poule-au-pot, obsługa egipska

Oszukując amerykański thriller prawniczy (z apelami jako punkt kulminacyjny), scena od początku do końca przenosi paradoksalne wrogie i współudziałowe role katów i ofiar, równolegle do duszenia, na paradoksalne społeczeństwo. , Straszny. Nawet w sferze władzy rywalizacja wewnętrzna i relacje władzy zmuszają hierarchie do nieokiełznanego cynizmu, a porowatość między życiem osobistym a interesami zawodowymi niszczy wszelką etykę osobistą.

Rekonstrukcja bez grzechu

Poza przedstawieniem esencji dyktatury w wersji „żelaznej kurtyny”, prawie trzy godziny (mijające na pełnych obrotach) film ten z precyzją przywraca zupełną ciemność, o ile wiem.Zapach – Nudności, wielkie, nieodwracalne – ta tragedia komunizmu w najczystszej postaci przeniknęła nie tylko atmosferę ulic, zrujnowanego ruchu, budynków, ale także jego brzydotę. Wnętrza Schroniska – chore, niezamieszkane, obrzydliwe. Musimy oddać hołd osobie, która ozdobiła obraz: w rzeczywistości w to wierzymy! Ziarnistość filmu, trochę wgłębienia, trochę brudu, przyczyniają się do dokładności rekonstrukcji. Jedyny mankament to muzyka: wszechobecny top, sygnowany przez Ibrahima Maloufa, z nadmierną redundancją.

Film fabularny ” Warszawa 83 Oczywiście inspirowany prawdziwym przypadkiem. Wywołało to w swoim czasie potworną demonstrację podczas pogrzebu prawdziwego Grzegorza Przemyka. Jego matka Barbara Sadovska nigdy nie doszła do siebie po śmierci swojego jedynego syna. Zmarł w 1986 roku. Niektóre z jego wierszy zostały przetłumaczone na język francuski. Niekończące się postępowanie sądowe dotyczące rewizji procesu będzie trwało do 1997 roku.

Warszawa 83. Sprawa państwowa. Jan P. Matuszyński Film według koloru w Polsce, Francji, Czechosłowacji. Czas trwania: 2h39. 4 maja w kinach.