Piekło: Odcinek • 1/4 podcastu Powstanie w Getcie Warszawskim: 19 kwietnia 1943 r.

Komentarz wydawcy: Zeznania ocalałych z powstania w getcie warszawskim zawarte w tym podcaście mówią o brutalnych wydarzeniach, które mogą urazić część słuchaczy.

Getto warszawskie to miejsce głodu, braku higieny, lekarstw, epidemii i strachu.

Nieludzka codzienność

Ostatni przywódca Powstania Warszawskiego, Marek Edelmann, pamięta okropną atmosferę wokół utworzenia getta, wypędzeń i powołania Rady Żydowskiej, która zarządzała kartkami żywnościowymi.

Głównym zajęciem mieszkańców getta było zdobycie żywności. Leon Abramović, wówczas młody chłopak, wraca do rzeczywistości czarnego rynku i racjonowanego chleba… Jak wiele dzieci przeciwstawia się tabu, aby przejść na stronę nieżydowską i znaleźć coś do jedzenia.

Ocalała z getta Gutka Steinberg opowiada o głodzie, złej higienie i szerzeniu się tyfusu. Pamięta obrazy wychudzonych ciał padających u jej stóp. Mieszkańcy przyzwyczaili się już do trupów zaśmiecających ulice. Pierwszymi ofiarami były małe dzieci, najbardziej bezbronne i kruche.

Ocalały Stanisław Tomkiewicz przywołuje „przemianę w codzienny i nieustanny terror”.

Niewiarygodne w obliczu zagłady

W lipcu 1942 r. Niemcy rozpoczęli wywózkę Żydów z getta warszawskiego do obozu w Treblince. Ocalali, którym udało się uciec z pociągów, wracają zeznawać, ale jak przypomina Marek Edelman, mieszkańcy getta nie wierzyli w te historie. Oficjalnie chodziło o „przesiedlenie na wschód”. Dzięki Żydom Niemcy mieli wolną siłę roboczą, więc po co mieliby chcieć ich zabijać? Nie do pomyślenia było, że wszyscy Żydzi w Warszawie zostaną zamordowani.

Gutka Steinberg pamięta świadka, który mówił, że ludzie jechali do Treblinki, żeby ich tam zagazować, ale nikt nie rozumiał. Pamięta też, jak usłyszała, że ​​pełnosprawni mężczyźni byli zmuszani do chowania swoich rodzin w obozach. Wszyscy zadawali pytania, ale jednocześnie wszyscy stali się egoistami, myśląc, że to zdarza się tylko innym.

Ucieczka przed deportacją

Umschlagplatz był ponurym placem, z którego wyruszały karawany. Aby uniknąć aresztowań, część mieszkańców getta budowała kryjówki. Regine Polonyowska pamięta, jak schroniła się u dziadków ze strony ojca w bunkrze za szafą.

Pamięć Loli Leblo pozostaje przesiąknięta przerażającymi obrazami kolejek Żydów gotowych do wywożenia wozami do obozów.

Prelegenci w pierwszej części:

• Marka Edelmanawojownik, ocalały z getta.
• Leon Abramowiczocalały z getta.
• Gutki Steinbergaocalały z getta.
• Stanisław Tomkiewiczocalały z getta.
• Regina Poloniewskaocalały z getta.
• Lolę Leblauocalały z getta.

Fragmenty raportu Jürgena Stroopa, dowódcy wojsk niemieckich, które likwidowały getto warszawskie, czytane przez Charlesa Moriona.