Ostatni start Ariane 5 wyniósł na orbitę wojskowego satelitę komunikacyjnego Syracuse 4B

Satelita Syracuse 4B, bezpieczny satelita łączności wojskowej, który wspiera siły francuskie rozmieszczone na całym świecie, zostanie wystrzelony dziś wieczorem, w środę, 5 lipca, wraz z najnowszą rakietą Ariane 5, wyrzutnią, którą znamy bardzo dobrze i której niezawodność jest niezwykła . Po dotarciu do Centrum Kosmicznego w Gujanie satelita został przygotowany do wystrzelenia i zintegrowany z ramą platformy startowej wraz z towarzyszem lotu, niemieckim satelitą Heinrich Hertz (lub „H2SAT”).

Od lat 80. minęły cztery generacje systemu Syracuse, a każda generacja odnotowała wyraźną poprawę wydajności w porównaniu z poprzednią generacją. Z biegiem czasu Syrakuzy ewoluowały od prostego składnika systemu dualnego, czyli systemu zapewniającego zarówno usługi cywilne, jak i wojskowe, do czysto wojskowego.

W 2021 roku Syracuse 4A wystartował z Kourou, pierwszego satelity Syracuse czwartej generacji, do którego dołączy Syracuse 4B, gdzie jego „ładunek” jest identyczny (ładunek odnosi się do wyposażenia związanego z określoną funkcją satelity).

Bezpieczny satelita do komunikacji satelitarnej

Francja ma wymiar zamorski i od dawna jest wielką potęgą militarną. Dlatego armie francuskie są na stałe rozmieszczone w wielu regionach świata i prowadzą operacje zagraniczne. Logicznie rzecz biorąc, potrzebowaliby możliwości komunikacji satelitarnej. Gdy tylko stał się dostępny na początku lat 80., uruchomiono Syracuse Military Space Communications Program, akronim oznaczający „Radio Communication System using Satellite”.

Nasze rozmieszczone siły i okręty wojskowe korzystają, dzięki satelitom Syracuse, ze stałego i wysoce chronionego połączenia z lądem, aby umożliwić im prowadzenie operacji.

Czytaj więcej: Satelity: oczy, uszy i głos francuskiej obrony w kosmosie

Syracuse IV składa się z „segmentu kosmicznego”, składającego się z satelitów i zasobów kontroli naziemnej (konserwacja satelitów na orbicie i obsługa ładunków telekomunikacyjnych) oraz „segmentu naziemnego użytkownika”, składającego się z globalnego systemu zarządzania i floty rozmieszczonych stacji użytkownika w Siłach Zbrojnych.

Łączność wojskowa i cywilna: różne wyzwania, podobne odpowiedzi

Jeśli chodzi o komunikację kosmiczną, z cywilnego punktu widzenia chodzi o reagowanie na wyzwania konkurencyjności. Z wojskowego punktu widzenia chodzi o reagowanie na wyzwania związane z tym, co uzgodniono Cyfryzacja pola bitwyOznacza to rosnące zapotrzebowanie wojska na przepustowość, szybkość, sprawność i bezpieczeństwo komunikacji.

Przyglądając się uważnie, to te same technologie umożliwiają sprostanie tym wyzwaniom, potwierdzając znaczenie dualnego podejścia w ich rozwoju. Tak więc Syracuse 4B jest satelitą geostacjonarnym, który wykorzystuje w pełni elektryczną platformę, o minimalnej żywotności 15 lat i ciągu elektrycznym.

Osobliwością satelitów Syracuse 4A i 4B jest ich przezroczysty procesor cyfrowy, który stanowi „inteligencję” ładunku telekomunikacyjnego i pozwala na bardzo dużą elastyczność tego ładunku.

Napęd elektryczny, prawdziwy przełom technologiczny dla przemysłu kosmicznego

Napęd satelitarny, historycznie typu chemicznego (spalanie paliwa), ewoluował wraz z rozwojem silników w pełni elektrycznych, co stanowi prawdziwy przełom technologiczny dla przemysłu kosmicznego. Te silniki elektryczne były opracowywane od lat 70. i 80. do eksploracji kosmosu, Wykorzystanie energii wytwarzanej przez panele słoneczne satelity do usuwania ksenonu z efektu Halla. Jego gęstość, potencjał jonizacji i bezwładność sprawiają, że gaz ten jest doskonałym kandydatem do elektrycznego napędu satelitów. Ster strumieniowy z efektem Halla to pędnik plazmowy, który wykorzystuje pole elektryczne do przyspieszania atomów ksenonu, które wcześniej zostały zjonizowane przez pole magnetyczne.

Napęd elektryczny służy do zastąpienia napędu chemicznego satelitów na orbicie i do utrzymania stacji. Pozwala na zmniejszenie masy paliwa na pokładzie statku i objętości zbiorników w celu znacznego zwiększenia ładowności pokładowej łączności satelitarnej. Rozróżnia się „autobus” (cały sprzęt satelitarny, który przyczynia się do jego wewnętrznego działania: napęd, wytwarzanie energii elektrycznej, kontrola pozycji itp.) oraz „ładunek użyteczny”.

Jednak duży przyrost ładunku ma odpowiednik: czas przejścia na orbitę geostacjonarną jest wydłużony ze względu na generowany bardzo niski ciąg. Tak więc Syracuse 4B zajmie siedem miesięcy, aby osiągnąć swoją pozycję orbitalną.

Rola CNES

Narodowe Centrum Badań Kosmicznych znacząco przyczyniło się do rozwoju wszystkich generacji Syracuse, w szczególności do rozwoju napędu elektrycznego dla tych platform oraz nowej generacji cyfrowych procesorów ładunku.

Francuskie Narodowe Centrum Studiów Kosmicznych pełni rolę architekta i eksperta kosmicznego w programie Syracuse IV dla DGA i armii w odpowiednich obszarach kompetencji. Nadzoruje również rozwój platformy elektrycznej Airbus Eurostar wykorzystywanej w satelicie, a także rozwój silnika plazmowego Safran PPS 5000, który napędza Syracuse 4B.

Wreszcie stosujemy również środki wielozadaniowe (centrum operacji sieciowych, centrum planowania operacyjnego, sieć 2 GHz), aby zapewnić „TTC” (Telemetria, śledzenie i dowodzenie) W Pasmo S (pasmo częstotliwości używane do tego rodzaju komunikacji, dla radarów meteorologicznych, sieci Wi-Fi i sieci komórkowych) dla satelitów przez całą fazę pozycjonowania i część operacji na orbicie. Zajmujemy się elektrycznym „pozycjonowaniem” (tj. na orbicie operacyjnej) i „akceptacją w locie” (tj. testami poprawności działania w rzeczywistym środowisku i rzeczywistych rozmiarach, których nie można przeprowadzić na ziemi), wspierając DGA.