Nie żyje Jacques Villegli, plakacista i historyk współczesnej Francji

Dziś, we wtorek Centrum Pompidou ogłosiło śmierć artysty Jacquesa Villegle, w poniedziałek, 6 czerwca w Paryżu, w wieku 96 lat. Jego imię i twórczość są nierozerwalnie związane z ruchem neorealistycznym i specjalnością Raymond Haines (1926-2005), obaj wspólnie byli twórcami projektu plakatu, którego surowiec, jak sama nazwa wskazuje, znajduje się na murach miejskich.

Urodzony 27 marca 1926 w Quimper jako Jacques Mahé de la Villeglé, później skrócony do Villeglé, zapisał się w 1944 roku do École des Beaux-Arts w Rennes, gdzie wkrótce poznał Hainsa, swojego dokładnego współczesnego. W 1947 roku, kiedy był już studentem architektury w Nantes, pracował w Saint-Malo, gdzie obfitowały ruiny II wojny światowej i Wał Atlantycki, z których zaczął zbierać gruz. tutaj są Drut stalowy – Chaussée des Corsaires, o którym Haines wielokrotnie mówił, że dziesięć lat wcześniej wprowadzał nowy realizm. Są już znalezione rzeczy, GotowyDlatego o tyle, o ile interwencja artysty ogranicza się do jego kolekcji i sposobu prezentacji, zgodnie z zasadami Marcela Duchampa; Ale zostali wybrani ze względu na ich siłę wyrazu, w przeciwieństwie do obojętności, jaką twierdzi Duchamp.

podarte naklejki

Porzuciwszy architekturę w 1949 roku, Villegli przeniósł się do Paryża, gdzie Haines już pokazywał swoje niezgłębione fotografie wykonane soczewką ze szkła żłobionego, hipnoskopami i gdzie dzielili studio do 1954 roku. Ich pierwsza wspólna praca pochodzi od tego samego generała: JESION ALMA MANITROFryz z podartych plakatów naklejonych na płótno o długości 2,56 metra. Słowa są trudne do odczytania, idea ich kompozycji jest nieprzenikniona, a główna idea projektu plakatu już tam jest: odrywanie ścian i ścianek działowych od śladów wszystkich aktualnych wiadomości, zdegradowane przez deszcz lub przechodniów. Interwencja powinna ograniczać się do zgrywania i zgrywania, które eksponuje zachodzenie na siebie kartek.

Od tego momentu aż do ostatnich operacji tego typu, pół wieku później, w 2001 roku, Vileglé nie złamał tych zasad i uczynił z tej metody narzędzie historii współczesnej Francji. W tych próbkach, opatrzonych adresem ulicy i datą aresztowania, znajdują się niezliczone odniesienia polityczne, od wojny algierskiej do maja 68 i późniejszych kampanii prezydenckich; wiele nawiązań do najróżniejszych reklam, w tym „różowego minitela”; Sprawy społeczne, takie jak bal w Ecole Polytechnique; i motywy artystyczne, od plakatów po wystawy sztuki starożytnej lub współczesnej, w tym sam neorealizm.

Masz 53,76% tego artykułu do przeczytania. Poniższe informacje są przeznaczone wyłącznie dla subskrybentów.