Meloni zagra na pianinie o ekonomii

Czego możemy się spodziewać w gospodarce?

Jeśli spróbujemy odpowiedzieć na twoje pytanie jednym zdaniem, możemy powiedzieć tak: pole manewru Włoch jest tak małe, że gospodarka prawdopodobnie nie jest tym, czego chce Giorgia Meloni. Bardziej prawdopodobne jest to w przypadku tzw. kwestii tożsamości (rodzina, wartości, imigracja). Tak się czujemy i dlatego giełda w Mediolanie (odzwierciedlająca to, co myślą kręgi gospodarcze) podążała przez trzy miesiące tym samym nachyleniem do przecinka, co francuski CAC40. Nie było więc spodziewanej paniki na rynku, a oczekiwano zwycięstwa skrajnej prawicy. Dlaczego pole manewru jest tak małe? Ponieważ dług publiczny jest tak wysoki (150% PKB), że żaden rząd nigdy nie może ryzykować gwałtownego wzrostu stóp procentowych, po których jest spłacany – i tak są już zbyt wysokie. A ponieważ Włochy korzystają przede wszystkim z europejskiego planu naprawczego w wysokości 191 miliardów euro – jest to kolosalne. Te pieniądze zostały przekazane, ponieważ był tam Mario Draghi, Meloni zrobi wszystko, aby go nie stracić. Kilka dni temu, w bardzo niezdarnym oświadczeniu Ursula von der Leyen (przewodnicząca Komisji Brukselskiej) dała wrażenie, że Europa będzie miała środki, dzięki tej dźwigni, aby wywrzeć presję na Włochy. Ale w zasadzie nie podlega dyskusji, że są to pieniądze europejskich podatników. W ostatnich tygodniach Giorgia Meloni złagodziła Chianti, złożyła zobowiązania i obiecała zrównoważyć swoje budżety.

Gdzie jest włoska gospodarka?

Jego „podstawy” są dobrze znane: demografia spadła, a PKB per capita pozostawał w stagnacji od 20 lat, ale branża jest nadal znacznie silniejsza niż we Francji. Od roku Włochy walczą z inflacją energetyczną, ale w szczególności przemysł, który zużywa dużo energii, może spowodować, że kraj pogrąży się w recesji w 2023 roku. Jeśli jednak inflacja zapoczątkowała zwycięstwo Meloniego, to co je spowodowało. ta sama retoryka i te same oczekiwania co do suwerenności, granic i imigracji, które słyszeliśmy od lat w Polsce, na Węgrzech i w Wielkiej Brytanii, które słyszeliśmy wiosną we Francji u Marine Le Pen i dwa tygodnie temu u Demokratów. Szwecja. Sprężyny są takie same, a populizm wciąż się odradza. Jednak osobliwością Włoch jest to, że rząd generalnie nie utrzymuje się długo.