„Kwestia nadawania publicznego powinna stać się kwestią wyborczą”

Jill William Goldendel jest prawniczką i eseistką. Co tydzień rozwiązuje wiadomości o FigaroVox.

po, po aktualne wartości I Osie (Do wydania specjalnego, nad którym pracowaliśmy), oto on Magazyn Le Figaro W tym tygodniu poświęca swój reportaż publicznemu sektorowi audiowizualnemu, ozdobionemu wymowną legendą „całkowitej lewicy”.

Szczegółowe śledztwo (przeprowadzone przez P.de Boishue, Gde Montjou i J.Waintrauba) ujawnia najnowsze przejawy ideologicznej tropikalnej czerwieni France Inter i, w mniejszym stopniu, France Television. Redaktorzy i pseudokomicy Round House są szczegółowo recenzowani bez uprzejmości, ale z uczciwością.

Twardogłowi lewicy utracili autorytet intelektualny i moralny, który dawał im władzę bez dzielenia dominacji i zastraszania.

Jill William Goldendel

Autor tego felietonu zdawał sobie sprawę z ostatnich zgłaszanych błędów ideologicznych, ponieważ, jak dobrze wiedzą jego czytelnicy, od lat czyni z mediów publicznych ważny problem kulturowy, polityczny, a nawet psychologiczny. Fakt, że konserwatywna prasa jako całość postanowiła odtąd bezwstydnie stawić czoła temu problemowi, wydaje mu się, bez potwierdzenia, istotny na wzór rewolucji kulturalnej.

Zasadniczo oznacza to, że lewica straciła zdolność do zastraszania. Lewicowy „intelektualista” już nie imponuje, nie boi się lewicowego dziennikarza.

Pierwsze nastąpiło po tym, jak prestiż Uniwersytetu Francuskiego upadł w rękach cenzorów Wstań czy rasistów, ten ostatni jest postrzegany w wiadomościach bardziej jako aktywista lub kaznodzieja niż profesjonalista.

Innymi słowy, nadużywanie ich władzy wykluczenia przez zniewagę lub ośmieszenie, gwałtowne przejścia między wyobrażoną rzeczywistością wirtualną a tragiczną rzeczywistością zwykłych ludzi, posiadacze władzy lewicy utracili autorytet intelektualny i moralny, który im dał. ich moc bez dzielenia dominacji i zastraszania.

Przeczytaj takżeGoldendale: „Jestem Reklama Hitlerum krótka Lewicy może wykluczyć każdego ideologicznego przeciwnika”.

Nie jest też niemożliwe, aby byli tego świadomi, dlatego starają się, zawsze poprzez zniekształcenie, nigdy przez rozumowanie, zapobiec przekształceniu mniej monopolistycznego krajobrazu audiowizualnego na rzecz ich ideologicznego konformizmu.

We francuskim konserwatywnym świecie politycznym determinacja, by kwestia uścisku lewicowej ideologii nad publicznymi transmisjami była skandalem demokratycznym, a nawet, jak sugerowałem kilka tygodni temu, strategicznie interesującym tematem wyborczym, jest mniej zaawansowana.

Zbyt często można by się tutaj obawiać, że najtrafniejsze jest wyjaśnienie wulgarne. Poszczególny polityk nienawidzi pozbawienia publicznego nadawania z powodu nadmiernej lekkomyślności lub niewłaściwej szczerości. Tylko, o ile nam wiadomo, kandydat do Zgromadzenia Narodowego miał przewagę, proponując uchylenie licencji audiowizualnej. Niestety, ta propozycja jest motywowana jedynie względami ekonomicznymi, ale nie wyższymi względami demokratycznymi.

Kanał europejski Arte wypełnił swoją misję, rozliczeń bezwzględnie i bez ograniczeń w konserwatywnym polskim rządzie, który jest regularnie oczerniany.

Jill William Goldendel

Po drugiej stronie kanału Boris Johnson mógł postawić pytanie z tych dwóch kumulatywnych powodów w odniesieniu do BBC również powiązanej z ideologią lewicową, ale w znacznie łagodniejszej formie niż we Francji, dzięki „Brytyjskiemu CSA”. nie jest’. Treści do tłumienia, jak tutaj, tylko wobec prywatnego sektora audiowizualnego, ironią, która jest równie niepokojąca, co obrzydliwa. Wydaje się to jednak tylko zrewolucjonizować tłumione prywatne telewizory, ponieważ jest to przerażające.

Oczywiście nie kończyłbym tej pouczającej rubryki, która do tej pory była bardzo teoretyczna, bez dostarczenia czytelnikowi, jak zawsze, kilku praktycznych informacji.

Atak Komisji Europejskiej w tym tygodniu na orzeczenie polskiego rządu polskiego Trybunału Konstytucyjnego zawiera kilka przykładów.

Pamiętam, że ten ostatni miał nieszczęście uznać dwa artykuły traktatu europejskiego za niezgodne z konstytucją narodową. Jest to zatem decyzja suwerennego i pozarządowego sądu. Przede wszystkim, jeśli prawa europejskie przeważają nad przepisami prawa krajowego, to nie jest tak w przypadku zasad konstytucyjnych każdego teoretycznego suwerennego państwa. Ale chodzi o podporządkowanie bardzo chrześcijańskiej Polski, bardzo zbuntowanej wobec społecznych „wartości” wielokulturowej Europy.

Przeczytaj takżeOgólne materiały audiowizualne: Kiedy Karim Rasouli zajmuje się „sprawą” Zammour

Nie powinno więc dziwić, że w tym kontekście dużej intensywności ideologicznej swoją rolę odegrały nasze identyczne media publiczne. W ten sposób europejski kanał Arte zrealizował swoją misję, rozliczając się w sposób twardy i nieskrępowany w konserwatywnym polskim rządzie, który regularnie go dyskredytuje. W sobotni wieczór w Art Journal, argumentując, że kwestia imigrantów, traktowanych na co dzień jako ofiara i bez względu na rdzenną ludność, stała się tematem małej polskiej demonstracji zorganizowanej przeciwko demokratycznie wybranej władzy. Nie ma miejsca na sprzeczności. W ramach pracy Desiberry nie wymienia się jego nazwiska.

Nasze główne radio publiczne jest nie do przebicia.

W tym tygodniu felietonista polityki zagranicznej i dezerter z 89. ulicy Pierre Haske udowodnili, że Polska głęboko się myliła. Być może nie jest zbyteczne wskazywanie, że ten sam otwarcie przyznał na francuskich targach kultury, że otrzymał od Sorosa pieniądze na inwigilację w Internecie, aby nie doszło do katastrofy w stylu Trumpa w Europie…

Gdzie indziej nasza najnowsza próbka jest na półkach: w najbliższą niedzielę o 13:10 we France Inter. Szczególny chart, „specjalista” on jest Zapraszamy media. Zapowiada, że ​​tragedia właśnie została zażegnana. Oczekiwano, że Tugdual poprowadzi Dennisa JDDZłoto, terror i przekleństwo aktualne wartości ! Żadna sprzeczność się temu nie sprzeciwia.

Był odpowiedzialny za poranną publiczną i ogólnokrajową reżyserię radiową początek.