Kuzyn żyrafy lubił uderzać w głowę

Francja Agencja prasowa , Opublikowano w piątek 3 czerwca 2022 o 08:32

Żyrafa nie zawsze miała długą szyję, ale zawsze wolała łapać się za głowę, by bronić swojej pozycji, o czym świadczy odkrycie skamieniałego okazu żyrafy z prawdziwym pancerzem czaszki.

To odkrycie potwierdza tezę, że głównym motorem wydłużania szyi żyrafy był dobór płciowy.

Odkryty w północnych Chinach Discokeryx xiezhi jest pierwszym przedstawicielem nowego gatunku, którego skamieliny żyły około 17 milionów lat temu, według badań opublikowanych w tym tygodniu w Science.

Ten przeżuwacz wielkości dużego jelenia ma gruby kostny dysk na szczycie czaszki i szyję z ogromnymi kręgami szyjnymi, które pozwalają mu wytrzymać gwałtowne wstrząsy czołowe, według paleontologa Shi Zhiwanga z Chińskiej Akademii Nauk, pierwszego autora artykułu.

Ta konkretna konformacja była „prawdopodobnie przystosowana do uderzania głową wśród samców”, postulowali badacze, porównując to zachowanie do „bójek na szyję samców żyraf”. Ci ostatni – obecny typ – angażują się w walkę o kontrolę, wymachując z całych sił głowami, małymi rogami, przeciwko przeciwnikowi.

Odkrycie chińskich paleontologów stanowi kluczowy element debaty tak starej jak paleontologia: dlaczego żyrafa miała tak długą szyję?

Paleontolodzy od dawna bronili hipotezy o przewadze ekologicznej, zgodnie z którą tak długa szyja dawała jej posiadaczowi decydującą przewagę w osiąganiu wysokich liści. Nowsza i kontrowersyjna, inna teoria zakłada, że ​​długa i silna szyja wpływa na wynik walk między samcami, a tym samym sprzyja ich wzrostowi.

– Konkurencja seksualna –

Badanie przeprowadzone przez Shi Zhi Wanga i współpracowników zgadza się z tą ostatnią hipotezą: ten rodzaj walki jest „być może głównym powodem, dla którego żyrafy wyewoluowały długie szyje”, co dało im przewagę polegającą na żerowaniu na wysokich liściach.

Paleontolog Gregoire Metis z Narodowego Muzeum Historii Naturalnej wyjaśnia to powitanie „bardzo pięknym studium”.

Według niego żyrafy rozpoczęły „wyścig do przodu”, aby mieć długą i stonowaną szyję. To „po raz kolejny pokazuje, że współzawodnictwo seksualne jest jednym z motorów ewolucji, prowadzącym do innowacji morfologicznych, które można wykorzystać do innych celów”.

W przypadku Discokeryx xiezhi, jego morfologia stanowi „najlepszą adaptację do matki głowy w porównaniu z obecnym gatunkiem” biorącym udział w tej praktyce, jak wynika z badań.

Jako dowód, komputerowe modelowanie uderzenia guzików głowy, zastosowane w przypadku innych walczących przeżuwaczy, takich jak piżmo, wskazuje, że „bardzo szczególny kształt głowy i szyi Discokeryx xiezhi był związany z intensywnymi ćwiczeniami głowy”. I że ta morfologia dała mu niezrównaną zdolność do „absorpcji energii wstrząsu i ochrony mózgu”.

Badanie również wyraźnie wykazało, że ta skamielina była żyrafą, która pojawiła się około 20 milionów lat temu, a jedyne dwa gatunki, które nadal istnieją, to żyrafa i okapi.

Ale w takim razie, dlaczego Discokeryx xiezhi również nie rozwinął długiej szyi? Po pierwsze dlatego, że tego nie potrzebował: przeżył niezwykły epizod miocenu, w którym nastąpił niezwykły wzrost klimatu, co pozwoliło mu zadowolić się sercem. Wtedy, ponieważ był to dopiero „początek historii grafenu”, wspomina pan Metis. A to od wzrostu ich długich szyi.