Kibic Anderlechta Eddy Merckx był menadżerem i „graczem” RWDM: „Walczył z nami, ale byliśmy ostrożni”

Listopad 1976. Eddy Merckx – 31 lat – właśnie przeżywa najbardziej skomplikowany rok w swojej karierze. Rzeczywiście wygrał wyścig Mediolan-San Remo po raz siódmy, ale dostał czyraka w siodle, w Giro zajął dopiero ósme miejsce i musiał wycofać się z Tour de France. Plecy nie pozwalają mu już przewyższyć samego siebie, a on waży 80 kilogramów, czyli o 5 kilogramów za dużo: planuje zakończyć karierę. Eddie zmienia jednak zdanie i wpada na pomysł: rezygnuje z wyścigów na torze (sześć dni było dobrze płatne) i puka do drzwi Pete’a de Vissera.

De Visser, który ma dziś 89 lat i cierpi na chorobę serca, był trenerem RWDM w sezonie 1976-77. „Eddie przyszedł i bardzo ładnie zapytał, czy nie mógłby od czasu do czasu z nami potrenować. Byłem wielkim fanem kolarstwa i byłem zdumiony, że mogłem powitać na treningu takiego mistrza jak on. Weź udział w sesjach biegania po dżungli i minigrach podczas treningu. Wiedział, jak grać w piłkę nożną, Eddie!

Jack Tewgels, napastnik RWDM, Nuance: „Najwyraźniej nie miał takiej technologii jak nasza. Ale mu się udało. Fizycznie wyróżniał się. Przede wszystkim: nienawidził porażek. Kiedy przegrywa drobną partię, zaczyna wtrącać się. Z drugiej strony uważaliśmy, aby nie skrzywdzić tak wielkiego bohatera jak on.

Wielkim fanem Merckxu był Jan Boskamp, ​​zdobywca Złotego Buta w 1975 roku. Był moim wzorem do naśladowania. Nie tylko dlatego, że dużo wygrał, ale także dlatego, że był bardzo pokorny. Nie rozróżniał papieża od Piotra, Pawła czy Jakuba. Czasem biegali z nami także sportowcy Karel Lesmont i Mel Putemans. Ale Merckx był naprawdę uważany za odtwarzacz RWDM.

Jak każdy inny zawodnik, otrzymuje szatnię w szatni. Po treningu je z zawodnikami. Według legendy ulubionym menu Molenpecoa był stek i frytki z czerwonym winem. Merckx pił lemoniadę zamiast wina.

W artykule opublikowanym w „Het Laatste Nieuws” jego trener Visser powiedział: „Jest wzorem do naśladowania dla nas wszystkich. Nie chce przyznać się do porażki przed zawodowymi piłkarzami. Jaki inny milioner chciałby cierpieć z nami w dżungli? Dobre poczucie humoru nam służy. I podnieść nasze morale. Nie grając w żadne gierki, przyczynił się do naszego zmartwychwstania”.

Rzeczywiście, RWDM znokautował Schalke w Pucharze UEFA (1:0 w Machtens, 1:1 w Gelsenkirchen) i nie przegrał ani jednego meczu w listopadzie i grudniu 1976 roku.Co za dobry piłkarz„” – mówi bramkarz Nico de Près w tym samym artykule, jak pokazano na zdjęciu, na którym wyraźnie zachwycony Merckx podnosi go podczas sesji w dżungli.Ma wszystko: siłę, odporność, wytrzymałość i wściekłość, aby wygrać. Eddie Kuens, holenderski prawicowiec RWDM, przewiduje: „„Przy jego obecnym temperamencie i poziomie nikt nie będzie w stanie pokonać Eddiego w Tour de France”.

Jednak w lutym 1977 roku po zwycięstwie w Mediterranean Tour odzyskał świetną formę. Niestety Merckx zajął w Tour de France dopiero szóste miejsce, 12:38 za Bernardem Thevenetem. RWDM ponownie wyeliminuje Feyenoord i awansuje do półfinału Pucharu UEFA, gdzie zostanie wyeliminowany przez Athletic Bilbao (0:0 w Molenbeek, 1:1 w Bilbao).

I Merckx, czego chcę uniknąć jako piłkarz podczas tej przygody? „Zacznijmy od początku„, mówi Merckx. Dorastałem w Woolloi i uprawiałem różne sporty: grałem w tenisa z wykręconą rakietą, grałem w koszykówkę na małym boisku w mojej okolicy, jeździłem na rowerze i grałem w piłkę nożną. W kategorii juniorów i studentów grała w drużynie Racing White. Nie byłem dobrym dryblerem, ale strzelałem gole i wiedziałem, jak wykonać dokładne podanie z 30 jardów. W pewnym momencie zgubiłem kartę członkowską, a zakup nowej był drogi (20 franków belgijskich lub 50 eurocentów). Skupiłem się więc na jeździe na rowerze.

Pozostał jednak zwolennikiem Racing White i zaprzyjaźnił się z prezesem Racing White, prawnikiem Jeanem Jaurèsem. Podczas fuzji Racing White i Daring w 1973 roku Merckx dołączył do zarządu RWDM i został honorowym dyrektorem klubu.

W 1973 roku firma Merckx natychmiast dokonała istotnej zmiany. Międzynarodowy Lon Polleunis zostaje przeniesiony z Sint-Truiden. Nieżyjący już Polionis powiedział kiedyś na ten temat:Merckx był dobrym przyjacielem. Powiedział mi, że RWDM chce zbudować świetny zespół, który będzie mógł konkurować z Anderlechtem i Standardem. Był bardzo ambitny i przekonał mnie. Właściwie zająłem drugie miejsce z Sint-Truidenem i przegrałem finał pucharu. Ale chciałem zdobyć tytuł. Ukończono go w 1975 roku w RWDM pod tytułem „.

Tam, gdzie było to możliwe, firma Merckx brała udział w europejskich lotach RWDM. Buskamp :”Zresztą towarzyszył nam w Wiśle Kraków w 1976 roku (1:1, wyrównanie Mortena Olsena). Pamiętam to, bo nasz nocny lot został odwołany. A gdyby tak świętować z Eddiem w Krakowie? oszalałeś? W tym czasie w Polsce nie było nic. Właściwie możemy być szczęśliwi, mając małą lampkę w naszym pokoju hotelowym.

Pod koniec lat 70. miłość Merckxa do RWDM nagle zniknęła. Merckx: „Odkąd mój przyjaciel Jean Jaurès został zwolniony (Nota wydawcy: napisane przez Daringmana Jean-Baptiste Lecluse)Nigdy więcej nie poszedłem do RWDM.

Co gorsza, Merckx stał się Anderlechtois. Przez lata zajmował honorowe miejsce u boku swojego przyjaciela Paula van Himsta. Ich przyjaźń zacieśniła się, gdy Merckx zrobił sobie przerwę w karierze zawodowej w 1978 roku. Van Himst: „Mieliśmy razem grać w tenisa i Eddie zapytał mnie, czy mógłby przyjść i zagrać ze starymi zawodnikami Anderlechtu. „Grał tam przez lata”. Merckx był prawym pomocnikiem w drużynie składającej się z Helens, Cornelisa i Blaske. Któregoś dnia Helens oznajmiła: „Za każdym razem, gdy nie zdobywał gola, narzekał.

Merckx stał się prawdziwym fioletem, kiedy we wrześniu 1982 r. zastąpił swojego przyjaciela Van Himsta Tomislava Ivica na stanowisku T1. Prezydent Constant Vanden Stock był szczęśliwy, że Merckx stał się sportowcem i zapraszał go na europejskie wycieczki. Pierwszy mecz Van Himsta w roli T1 odbył się w Finlandii przeciwko Kuparicie Kuopio (zwycięstwo 1:3). Merckx: „Po uroczystym posiłku kierownictwo tego fińskiego klubu zaprosiło nas do sauny, co jest lokalną tradycją. Constant zastanawiał się, co się dzieje, ale Michel Verschueren i ja wskoczyliśmy do małego jeziora z lodowatą wodą. Nago, tak. (Śmieje się)” Obecność Merckxu jest szczęśliwa, ponieważ Anderlecht zdobył w tym roku swój ostatni Puchar Europy, pokonując w finale Benfikę (1:0 w Brukseli, 1:1 w Lizbonie).

Eddy zapisał nawet swojego syna Axela do Anderlechtu, gdzie grał dla Bertranda Crassona, a także grał przeciwko Jordiemu Cruyffowi. Axel nie był zły, ale pewnego dnia napisał na kartce papieru i przykleił ją do lustra w łazience: „Chcę przestać grać w piłkę nożną”. Tymczasem Eddy dopytywał się o to swojego trenera Włodka Lubańskiego, legendarnego zawodnika Lokeren. „Jest dobrze, ale nie na tyle dobrze, aby odnieść sukces.– powiedział do niej. Axel zaczął jeździć na rowerze i zdobył brązowy medal na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach w 2004 roku.

Na początku XXI wieku Eddy podpisał także kontrakt z Anderlechtem swoim wnukiem Lucą Massu. Luca zagra w hokeja i zdobędzie z Argentyną złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Rio w 2016 roku…

Merckx wspiera Mauves od ponad 40 lat, na dobre i na złe. „Nie znam już nikogo w RWDM.”„Ale nie zapomina o zawodnikach, z którymi dzielił szatnię. Podarował im nawet rower wyścigowy. Buskamp:”Raz pojechałem na przejażdżkę z Eddiem. To było dla mnie kompletne piekło. Zrobiliśmy jedną z wspinaczek Tour of Flanders. Podczas gdy Eddie zamawiał już drugą kawę na szczycie, ja byłem dopiero w połowie wspinaczki… a kiedy dotarłem na szczyt, powiedziałem mu: „Nigdy więcej mnie nie będziesz miał. Życie”. – Najwyraźniej go to rozbawiło.