Kenny Seve, wyrzucony z boiska przez Anderlechta, wraca do Azerbejdżanu: „Będzie ci przeszkadzać złe boisko”

Kenny Seif (29 l.) ze śmiechem opowiada nam o atmosferze panującej w azerbejdżańskim obozie. Neftchi Baku, izraelsko-amerykański były zawodnik Gandawy (od 2014 do 2018) i Anderlechtu (od stycznia 2019 do maja 2019) to jedyny znany obcokrajowiec w Premier Liga, D1 w Azerbejdżanie.

Celem było wypicie drinka w Baku Marine Park, bulwarze turystycznym biegnącym wzdłuż Zatoki Kaspijskiej zwróconej na południe. Jednak nowy trener Neftchiego, który obecnie zajmuje trzecie miejsce w tabeli, ale został wyeliminowany z eliminacji Ligi Konferencyjnej przez Besiktas (1-3, 2-1), zdecydował inaczej. Zorganizował miniobóz dla swoich zagranicznych zawodników w Gabali, miasteczku oddalonym o trzy godziny jazdy od stolicy, gdzie Anderlecht zakwalifikował się do Ligi Europy w 2016 roku. Z pomocą kilku swoich azerbejdżańskich kolegów z drużyny Saif wziął udział czas odpowiedzieć nam telefonicznie.

Kenny’ego w Baku znajduje się wspaniały stadion olimpijski o pojemności 70 000 miejsc, na którym gościły cztery mecze Euro 2021, ale mecz z Belgią odbywa się w małej Dalga Arena.

„To dziwne. Gram tu od ponad roku, ale nigdy nie słyszałem o tym stadionie. (pyta kolegów) Jest to oczywiście nowy etap aktualizacji do D1. Chcą stworzyć lepszą atmosferę, zapełniając 6000 miejsc. Ale moi koledzy mówią, że stadion jest w złym stanie. To cię zdenerwuje. Twoi gracze są przyzwyczajeni do gry w bilard.

Czy powinniśmy obawiać się wrogiej, a nawet rasistowskiej opinii publicznej?

„Rasistowskie, nie. I nie słyszałem jeszcze o żadnych takich incydentach. Wrogie, trochę. Tłum robi hałas – mecze europejskie i międzynarodowe przyciągają ludzi na stadion, mecze mistrzostw krajowych nie – ale to nie jest Indyk.”

A temperatura?

„W tej chwili jest gorąco. Jest około 30 stopni, a mecz rozgrywany jest po południu. Ale ogólnie od morza wieje lekka bryza, która nie jest duszna. ” (Nota redaktora: w sobotę temperatura spadnie o kilka stopni)„.

Co myśleć o reprezentacji, która po remisie 1:1 z Estonią zajmuje dopiero 121. miejsce w rankingach FIFA i pierwsze miejsce na 9 w grupie?

Nie ma porównania pomiędzy Azerbejdżanem i Belgią. Jest duża różnica w poziomie. Mogę jednak powiedzieć, że są podekscytowani grą przeciwko Belgii. To dla nich zaszczyt gościć Twoje gwiazdy. Oddadzą wszystko, co mają. Zapytaj 100 osób, kto wygra, wszyscy powiedzą, że to Belgia. Ale w piłce nożnej zawsze trzeba być ostrożnym.

W eliminacjach do Euro 2021 Azerbejdżan uzyskał 1 z 24 punktów, ale ten punkt zdobył w meczu z Chorwacją prowadzoną przez Modricia (1:1).

„To właśnie mam na myśli. W reprezentacji narodowej jest kilku dobrych zawodników, ale szczególnie znam kapitana Emina Mahmudova, który gra w mojej drużynie. Sześciu międzynarodowych zawodników gra za granicą, w tym jeden w Szwajcarii i jeden w Turcji. Ale ja’ nie. Okłamię cię.” : Nie znam ich dobrze.

W azerbejdżańskiej Premier League występuje kilka dużych zagranicznych nazwisk.

Kilku Brazylijczyków, szczególnie w Karabachu, zakwalifikowało się do grup Ligi Europy. Ale prawdą jest, że turniej uważany jest za mało ekscytujący. Kończył mi się kontrakt i zaproponowano mi ciekawy projekt sportowy. Powiedziałem więc żonie: Spróbujemy. Muszę przyznać, że wkładają wiele wysiłku w promocję piłki nożnej, zwłaszcza organizując mecze Euro 2021. Wierzę, że za kilka lat wielkie nazwiska będą chciały tu przyjeżdżać i grać. Dobrze się tu czuję. Azerbejdżan jest krajem muzułmańskim, ale żyjemy jak Belgia. Są bardzo otwarci.”

Rosja jest krajem sąsiadującym, a Teheran, a nawet Bagdad nie pozostają daleko w tyle. Czy czujesz się bezpiecznie?

„Absolutnie. Policja patroluje ulice 24 godziny na dobę. Nie ma tu nawet mafii. Wśród moich kolegów z drużyny nie rozmawiamy o wojnie na Ukrainie ani niczym takim. „

W takim razie porozmawiajmy jeszcze raz o piłce nożnej. Czy Azerbejdżanie prosili pana o radę, jak powstrzymać Belgów?

„Powiedziałem im, że Doku jest nie do zatrzymania (Śmieje się). Grałem z nim w Anderlechcie, gdy miał 16 lat. To było naprawdę wyjątkowe. Grałem także przeciwko Trossardowi, gdy był w OHL, a potem w Genk. Aleksy (Saelemeakers) Zranić się? Szkoda. Czy Matz Szils, bramkarz Gent, będzie na ławce rezerwowych? Spędziłem sześć lat mojego życia w Belgii. Tęsknię za twoim krajem. Nadal kocham Gandawę.

Gdybyś miał wybrać jedną grę ze 131 gier, w które grałeś z Gentem…

„Nie sposób wymienić tylko jednego. Było tak wiele najważniejszych momentów. Tytuł w 2015 roku, Liga Mistrzów w kolejnym sezonie, eliminacja Tottenhamu w Lidze Europy, Superpuchar. Mam z tego okresu wielu przyjaciół. najlepszy? Mili Milicevic, który „To był nasz T2. Ale nie musiałem wymieniać jego imienia, bo zapomniałem tak wiele nazwisk”.

W Anderlechcie miałem mniej przyjaciół.

„Mylisz się, Olivio (Deschacht)Legenda pozostała przyjacielem. Utrzymuję kontakt z Adrianem (potroić). Z Andym (Stolarz) Również, ale trudno jest ze sobą rozmawiać ze względu na różnicę czasu w stosunku do USA.

Jak oceniasz ten mroczny okres w Anderlechcie? Herman van Holesbeek wydał na Ciebie 3,7 miliona funtów podczas ostatniego okna transferowego.

„To czarna karta w mojej karierze. Ale na początku wszystko zaczęło się dobrze. Byłem obrońcą tytułu i długo wierzyliśmy w tytuł. Jednak w drugim sezonie wszystko się skomplikowało, gdy zwolniono Heine’a Vanhisbroucka. Potem było zwolnił z powodu kontuzji.Klub był niestabilny Co dwa dni następowała zmiana.

Kiedy przybył Kompany, był to dla ciebie koniec. Twój profil mu nie odpowiadał i musiałeś trenować indywidualnie.

„Na początku czułem się, jakbym był częścią grupy. Kompany powiedział mi wszystko prosto w twarz. Ale z powodu kontuzji nie wiedziałem, jak się podnieść i wykorzystać szansę. To był bardzo trudny czas. Zwłaszcza od w chwili, gdy zdecydowali, że muszę wyjechać.Ale mój szacunek do osoby Vincenta Kompany’ego nie: „Nadal trwa”.

W 34 występach dla Anderlechtu strzeliła jednego gola i zanotowała cztery asysty.

„Pamiętam tego gola. To był mecz przeciwko Beveren (2-2). Najlepszą asystą miałem Hani podczas słynnego meczu 3-3 w Slicein. Żałuję, że nie mogłem zrobić więcej dla Anderlechtu. Ale nie chowam urazy Mam nadzieję, że Sporting wróci na szczyt.”

Anderlecht wypożyczał Cię do Cincinnati w Gdańsku i Aszdodu w Izraelu.

„Szczególnie dwa sezony w Gdańsku w Polsce były bardzo trudne. To był środek Covida. Przez dwa lata nie mogłem spotkać się z rodziną. Tutaj, w Baku, czuję, że odzyskałem karierę.

Czy masz nadzieję, że ponownie zostaniesz reprezentantem Stanów Zjednoczonych?

„Oczywiście. To byłoby marzenie. Mój ostatni mecz odbył się pomiędzy Anglią a Stanami Zjednoczonymi (3:0) przed zapełnionym stadionem Wembley, kiedy byłem jeszcze w Anderlechcie. Oczywiście myślę, że trener Al-Ittihad jest także śledzę moje występy w Azerbejdżanie. Ale reprezentacja narodowa jest w tej chwili bardzo silna.” „Nie będzie łatwo odzyskać miejsce w składzie, ponieważ jestem młody i utalentowany”.

No dalej, na koniec pytanie godne testu, Kenny. Dla kogo grałeś na Wembley?

„To było pięć lat temu. Nie mam pojęcia.”

Syn George’a Weaha.

„Timothy! Jasne! Nadal od czasu do czasu z nim rozmawiam. To jeden z tych naprawdę dobrych chłopaków. Inaczej nie przeniósłby się do Juventusu. Gdyby był tak dobry jak jego ojciec? Więc będzie musiał wygrać Złotą Piłkę jak jego ojciec.” (Śmieje się)„.

Yannick Carrasco otwarcie mówi o swoim wyjeździe do Arabii Saudyjskiej: „Wybrałem bezpieczeństwo, ponieważ to była moja jedyna konkretna opcja”