Karol Unbild jest znany w Polsce, ale mało znany za granicą

Carol Unbuilt (1925-2008) : Koncert na fortepian i orkiestrę; Echos des Monts Sainte-Croix na orkiestrę; Rapsodia na fortepian i orkiestrę. Artur Jaroń – fortepian; Kielecka Orkiestra Symfoniczna, dyrygent: Jacek Rogala. 2024. Komunikat w języku polskim i angielskim. 47’08”. Duxa 1796.

W 1949 roku Karol Unbuilt dołączył do Orkiestry Filharmonii Śląskiej jako kontrabasista. Cztery lata później, po uzyskaniu dyplomu dyrygentury, został asystentem dyrygenta na tym samym szkoleniu, pracując jednocześnie w rozgłośni regionalnej w Katowicach i komponując muzykę do filmów animowanych. W 1954 roku został zaproszony na stanowisko drugiego dyrygenta Wojewódzkiej Orkiestry Symfonicznej w Kielcach, ważnego ośrodka handlowo-kulturalnego południowej Polski, położonego w środku Gór Świętokrzyskich, sto kilometrów od Krakowa. Kontakt z muzykami był na tyle zadowalający, że w 1957 roku został wezwany ponownie do objęcia kierownictwa artystycznego i muzycznego owocnej Falangi Kieleckiej, a wkrótce potem został skierowany do Lublina. Carol Unbilt sprawowała tę funkcję przez trzydzieści lat. Przez trzy lata uczył w miejscowej szkole muzycznej. Przez ten długi okres był dominującą postacią w życiu lokalnym.

Z notatki pianistki Anny Barkhity, z której czerpiemy inspirację, wynika, że ​​jej dotychczasowe życie było głęboko zaburzone. Pochodzi z Katowic, urodził się w rodzinie, w której działała orkiestra dęta, która uczyła go podstaw muzyki. Jednak inwazja nazistów na jej kraj położyła kres studiom młodej Carol. Zwolniony z pracy w gospodarstwie rolnym w wieku piętnastu lat, skąd uciekł, rozpoczął edukację muzyczną w Katowicach, przerywając ją ponownie w 1943 roku. Wcielony do armii niemieckiej, został wysłany do Francji, skąd wyjechał do Polskich Sił Zbrojnych. Zesłany do Wielkiej Brytanii objął placówkę w Szkocji, gdzie z założoną przez siebie grupą koncertował dla żołnierzy. Po wojnie kontynuował naukę w Katowicach jako niewyszkolony kontrabasista, a następnie w latach 1949-1953 studiował kompozycję i dyrygenturę. Zmienił jednak nazwisko, charakter germański, który w powojennej Polsce groził mu wyrządzeniem krzywdy. Przyjął nazwisko matki i nazwisko ojca w 1958 r., wkrótce po nominacji do Keils. Pozostali byli zadowoleni: Unbuilt zrobił karierę, która została jednogłośnie pochwalona i przyniosła mu wiele wyróżnień.

Jego produkcja jako kompozytora po II wojnie światowej. W jej katalogu znajdziemy strony symfoniczne i chóralne, muzykę kameralną, a także ekran i teatr. Inspiracje czerpie głównie z folkloru śląskiego, zwłaszcza popularnych pieśni oraz atmosfery gór otaczających Kielce. W 1999 poświęcił się Echa Gór Saint-CroixPostromantyczny poemat symfoniczny uwydatnia piękno tego miejsca i w pięknie kolorowy sposób podnosi jego wspaniałe przestrzenie. Ta kolorowa strona, trwająca dziewięć minut, idealnie nadaje się na koncert, a jej bogata i wymowna orkiestracja przypomina muzyczne krajobrazy kinowe.

The Echa Pojawia się tutaj pomiędzy dwoma partyturami koncertowymi. Popularny w Polsce, był wykonywany w wielu miejscach Koncert na fortepian i orkiestrę Od 1982 r Nowy styl klasycystyczny naznaczony wpływami Szymanowskiego, Prokofiewa i Szostakowicza. Jest to artystyczna strona klasycznej struktury, składająca się z trzech części: TheAndante/Allegro Spokojny początek, szybko ustępuje miejsca witalności pełnej kontrastów. jaAndantino Skrzypce, klarnet i flet charakteryzują się ekspresją pozwalającą na nawiązanie dialogu z fortepianem w poszukiwaniu dialogu stałego. Fascynująca i dynamiczna osoba AllegroDominujące napięcie pomiędzy solistą a orkiestrą z entuzjazmem dopełnia ten niezwykle słodki koncert. Uchwalona w 1994 r., tzw Rapsodia na fortepian i orkiestrę Zanurzony w bardzo dziwnej sytuacji. W jazzowym stylu ta cudowna, trzynastominutowa strona rytmiczna stanowi hołd dla wspomnień Gershwina. Błękitna rapsodia I Koncert fortepianowy z New Yorkera. W barwnej, rytmicznej i widowiskowej partyturze dominuje musowanie.

Został stworzony przez pianistę Artura Jarona Rapsodia Pod batutą Carroll Unbild w 1995 roku, skądkolwiek pochodzi, w Kielcach, potrafi przełożyć swoją witalność niczym muzyczne fajerwerki. Jego talent, ale i ekspresja są wykorzystywane w równym stopniu Koncert fortepianowy. Artysta kształcony w Krakowie i Odessie podpisał kilka płyt dla wytwórni Dux. Orkiestra Symfoniczna w Keils składa piękny hołd kompozytorowi, który przez trzydzieści lat budował swoją narodową reputację. Prowadzony od 2001 roku przez utalentowanego Jacka Rogalę (zespół preferuje stabilność), daje mniej znanym stronom swoich poprzedników całe zaangażowanie, jakiego wymagają.

Kompozycje Carol Unbild niewątpliwie nie zrewolucjonizowały muzyki, jednak warto zwrócić uwagę na ich natychmiastowy urok. Album ten zainteresuje rzadkich fanów, co jest coraz bardziej powszechnym zwyczajem, niefortunną tendencją wytwórni Dux do wydawania płyt, których czas trwania, jak na małą epokę, jest bardzo krótki.

Dźwięk: 8,5 Nagranie: 10 Recenzja: 8 Opis: 9

Jeana Lacroixa