Jak to jest być następcą Zagłady we współczesnej Polsce? Czytamy opowiadania Mikołaja Grynberga

„ Pociąg nigdy nie wróci, ona w nim była. Ale mała dziewczynka będzie na niego czekać i to nie ja. Wśród stóp wielkich ludzi na scenie nie będziesz tak żyć. Niewidzialna korona we włosach […]» Menedżer ItchikaNapisałem słowa do tej kołysanki…

„ Pociąg nigdy nie wróci, ona w nim była. Ale mała dziewczynka będzie na niego czekać i to nie ja. Wśród stóp wielkich ludzi na scenie nie będziesz tak żyć. Niewidzialna korona we włosach […]» Menedżer Itchika Napisał słowa do tej kołysanki: „O nieskończonym smutku, zimy i lecącego ptaka, a raczej miłości i rozstania” – pisze Mikołaj Grinberg.

Żadna ilość czasu nie jest w stanie przynieść zapomnienia i zniszczenia na ludzką skalę

Ten polski pisarz, psycholog i fotograf wysłuchuje przekonań znajomych i anonimowych osób i zdradza mu zakopane, często skrywane sekrety ich podświadomości. Te rozbite życia, te traumy, te zaprzeczenia Mikołaj Grinberg przekłada je na 31 przejmujących, brutalnych, wstrząsających opowiadań, unikających znaczenia i wielkości. A kołysanka jest jedynie metaforą tego dzieła: młodej kobiecie udaje się przełamać lody milczenia z matką, która nieświadomie mamrocze słowa przed płaczem.

Komedia bez nadziei

Związek pomiędzy 31 historiami? Pochodzą od polskich Żydów, którzy dziś mierzą się z historią swojej rodziny. Holokaust sączy się z każdego zakątka strony. Podobnie jak ogień, który gaśnie na zawsze, ból jest zbyt intensywny, aby w końcu być świadkiem. Nie da się powiedzieć wszystkiego, bo wszystkiego nie da się powiedzieć. Ulga nie jest całkowita. Żadna ilość czasu w skali ludzkiej nie może przynieść zapomnienia, zniszczenia, opuszczenia. Płomień płonie wiecznie głęboko w każdym człowieku.

Mimo to musimy żyć. Śmiać się więcej. W przeciwnym razie uśmiechnij się. Mikołaj Grynberg poświęcił żydowskiemu humorowi opowiadanie. Ten mężczyzna leżący na noszach, ciągnięty przez pielęgniarkę niekończącym się szpitalnym korytarzem… pyta, dokąd zabierany jest pacjent. „W kostnicy” – odpowiada pielęgniarka. „Nadal żyję” – odpowiedział pacjent. „Na razie tak, ale kostnica jest jeszcze daleko” – zauważa pielęgniarka. Pisarz podsumowuje: „Żartujemy, bo nie mamy wiary. »

żyć Nie po to, żeby żyć lepiej. Proste życie

Brutalne prawdy

Jest nadzieja na odkrycie prawdy w jego genealogii. Ta prawda czasami uderza bez pytania. Kto wie, gdzie te słowa pojawiają się w zdaniu wypowiedzianym tak dawno temu przez kobietę: „Gdyby twoja mama nie pociągnęła jej za nogę, może by przeżyła. Nie zostałaby zagazowana. » To nie matka nuci kołysankę, ale uczeń. Jakże był poruszony wiadomością, od której dzieło wzięło swój tytuł. To naprawdę kwestia śmierci. Śmierć nie jest fizyczna, ale moralna.

Niemoralna tym razem to historia kobiety, która jako dziecko została oddana polskiemu małżeństwu. Zginęli w nim jego rodzice Getto Warszawskie. Ten ocalały Była wykorzystywana przez mężczyznę, który przyjął ją, aby ją chronić. M^Ja Clementina czekała, aż skończyła 90 lat, zanim zaczęła mówić. Zanim była cicho. „Wiesz dlaczego? Żyć. Nie żyć lepiej. Żyć po prostu. Ukryłem się…”

„Chcę ich przeprosić, ale już ich tu nie ma”. Mikołaj Grynberg, wyd. Actes Sud, 190 s., 19,50 euro, ebook 14,99 euro.