Gry dla osób o specjalnych potrzebach. „Nie muszę już kontaktować się z dziennikarzami”. Sporty

48-letni Gilles de la Bourdonie bierze udział w szóstych Igrzyskach Paraolimpijskich w Tokio w Tokio. Tenisista stołowy Nantes TT będzie felietonistą Prolongation podczas tego wydarzenia:

odcinek 1. Ewolucja: „Niepełnosprawny sportowiec stał się niepełnosprawnym sportowcem”

Odcinek 2. Spowiedź: „Nie muszę już kontaktować się z dziennikarzami”

Odcinek 3 (1^{On jest} Wrzesień). Doświadczenie: „Igrzyska ukształtowały mnie bardziej przez to, co miały w środku, niż przez moje medale”

Odcinek 4 (3 września). Igrzyska 2024: „Paryż 2024 pozwoli Francji zmienić swoje spojrzenie na niepełnosprawność”

W pierwszej części wyjaśniłem ewolucję Igrzyska Paraolimpijskie Od ich początków, czyli od 1948 roku, a zwłaszcza odkąd miałem okazję wziąć udział w tej przygodzie w Barcelonie 1992 roku. Szczególnie kładłem nacisk na poziom wyczynów wszystkich sportowców.

Przeczytaj także. Gry dla osób o specjalnych potrzebach. Francja będzie miała w swoich szeregach ośmiu przedstawicieli Loire Atlantic

Ale kiedy patrzę trochę wstecz, to, co w końcu najbardziej mnie zdumiewa, to różnica w rozpoznawaniu paraolimpijczyków między moimi pierwszymi meczami. i dzisiaj.

„Musiałeś usiąść na swojej dumie”.

W tamtym czasie cudem było znalezienie artykułów lub relacji na temat paraolimpijskich sportowców i ich wyników. Kiedy (rzadko) zdarzało się, że udzielano im wywiadów, dziennikarze dużo bardziej skupiali się na aspekcie niepełnosprawności, nieco promocyjnym, który miał być życzliwy, ale często wstydliwy.

Zadawano mi pytania typu „Czy nie jest trudno mieć tylko jedną rękę?” Musiałeś cierpieć, żeby się tam dostać? Innymi słowy: „To naprawdę niesamowite, co robisz, skąd bierze się twoja odwaga?”. ”.

Pamiętam też oficjalne wieczory na zakończenie roku, na których nagradzani byli najlepsi zawodnicy, wieczory my otrzymywali trofeum, a najlepsi „dobrzy” czeki. Aby prawie zawsze być weteranem, po zajęciach sportowych w szkole, …

Trzeba było trochę posiedzieć na swojej dumie i delikatnie wkroczyć na scenę, aby przekazać wiadomość o jakości naszych wyników i tym, co reprezentujemy społeczności… ale wciąż trzeba dużo krytykować, aby zostać powołanym na przyszły rok (Uśmiechnij się).

Paraolimpijczycy jeszcze tego nie próbowali i jest to dla nich dobre, ale wciąż musimy zobaczyć – kiedy niektórzy uważają, że nasza integracja nie jest wystarczająco szybka – skąd pochodzimy i jak szybko zmienia się sytuacja, którą teraz cieszymy.

W tej zmianie, jeśli pierwszy zwrot wyraźnie trafia do samych sportowców, to drugi – prawie jednocześnie – trafia do prasy, a zwłaszcza prasy regionalnej i lokalnej. Wkrótce zainteresowała się pół-sportowcami. Dopiero niedawno zainteresowała się nami prasa krajowa, mniej więcej w czasie (lub niedługo po) Igrzyskach w Londynie w 2012 roku.

„Rozpoznawany na ulicach Nantes po Atlancie”

Doświadczyłem tego od Atlanty 1996, kiedy wróciłem z dwoma złotymi medalami (jeden indywidualny i jeden na drużynę) i kiedy tylko wysiadłem z pociągu w Nantes, oczywiście czekali na mnie moi przyjaciele. Tenis stołowy w Nantes oraz wiceburmistrz Nantes i prasa Nantes (z mojej pamięci zrobiłem pierwszą stronę następnego dnia).

W międzyczasie, po wypiciu kilku kieliszków szampana na doku stacji, musiałem namalować obraz z gazety France 3. Makijaż, różne pytania, gratulacje i usuwanie makijażu… Pamiętam , zwłaszcza, że ​​niecierpliwie czekałam na zakończenie, aby jak najszybciej znaleźć Moich przyjaciół i kontynuować z nimi imprezę.

Mój powrót zbiegł się z „Spotkaniami Erdre” i po raz pierwszy w życiu wiele osób zatrzymało mnie na ulicy z gratulacjami, było naprawdę miło i przyjaźnie. Latynoska grupa muzyczna wprowadziła mnie pomiędzy publiczność i dwie piosenki, które skłoniły mnie do oddania hołdu… To było trochę niezręczne, ale piekło jest takie samo!

W porównaniu z innymi moimi Paraolimpijczykami, te relacje z prasy Nantes, a nawet Loire, były wyjątkowe we Francji, a znakomita większość z nich pozostała anonimowa.

Dziś wszystko się zmieniło i nie muszę już dzwonić do dziennikarzy, aby „sprzedać” im nadchodzące wydania sportowe lub moje wyniki, często to oni dzwonią do mnie bezpośrednio, aby dać mi artykuł w tym roku.

Stosunkowo często możemy też oglądać paraolimpijskich sportowców w telewizji, jak myślę o Théo Curin (półpływającym), Michaelu Jérémiaszu (pół-tenisowym) czy Marie-Amélie Le Fur (półsportowej lekkiej atletyce), którzy są ambasadorami naszego ruchu . Oprócz Kapitan Damien Seguin, który znakomicie zademonstrował żeglarstwo paraolimpijskie Wyścigi na świeżym powietrzu w Vendée Globe i Route du Rhum. Robią rzeczy poprzez kontakt z mediami i to, za czym się opowiadają.

Jak wyjaśnia prezes CPSF Marie-Amelie Le Faure, wzrost uznania, jakim cieszą się teraz para-sportowcy. © KMSP / Ph. Melero.

Ale najlepsze jest oglądanie krajowych reportaży o paraolimpijskich sportowcach, czy to skoncentrowanych na paraolimpiadzie reportaży, takich jak Unbreakable czy Outstanding Champions, czy też super międzynarodowych produkcji, takich jak Rising Phoenix na Netflix.

Zapraszam do obejrzenia wszystkich, są nie tylko przepiękne w formie, ale także w treści i naprawdę fajne. Oglądałem „Rising Phoenix” jako rodzina z dwójką moich dzieci (15 i 10 lat) i oni również byli zdumieni tym, co tam zobaczyli. Jeśli chcesz zrozumieć, co sport może przynieść na całe życie, zachęcam do zapoznania się z tą małą perełką opartą na dziewięciu historiach o niepełnosprawnych… Śmiech, łzy, dobre klapsy, do diabła zapłać!

Interes mediów dla dobra społeczeństwa i firm

To zainteresowanie mediami doprowadziło do ogólnego zainteresowania całym społeczeństwem, przedsiębiorstwami, wybranymi urzędnikami, nauczycielami i ostatecznie wszystkimi innymi. Od 2000 roku czułem, że wszystkim zależy na tym, co robimy. Francuska Federacja Piłki Ręcznej nakręciła świetny film o Paraolimpiadzie, a ja poszedłem przemawiać w dziesiątkach szkół i firm, aby porozmawiać o osobach niepełnosprawnych, sporcie i integracji.

Zaczął dawać mocne sygnały po Sydney 2000. Kilka francuskich firm rozpoczęło plany rekrutacji paraolimpijskich sportowców, co pozwoliło nam bardziej się profesjonalizować i uzyskać profesjonalne projekty po sporcie. To był naprawdę punkt zwrotny dla nas wszystkich, a dla mnie w szczególności.

Damien Seguin, Zastępca Szefa Misji Paraolimpijskiej, jest także ulubionym ambasadorem Ruchu Paraolimpijskiego. © Zachód-Francja / Thomas Bregardis

Pracowałem dla TPE, która specjalizowała się w grach w 2000 roku i nie było łatwo przeprowadzić przygotowania i konkursy jednocześnie z wymaganiami wynikowymi firmy. Czasem szedłem na szkolenie od 19 do 21:30, a potem musiałem wracać do biura, żeby dokończyć sprawy.

Kiedy wróciłem z Sydney, FFH poparło mój profil, abym mógł zostać mianowany przez EDF i mieć bazę w Nantes, aby móc kontynuować moje wyniki sportowe, jednocześnie rozwijając umiejętności zawodowe. Zrealizowanie tego montażu nie było łatwe i ta rekrutacja trwała około roku!

Dość długi okres, w którym oczywiście bardzo się zastanawiałem, jak zarabiać na życie ze swojego sportu, ponieważ pomoc publiczna była wciąż bardzo niska, nagrody medalowe są pięć razy niższe niż igrzyska olimpijskie, a sponsorzy nie są naprawdę łatwi. znaleźć. Jeśli chodzi o interwencje, których dokonałem, to co prawda Paraolimpijczycy weszli za darmo.

Paraolimpijczycy, inspirujące wielkie marki

Przez cały okres studiów (1992-1999) było to naprawdę skomplikowane. Żyłem z zasiłku dla dorosłych osób niepełnosprawnych plus kilku pomocników tu i tam (mój klub, społeczności) i szczęśliwie od moich rodziców, którzy mi pomagali. Kiedy musisz sfinansować międzynarodowe turnieje, sprzęt, turnieje… zdajesz sobie sprawę, że jest napięty!

Dla najlepszych francuskich sportowców paraolimpijskich przeszliśmy od tablic porządkowych i finansowania naszego sportu do stosunkowo ochronnego przypadku głośnego działacza sportowego, który znalazł czas na nasz sport.

Marie Bouchet, francuska wielokrotna mistrzyni łyżwiarka paraolimpijska, jest twarzą jednej z największych marek kosmetycznych. ©Reuters/Paul Hanna

Dziś możecie zobaczyć paraolimpijskich sportowców myślących o największych międzynarodowych markach, co za niesamowita zmiana! Jak dumni jesteśmy wszyscy, widząc Mary Bushy (Wielokrotny Olimpijski Mistrz Paraolimpijski w Para SkiZostań ikoną marki kosmetycznej lub zobacz Natalię Partykę (mistrz Polski w tenisie stołowym, ale także olimpiadzie tenisa stołowego!) w reklamach kart kredytowych podczas Igrzysk Olimpijskich i Paraolimpijskich Londyn 2012.

Inne znaki nie oszukały. Jeśli to zastępca burmistrza Nantes przyjechał mnie powitać na dworcu w Atlancie w 1996 roku, to kiedy zorganizowałem pierwszy „Indywidualny Puchar Świata” w tenisie stołowym w 2003 roku, był burmistrzem. De Nantes jest tym, który kończy wydarzenie i wystawia medale. Wygłosił też przy tej okazji jedno z najlepszych przemówień, jakie kiedykolwiek słyszałem o sporcie i jego miejscu w mieście i społeczeństwie… Szkoda, że ​​tego nie nagrałem (śmiech).

„Dwa pokoje na moje imię”

A kiedy brałem udział w moich ostatnich Igrzyskach w Pekinie w 2008 roku, to naczelnik okręgu osobiście poprowadził małą delegację na paraolimpiadę… To było szaleństwo widzieć go na trybunach z wymalowaną francuską flagą policzki i krzyczeć „Gill idź, idź pokolenie idź.”!

Osobiście jedną z jego największych dumy jest to, że dwa korty do tenisa stołowego (Le Pelerin i Carquevo) noszą moje imię. Czy jest lepsze rozpoznanie niż to? „

48-letni Gilles de la Bourdonie bierze udział w szóstych Igrzyskach Paraolimpijskich w Tokio w Tokio. Tenisista stołowy Nantes TT będzie felietonistą Prolongation podczas tego wydarzenia:

odcinek 1. Ewolucja: „Niepełnosprawny sportowiec stał się niepełnosprawnym sportowcem”

Odcinek 2. Spowiedź: „Nie muszę już kontaktować się z dziennikarzami”

Odcinek 3 (1^{On jest} Wrzesień). Doświadczenie: „Igrzyska ukształtowały mnie bardziej przez to, co miały w środku, niż przez moje medale”

Odcinek 4 (3 września). Igrzyska 2024: „Paryż 2024 pozwoli Francji zmienić swoje spojrzenie na niepełnosprawność”